Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Dawno temu....jak miałam 6 lat,często przychodził do nas sąsiad.

Nieraz zostawałam z nim sama.

Molestował mnie,a ja nawet o tym nie wiedziałam,bo mówił o tym jako 'zabawie'.

Taka zabawa spodobała mi się...i nie protestowałam gdy kazał mi ściągnąć majtki a on wkładał jak mu sie podobało.

Zakazał komukolwiek mówic.

Ale pewnego dnia,siedząc z matką w kuchni....zaczęłam po kolei wymieniać wulgarnym językiem części ciała i opowiadać o sexie.

Matka sie zdziwiła skąd takie coś wiem.Więc jej opowiedziałam....

Sąsiad sie wszystkiego wyparł.

Matka mnie zawiozła do ginekologa i na policje,jednak potem wycofała oskarżenia bo mój ojciec w to nie uwierzył.

Sąsiad dostał zakaz zbliżania sie do mnie od mojej matki i nie oddzywali sie do siebie.

Mineły lata...a ja nie czuje do dziś żadnego urazu psychicznego.

Bo wtedy traktowałam to jak zabawe.

Dziś nawet czasem z tym sąsiadem normalnie gadam....a minęło jakies 17 lat od zdarzenia.

Czy ze mną coś jest nie tak?

Czemu nie cierpie psychicznie???

Jedyne co,to nie potrafie z nikim stworzyć związku.Najdłużej miałam chłopaka niecałe 2 miesiące.

Pozatym mam jakąś chorą obsesje na punkcie sexu.

Mój pierwszy raz był z przymusu....z chłopakiem o 8 lat starszym.Myślałam że jeżeli mu dam to bedzie ze mną,kochałam go.

A on to traktował jak zwykłe zaliczenie.

Z drugim chłopakiem zaszłam w ciąże...i mnie po prostu zostawił.

A trzeci.....po 2 miesiącach wyjechał z kraju za pracą i mnie również zostawił.

Czuje sie wykorzystana i mam dość facetów.

Z czasem zaczęłam sie interesować płcią kobiet.Nawet pewien czas miałam zaburzenia osobowości.Pragnęłam być mężczyzną,żeby dać jakiejś kobiecie to czego nie da normalny typowy facet.

Jednak z czasem....popularny serwis nasza-klasa tylko coraz bardziej mnie dołuje.

Jestem skazana na oglądanie zdjęć ze ślubu koleżanek.

Są szczęśliwe....a ja?

Pierwszy raz od 8-10 lat mam ochote mieć kogoś...męża,rodzine.

Kto by mnie mocno przytulił,i nie puścił.

Ehh,to wszystko takie beznadziejne.

Czesc. Jestem 25 letnim chlopakiem i kiedys wykozystal mnie facet. Na poczatku myslslem ze to normalne ale jak pozniej sie dowiedzialem to glupio sie z tym czulem. Zapominalem o tym ale to wracalo do mnie. Bylo to jak mialem jakies 8-9 lat. Teraz mam 25 i od jakiegos czasu chce miec wlasna rodzine. Nikomu o tym nie mowilem bo sie wstydzilem. Pierwszy raz mówie o tym na tym fortum i mysle ze dobrze robie mowiac to po przed chwila pojawil sie usmiech na mojej buzi

Czy moje zachowanie jest normalne że nie mam urazu psychicznego po tym jak molestował mnie sąsiad?

Kto odpowie? ;(

Z tego co piszesz wynika że jednak uraz masz.

cześć ja też yłam molestowana i to przez własnego ojca !!!!!!!!!!!!!

Długo o tym nie pamietałam, ale od kąd na świecie pojawiła się moja córeczka wszystko wróciło i to podwójnie, strasznie to boli.

Chce zapomnieć o tym bo mieszkam z nim, ale sie nie da.

Teraz łzy lecą i same po policzkach, jest nienawiść i wielki żal.

Moje stosunki seksualne są nieudane, badanie ginekologiczne tragedią - BOLI JAK CHOLERA- ginekolog badajac mnie gdy ja zaciskałam nogi zapytał dlaczego mam uraz ?? To nie jest normalne, ale co ja mogę, NIC tylko żyć z tym i poradzić sobie samej.

nie jestem doswiadczony w tych sprawach ale wydaje mi sie ze ...nauczyłas sie z tym zyc ...zrozumiałas ze tego co sie stało juz nie zmienisz ..a czy to dobrze? sama chyba odpowiedz znasz patrzac przez pryzmat obecnego zyciia..napewno trzeba miec wiele odwagi zeby o tym powiedziec ..i o wiele wiecej by nauczyc sie z tym zyc pozdrawiam wszystkich

Masz zal w sercu, to widac. nie mozesz udawac ze nic sie nie stalo. musisz trzymac sie z dala od tego sasiada. a propo milosci tona pewno pojawi sie ktos kogo pokochasz ze wszystkich sil i kto sprawi ze zapomniesz

Nieumiejętność nawiązywania bliższych kontaktów z płcią przeciwną, jest dużym zaburzeniem! konsekwencją naruszania granic intymnych w dzieciństwie przez osoby dorosłe (w każdej mierze) Gdy byłam dzieckiem molestował mnie ojciec, dziś mam 22 lata i niedawno skończyłam terapię u chrześcijańskiego psychologa. Dobrze wiem jak to wstydliwe, jak boli i jak bardzo nie chce się otym mówić, ale samemu nic się z tym nie zrobi.
NIE da się z a p o m n i e ć!!!
Historii życia nie da się wymazać, trzeba nauczyć się z nią iść do przodu, a w tym właśnie pomoaga psycholog. Pozwólcie sobie pomóc, to na prawdę ułatwia życie. Powoli znikają wszystkie lęki, dołki, awersje, chorobliwe wspomnienie, obsesyjne myśli, powraca pewność i pełna akceptacja siebie. Z czasem można nawet wybaczyć oprawcy, bo nieustanna nienawiść niszczy też nas.

Sprubuj na jeźdźca z sąsiadem w starej podłej kamienicy hehehheh...