Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

witam
moj brat wychodzi na przepustke ze szpitala po 36 dniach pobytu, z jednej strony sie ciesze z drugiej boje... na 24 godz. i juz mysle o tym co moze sie stac...a co bedzie pozniej jak go wypisza ten strach bedzie mi towarzyszyl cale zycie powoli to do mnie dociera i martwie sie o niego, o naszego tate ...i o mnie w koncu to napisalam

Nie przejmuj się na zapas. Wszystko będzie dobrze. Trzymam kciuki. Grunt, to nie panikować.

Ja cale zycie troszcze sie i martwie o innych, zawsze bylam dobra corcia, uczennica, siostra, przyjaciolka. Wszyscy na pytanie " co u Ciebie" dostaja jedna odpowiedz " jest ok trzeba myslec pozytywnie" ale ja czasami w srodku pekam ale nie daje tego po sobie poznac wiem, ze to zle ale nie potrafie inaczej- teraz ta choroba mojego brata cos we mnie ruszyla .. zaczelam tu powoli pisac ale ciezko mi to idzie OTWORZYC sie...po tylu latach i przezyciach tlumionych w sobie nie jest latwo....

Jessy pierwszy krok już zrobiłaś, przyznałaś się że tłumisz w sobie przeżycia.........wiem że nie jest łatwo tak z marszu pisać o sobie obcym ludziom, ale tutaj każdy ma właśnie jakieś problemy, czy ze zdrowiem, czy z emocjami, przeróżne......tak czasem bywa że jak człowiek zawsze pomaga innym to po drodze zapomina o sobie, teraz czas abyś zadbała o siebie .....pozdrawiam R

Dziekuje za slowa wsparcia Moj brat byl w domu wszystko bylo ok wedlug mego taty ale ma straszne zaniki pamieci, juz po paru godz. zapominal ze obiecal gdzies pojsc, zadzwonic duzo spal i potem nie byl pewny czy bral leki( dzieki Bogu tata pilnowal). Jak dojechal do szpitala mial zadzwonic do domu ale tez zapomnial (godz.jazdy). Ale sam powiedzial lekarzowi o tym i ten stwierdzil, ze to sie zdarza w fazie depresji...
co ty o tym myslisz R?

Jessy to normalne ......w tej chorobie ......na pewno nie ma się o co martwić ......jesli lekarze samego go wypuścili na przepustkę to nie jest tak źle ....mój jak był w szpitalu na przepustke musiałam go odbierac i odwozić.....
Niestety ktoś musi pilnowac brania leków jak już jest w domu, będzie po nich otumaniony, ale z czasem zejdzie z dawki i będzie lepiej....
Jessy bratu zdiagnozowano Chad....?
Bo jesli to już diagnoza to trzeba zwracać uwagę aby z depresji nie wchodził w manie, na to są inne leki.......tego z czasem można się nauczyc .....kontrolować samego siebie, ale gdy ma kogoś bliskiego to jeszcze lepiej, bo z boku czasem też można wychwycic że np. co sie dzieje....
Pozdrawiam i bratu życzę powrotu do zdrowia.....a Ty tez nie myśl za dużo....Renata

DZIEKUJE, ale z tym nie mysleniem za duzo niestety nie jest tak latwo. Moj brat ma diagnoze ChAD niestety, zobaczymy jak bedzie dalej w listopadie bede znowu w domu i mam nadzieje, ze nauczymy sie wszyscy wychwytywac zmiany i reagowac.POZDRAWIAM