Forum: Psychoterapia

Mam 18 lat i ogromy problem ze samym sobą, nie mam pojęcia czy to głupi nawyk, przyzwyczajenia czy może choroba psychiczna. Sprawa polega na tym, że nie potrafię żyć daną chwilą. Ciągle żyję życiem które sobie sam wymyślam. Nie potrafię inaczej. Siedząc w klasie na lekcji wyobrażam sobie, że jestem nauczycielem i żyję zyciem tego nauczyciela czyli wyobrazam sobie ze prowadze lekcje, wymyslam plan lekcji, zajecia i wogóle całe życie tej postaci. Gdy np. jestem na imprezie wyobrazam sobie ze jestem na weselu i wogóle zyje wtedy tym weselem, wymyslam rozmowy które niby tam prowadze, sytuację itd. Kiedy robie lekcje wyobrazam sb ze jestem premierem i wogóle zyje praca tego premiera itd. Tak jest non stop. Nie ma momentu zebym nie zył zyciem udawanym i wymyslanym . To bardzo trudne zycie. Prosze o porady.

Wydaje mi się że zabrnąłeś z tym tak daleko, że stało się to Twoim nawykiem. Oczywiście złym, bo wszystko co ogranicza normalne funkcjonowanie jest złe, ja na Twoim miejscu poszedłbym po prostu do psychologa. Samemu prawdopodobnie sobie z tym nie poradzisz, tak jak nie poradziłeś sobie z tym do tej pory. Możesz się jedynie cieszyć, że to nie coś bardzo poważnego, ale przy odpowiednim zapale uporasz się z tym raz dwa.

....wiesz co Kito ma rację, to udawanie kogoś innego weszło ci w nawyk, teraz inaczej nie potrafisz. Na pewno nie jesteś chory, więc lekarz ci niepotrzebny. Jedyne wyjście, aby to zmienić, to psychoterapia i to długotrwała i dobry psycholog.

Ciekawy przypadek hehehe. Wszędzie doradzą Ci to samo, psycholog bla bla...