Forum: Zaburzenia psychiczne

Ja mysle ze tak nie jest. Nie mam nalogow, w przeciwienstwie do niego. Kocham dzieci. Pracuje. Nie moge znalezc porozumienia z mezem, ktory pije, pali trawke i czuje sie niedoceniany i nieszanowany przeze mnie. On dba o swoj rozwoj wewnetrzny, duzo czyta, jest bardzo aktywny na FB, lubi czuc sie wazny i potrzebny. Prowadzi korespondencje mailowa z kolezankami, umawia sie z nimi na miescie. Ja nie znosze jego picia i palenia, co jest powodem nieporozumien. Nie rozumiem jego potrzeby aktywnosci na Fb, maili i czestych spotkan towarzyskich. Wstydze sie jego upijania i wulgarnosci co powoduje ze unikam imprez zwlaszcza wesel i przez to nie chodze z nim do moich znajomych. On mnie nie kocha i chce od nas odejsc. Ja staram sie byc dla niego mila, ale czesto nie jestem w stanie bo nie umiem spokojnie znosic jego zachowania. Dla mnie najwazniejsze sa dzieci. On uwaza ze jestem ograniczona. Ja zajmowalam sie praca i dziecmi, on pracowal i chodzil na przerozne kursy, podrozowal, czytal, spotykal sie z ludzmi. Ja nie mialam na to czasu, nie znosilam tez imprez na ktorych on sie upijal. Nie bylam slodka dla niego bo mialam zal ze przyjaciele sa wazniejsi ode mnie. Efekt jest taki ze on chce odejsc bo ma mnie dosc. Ja skupilam sie na zyciu codziennym a on potrzebowal ciekawszych wrazen. Jestem realistka. Mysle ze on ma kryzys wieku sredniego i jest narcyzem. Skupilam sie na dzieciach a nie na sobie tak jak on. Czesto zaluje ze sie z nim zwiazalam.

To że starasz się być dla niego miła to zła taktyka. Bądź sobą. Jak jesteś miła i "znoszisz" to wszystko to on uważa, że jest wszystko w porządku. Nie tedy droga..... wiem, bo podobne rzeczy przerabiałam . Popatrz jakie komunikaty mu przekazujesz w swoim zachowaniu. Słowa to tylko niewielki element całości..... A faceci na słowa nie wiele zwracają uwagi.....Badź sobą i realizuj też swoje potrzeby, doceń się sama to wtedy on też będzie "zmuszony" Cię docenić.....
Zawalcz o siebie..... bo gdzieś tam znikasz w tym wszystkim.

Dziekuje za odpowiedz i pozdrawiam

laluś, bawidamek jednym słowem ..hmn ..na budowie jest taki żargon ..kopa w d upę i papa

Tu trzeba dodać że to Twój małżonek ma problemy psychiatryczne nie Ty .Chcesz ratować związek to zaproponuj jemu wspólną wizytę u psychologa rodzinnego

Mąż zdecydowanie odmawia terapii małżeńskiej i wizyty u psychologa. Twierdzi, że to ja jestem chora psychicznie. Ja planuję zapisać się choćby sama do psychologa, może nawet do psychiatry. Chciałabym zrozumieć tą sytuację i przestać się tym stresować.

To dobry pomysł, żebyś właśnie poszła gdzieś wzmocniła swoje poczucie wartości i spojrzała innymi oczami na swoje małżeństwo i świat. I też zrozumiała, dlaczego to właśnie "podświadomie" wybrałaś takiego partnera.... Ale na pewno możesz z tym coś zrobić, wasza relacja w dużej mierze jest w Twoich rękach. Może być lepsza.....

Powiem tak ..jak uparty to separacja jest dobrym wyjściem ale tutaj musisz być silna i nie szukać nowego faceta,może skruszeje i zrozumie swoje błędy .
Jeżeli jesteś katoliczką to modlitwa i sakramenty są ogromnym wsparciem duchowym.

Dzięki za wsparcie

Wzajemnie i trzymaj się