Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

myslalam,ze tu uzyskam pomoc albo podparcie ale jak widze mylilam sie, czyli jak na zwyklych czatach zdjecia, znajomi etc sie licza a nie problem...szkoda....

co sie stało

w czym problem ?

Faktycznie, ten watek jest zdublowany.

Witam
ja nie dubluje watku, wczesniej nie bylam zarejestrowana, tak weszlam na wasz czat i napisalam co mi na sercu lezy dlatego myslalam,ze po zarejestrowaniu sie musze jeszcze raz opisac sytuacje... pozdrawiam i dziekuje za reakcje.
Moj brat nadal jest w szpitalu, mial okazje wyjsc na przepustke ale sam powiedzial lekarzowi, ze sie boi i zostal- jestem sczesliwa, ze on sam potrafi ocenic swoje samopoczucie

Życzę bratu, aby jak najszybciej doszedł do formy i żeby leczenie w szpitalu było pomyślne dla brata.

Nie piszesz w jakim wieku jest brat, a może ma już swoją rodzinę?
Przy wypisie ze szpitala dobrze byłoby gdyby ktoś bliski porozmawiał z lekarzem prowadzącym. Ważne będzie w jakim stadium choroby będzie brat wypisywany i który typ ChAD-u zdiagnozowano, bo od tego będzie
zależeć prawidłowe leczenie. Dopóki choroba nie będzie w remisji CZĘSTO trzeba monitorować leczenie i być pod stałą kontrolą psychiatry.
Opiszę Ci swoje doświadczenie z ostatnich dni, może lepiej zrozumiesz w czym tkwi sedno leczenia.
Otóż moja córka od czerwca jest w depresji....brała lek, który mimo zwiększania dawki nie pomagał....trzeba było zmienić lek na inny silniejszy. Wyobraź sobie, że ten drugi po 6 dniach tak "dał jej kopa", że o mało nie wpadła w manię. Dobrze że cały czas czuwałam i zaraz kazałam jej dzwonić do lekarza, który polecił jeszcze przez 2 dni brać pół dawki, a potem odstawić. Powiem Ci, że mieliśmy niezłego pietra....zaczynał się już słowotok i wywyższanie się.
Bierze oczywiście cały czas normotymiki...bo to niezbędne leki przy ChAD, które bierze się do końca życia.
Myślę, że już trochę poczytałaś o tej chorobie i wspólnie z tatą dacie radę.

POWODZENIA