Forum: Zaburzenia psychiczne

Witajcie.Już na wstępie posta proszę o wyrozumiałość i przede wszystkim o opinię ludzi którzy będą potrafili mnie zrozumieć.To że na to choruję wiem już od jakichś dwóch lat.Poczułam wtedy że coś jest naprawdę nie tak.Z początku kłamstwa były błahostkami potem przeradzały się w coraz większe.Teraz to ja już nawet nie wiem kim jestem.Jestem po trzeciej próbie samobójczej.Dwa razy podcinane żyły,za trzecim próbowałam się otruć,nic to nie dało.Stwierdziłam że po co świat ma nosić kogoś takiego jak ja.To forum wydało mi się przyjazne,dlatego własnie tutaj zdecydowałam się napisać o swoim problemie.Ja doskonale wiem,widzę jak ludzie patrzą na ten problem,z potężnym zniechęceniem,bo każdy myśli że to wymysł,a jednak dla chorych jest to udręka.Przez czas choroby przez swój wyimaginowany świat rozpadło się parę związków,potraciłam przyjaciół,a ja tak bardzo bym chciała być normalna,żyć tylko w prawdzie,budzić się bez wyrzutów sumienia.Nie robię tego by komuś zrobić krzywdę,może od zawsze po prostu czułam się beznadziejna.Tego nie wiem.Wiem tylko że czuję się jak śmieć.Po prostu strasznie zagubiona,bez szansy na normalną,dalszą przyszłość.Tak więc zwracam się do was z moim problemem i proszę o rady.Pat.