Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Mam 19 lat, nienawidzę siebie i nie chcę już żyć. Od dłuższego czasu noszę się z myślami samobójczymi, ale w ostatnim czasie urosły one do monstrualnych rozmiarów. Moje życie to pasmo porażek. Jeszcze jakiś czas temu (2-3 lata) byłem w stanie nawiązywać w miarę normalnie znajomości, rozmawiać z ludźmi, chodzić do szkoły. Teraz jest to dla mnie niemożliwe, wstydzę się siebie, wstydzę się bycia wiecznym rozczarowaniem, człowiekiem bez pasji, bez poczucia humoru, przegrywania na każdym kroku. W podstawówce byłem tępiony przez kolegów z klasy. Zawsze kochałem sport, ale byłem tylko nędznym grubaskiem, podczas gdy koledzy rozwijali się na tym polu. Nie dostałem się do wymarzonego gimnazjum, bo nie otrzymałem wszystkich dokumentów, przez co ich nie złożyłem i chodziłem do najgorszego w mieście. Z dobrego ucznia stałem się takim, który nie zdał. To mnie dobiło dodatkowo. Kończę 3. klasę technikum i nie zdałem do 4. Wstyd mi, nie wychodzę z domu, nie odzywam się do nikogo. I jeszcze zerwałem z dziewczyną, po części o to, bo nie mógłbym zaakceptować, że ona mogłaby być z takim ścierwem jak ja, ale głównym powodem było to, że boję się zbliżenia. Jest jeszcze wiele problemów, o których nie chcę mówić. Ogólnie nie chcę mówić o niczym, ale już chyba czas. Nie radzę sobie z tym wszystkim. Niszczę tylko mamę, bo widzę jak przeżywa moje kolejne porażki. Czuję, że lepiej byłoby gdybym zniknął.

zanim zrobisz cos glupiego wybierz sie do psychologa porozmawiaj z kims kto ma wiedze na twoj temat i moze Ci pomoc czasem obcy zupelnie czlowiek umie pomoc i chce spojrz na siebie samego pozytywnie sprobuj o siebie zawalczyc zycie nie sklada sie tylko z zlych dni i odrzucena przez innych ludzi zycie jest i piekne i dobre .....nigdy nie porownuj sie z innymi badz soba wzrastaj w dobrych i pozytywnych myslach napisz sobie liste rzeczy pozytywnych o Tobie napisz swoje marzenia i wywiesc to na scianach zobaczysz ze czytajac to co dobre i pozytywne Twoje zycie sie zmieni zmieni to twoja podswiadomosc.....postaraj sie porozmawiac szczerze z swoja dziewczna bardzo szczerze dobrze jest miec kogos kto nas kocha i rozumie nie obawiaj sie o nic zacznij od malych krokow idz w strone dobrego i szczesliwego zycia Uwierz w Siebie

hej, bylem w podobnym wieku do Ciebie kiedy przezywalem dokladnie to samo. powiem Ci tak, im wiecej bedziesz zwlekal z podjeciem krokow, tym gorzej dla Ciebie. zacznij walczyc w taki sposob: przede wszystkim, daj sobie pomoc. pojdz do lekarza psychiatry ( poczytaj w necie ktory jest dobry, lub popytaj jak masz kogo, poprostu zrob wywiad. pisze tak poniewaz na swojej drodze leczenia spotkalem konowalow, ktorzy nie mieli pojecia co robia, chcieli zrobic ze mnie krolika doswiadczalnego, a jeden nawet byl alkoholikiem ). zapisz sie na psychoterapie indywidualna i w miare mozliwosci grupowa (mi pomoglo to przelamac niechec do kontaktow z ludzmi oraz nawiazac znajomosc z takimi, ktorzy ROZUMIEJA, sam wiesz jak malo osob rozumie). odstaw bezapelacyjnie WSZYSTKIE uzywki, 0 alko, trawy, amfy itp. nie sluchaj tych ktorzy mowia ze trawka Cie uspokoi, ta ktora jest na osiedlach to gowno sprowadzone z niewiadomo kad i cholera wie co tam jest, moze pogorszyc znacznie twoj stan. jedno piwko moze zamienic sie w piec, a takze stac sie srodkiem na odreagowanie, takze nic z tych rzeczy. aha i wylacz pornosy jezli ogladasz sie nagminnie (rowiniez moga stac sie nienaturalnym, falszywym srodkiem wyladowania zlych emocju ). Jezeli jakims cudem poczujesz sie lepiej, lub sie przelamiesz zacznij wykonywac cokolwiek zwiazanego z wysilkiem fizycznym- czujez ze zblizaja sie samodestrukcyjne mysli? idz biegac, sprzatnij dom, przerzucaj wegiel, rab drzewo, cokolwiek. Pamietaj, twoim wrogiem jest jedynie bezczynnosc. Gdybys chcial pogadac zostaw kontakt, odezwe sie. Wszystkiego dobrego. Siema.

Mam podobny problem do ciebie tylko przyczyna tkwi głównie w relacjach miedzy mną a rówieśnikami *** z takim zyciem

Za późno to wszystko napisaliście, dziewczyna odpuściła, miała dość bycia upokarzaną przez 2 lata. Dla niej budziłem sie w ostatnim czasie. Powiedziała, że już nie wróci, że za dużo razy mi wierzyła. *** z takim życiem. Zacznę pić, muszę już od tego uciec. Ona była ucieczką, a ja ją zniszczyłem. *** to wszystko.

Aha i poszedłem do psychologa, ale jej nie mowiłem nic, zerwałem na chwilę kontakt, bo myślałem, że tak będzie lepiej. Rezygnuję z tej terapii, już nie mam po co jej prowadzić. Ostatni gasi światło. Hej.