Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Moje dni są coraz gorsze.A ten to chyba był najgorszy.Nikt z mojej rodziny nie potrafi uwierzyć w moje ogromne dążenie do pełnosprawności.Ludzie są z mną tyle lat.A ten problem ciągnie się już długo.Jest strasznie...Nawet nie mogę sam sobie głowy umyć.Bo oni ogromnie się boją że sobie źle głowę spłuczę.Ja wszystko robię bardzo starannie.A mama x razy widziała że to potrafię.W kuchni też nie mogę sobie nic sam zrobić,bo blablabla.A umiem i to nawet bardzo dobrze,mama widziała.Mają mnie za idiotę.Tylko raz sam wyszedłem z domu był to 4 listopada 2011 rok godzina 15:41(Mam to zapisane w notatniku.To był ogromny życiowy sukces.)Wtedy wyszedłem na prawie dwie godziny i doszedłem sobie gdzieś tak do Józefowa.Wróciłem cały i zdrowy,nie zgwałcony,nie pobity.Nic z tych rzeczy.Rozmawiałem ostatnio na ten temat z mama i była z mnie bardzo dumna.Obiecała że kiedyś tez mnie puści,kiedyś dobre sobie.Dowiedziałem się dziś ze mój tatuś wraca do Polski.Mam ogromne obawy co do dalszego przebiegu wydarzeń.Sprzątać też nie mogę.Mama też widziała że umiem i świetnie daję sobie radę.Ach ja przecież nie będę całe życie taki sam i nie będę cały siedzieć w domu!
Moi rodzice naprawdę uciekają od rozmów na ten temat.Twierdzą że wszystko jest w porządku.
Przygotowuję się do po feriowego semestralnego sprawdzianu wiadomości z matematyki.Teoretycznie zaczynam już drugi dział.Praktycznie zacznę jutro.Ale pewnie będzie tak jak z tym sprawdzianem na początku roku.Tyle że ja bardzo nie chcę mieć kłopotów z matematyką.W szóstej klasie spadła na mnie jakaś klątwa.Bardzo staram się żeby tak nie było,matmą to moja pasja!
Jeśli po feriach znowu wróci pan od fizyki,to będzie trochę inaczej.U tego pana zawsze łapałem te gorsze oceny(czytaj 3)A mi tak zawsze bardzo zależało i tak bardzo się starałem.Zawsze jednak dostawałem nie sprawiedliwe oceny.Nie wiem poczekam,ale wszystkiego strasznie się obawiam.Jaram się strasznie matematyką i fizyką.Uwielbiam te przedmioty i co najlepsze chciałbym dalej kształcić się w tym kierunku =Paranoja!,Paradoks!
Od ponad roku gram na keyboardzie,znam dużo akordów i 13 piosenek z słuchu.Tyle że to niespecjalnie mi na dłuższą metę się podoba.Próbuje nauczyć się czytać nuty,z czym ogromne trudności.Moje życie otoczyła nuda i monotonia.I to jeszcze w ferie!
***
Tak bardzo chciałbym aby pomimo wielu trudności jakie przyniósł mi los,był spełniony w życiu.Ktoś kiedyś powiedział(A teraz większość z nas to powtarza)że życie i lepsze jutro,zależy od nas samych.Nie prawda ja nie poddaję się.Daję z siebie wszystko,i robię to do czego naprawdę dążę.I czego chce.A wiele w moim życiu nie jest ok.Jest okropnie!
Dzień jak co dzień.Jak od 14 stycznia.

Proszę o pomoc.

Jesli się nie poddajesz no to bardzo dobrze .Staraj się być samodzielny codziennie w jakiejś rzeczy,niektóre sprawy konsultuj z mamą,jeśli mama się przekona,że że czas dać ci wolną rękę to tak zrobi .Rodzice często kontroluja dzieci z troski i trudno im zrozumiec,że dziecko ju ż dorasta .Nie zaLamuj się, prawie wszyscy przez to przechodzą.Rodzice też muszą dorosnąć do tego aby zrozumieć że pora dać dziecku więcej samodzielnosci,to nie jest łatwe ani dla dzieci ani dla dorosłych.