Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

A o jakim zawodzie marzysz, nie napisałeś.

Poza tym masz 15 lat więc jeszcze przed tobą wybór, możesz jeszcze kliklakrotnie zmieniac swoje marzenia i wyobrażenia kim chcesz zostać.Dzisiaj chcesz być np.piosenkarzem, a za rok się okaże że pociąga cię prawo, a na studiach odkryjesz jeszce inne powołanie i stwierdzisz że prawo to pomyłka.

To normalne, ja też gdy miałam 18 lat miałam marzenie choć wiedziałam że jest nierealne, po ok.roku przeszło mi.

Martwi mnie tylko jeden fakt, piszesz,że nikt nie czego pragniesz, nikt cie nie zna, wynika to pewnie z tego,że jak piszesz nie masz przyjaciól,nie wiem dlaczego.Wnioskuję,że chodzi o twój wygląd,ale nie wiem dokładnie o co ci z tym wyglądem chodziło.

Myśle, że twój brak przyjaciól wynika z niskiej samooceny, kompleksów, których może nawet nie chcesz uznać, warto by było udać sie do psychologa, tam mogło by nastąpić zrozumienie twoich problemów, tym bardziej,ze jak piszesz myślałeś o zakończeniu życia.

Pozdrawiam.

Piszesz o tym mniej więcej w taki sam sposób w jaki ja rozumowałam jeszcze kilka lat temu. Uwierz mi na słowo że takie myśli nie prowadzą do niczego dobrego a jedynie dołują. Ja też wtedy nie wiedziałam czego chcę od życia, od siebie, ludzi... Jak chcesz pogadać pisz na [email protected]

PS: czasem odczytuję pocztę co drugi trzeci dzień, więc z góry sorki że będziesz musiał poczekać na odpowiedź dość długo. Wynika to jedynie z faktu że jestem na codzień zabiegana.... I pomyśleć, że kiedyś nie ruszałam tyłka sprzed TV.

Pozdrawiam i trzymaj się!!!!!!!!

A i jeszcze jedno: stojąc przed lustrem uśmiechnij się do siebie i powiedz: KOCHAM CIĘ

tTo naprawdę działa

chodziło mi o zawód piosenkarza, z wyglądem mam wszystko ok. Poprostu dobrze się uczę i jestem wyzywany od kujonów, a teraz w szkołach państwowych to dużo dobrych uczniów nie zostało. Dziękuję za odpowiedzi!! Wezmę to do serca. A z przyjaciółmi to prawda mam ich mało, a nawet w cale. Rodzice nawet nie wiedzą co lubię, czasami aż się przerażam. !! Dziękuję jeszcze raz !!!

nie lam sie, zycie przed toba.jezeli z nauka problemow nie masz, zastanow sie dobrze, a znajdziesz zajecie, ktore pozwoli ci sie zrealizowac. nie martw sie brakiem przyjaciol, otworz sie na swiat, a wtedy i przyjaciele sie znajda

ci, ktorzy teraz sie z ciebie nasmiewaja, za lat kilka jako wzor stawiac beda, tak to w zyciu juz bywa, kto z innych sie nasmiewa, na koncu do smiechu mu nie bywa. uwierz mi, bo tez kiedys z innych zarty sobie robilam,teraz to ja obiektem dowcipow sie stalam.chcesz spiewac, to sprobuj, nie jestes w sytuacji bez wyjscia, gdzie porazka z nog cie zwali, bo masz wiele mozliwosci majac dobre wyksztalcenie

dzięki za słowa otuchy!!!! NAprawdę mi pomogliście !!! TX. !! Przemyśle sobie wszystko od poczatku

Fajnie,ze mogliśmy Ci pomóc.

Wiem jak musi Ci byc ciężko, faktycznie w dzisiejszych szkolach liczy się raczej co inego niż nauka.Tym bardziej jestem pełna podziwu dla Ciebie, nie poddawaj sie, wytrwale dąz do celu, a daaleko zajdziesz tym bardziej że jak sam piszesz wyksztalcenie jest dla ciebie wazne,nie ulegaj presji otoczenia, zobaczysz za kilka lat ci co teraz się z ciebie wyśmiewaja, będa ci zazdrościli że cos w życiu osiągnąles. Teraz oni tego nie rozumieja ale potem przejrzą na oczy, ze może warto było postępowac tak jak ty. Co do przyjaciól, jeżeli nie możesz ich znaleźć w szkole, to może gdzie indziej, może jakies zajęcia wokalne czy coś w tym rodzaju, spotkasz tam osoby o podobnych zainteresowaniach i może zyskasz nowych przyjaciól. pozdrawiam, pa monalisa7

Tylko rodzice nie wiedzą że chce śpiewać, a wstydzę się im to powiedzieć, mój tata jest muzykiem. SSUUPEER nie do końca. Mama mówi że wszyscy piosenkarze to są debile (bez urazy) Więc nie wiem co mam robić ( ;(

Z zachowania twojej mamy wynika pewna rozbiezność, z jednej strony wyszla za twojego tate - muzyka czyli go kochala, a z drugiej nazywa jego zawod debilstwem.

Nie znam twojej sytuacji domowej ale myślę nie otrzymałes w domu odpowiedniego zaspokojenia swoich potrzeb, nie mówie tu o potrzebach materialnych czy czysto fizjologicznych jak jedzenie ale o tzw. potrzebach wyzszego rzędu. zaliczmay do nich np poczucie bezpieczeństa. Poczucie takie buduje się poprzez glębokie więzy miłosci, poprzez okazywanie dziecku tej miłości itp.

Myśle ze to dlatego wstydzisz sie rodzicom powiedziec o swoich marzeniach, wynika to własnie z braku tego zaufania, co oni powiedza, czy cię nie wysmieją, czy uwierza w twe siły ze dasz sobie rade.No cóż jeśli chcesz realizowac swoje plany musisz robic kroki do przodu.

Pomocna w twoim przypadku byłaby takze pomoc psychologa, mógłby ci przeprowadzic odpowiedni test czy nadajesz sie do zawodu muzyka a takze pomógłi otworzyc ci sie przed inymi takze przed rodzicami.

W zdobyciu nowych przyjaciól napewno pomocne bedzie uczeszczanie na zajecia wokalne np w miejscowym Domu Kultury czy innym podobnym miejscu.Będzie to tez okazja do podszlifowania swojego talentu a także do zobaczenia jak sobie radzisz z tym zajęciem i przekonania sie czy napewno to jest to.

Pozdrawiam, głowa do góry, pa.