Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam, dopiero jakis czas temu wyrwalam sie ze zwiazku, w ktorym trwalam okolo 2 lat. Moj byly partner ma 21 lat, ja 17, bylo mi bardzo ciezko, gdyz ma on problem z alkoholem. Sam uwaza, ze problem jest we mnie, po kazdej klotni wina obarczal mnie, twierdzil ze jestem zbyt wymagajaca, ze to normalne iz on co tydzien przyjmuje ogromne ilosci alkoholu, sama zaczelam w to wierzyc czasami a kiedy poprosilam by posiedzial ze mna w domu, sprawialo mu to ogromny problem. Na poczatku bylo dosc niewinnie, przepraszal na drugi dzien gdy zostawil mnie sama, a sam poszedl pic. Po jakims czasie zaczelo robic sie gorzej, nie bylo dnia w ktorym bym nie plakala, kazdy mowil mi zebym dala sobie spokoj, ale ja caly czas wierzylam, ze on sie zmieni... az w koncu zaczal mnie traktowac jak smiecia, ponizac mnie, obrazac... Zostawilam go, ale z kazdym dniem jest mi coraz ciezej... dlaczego odnosze wrazenie jakbym byla od niego uzalezniona? sama sie lapie na tym ze znowu czekam na niego, kiedy chce wrocic, znowu mysle ze sie zmieni... przestalam chodzic do szkoly i na praktyki... nie widze juz sensu by zyc... prosze pomozcie... zaczelam miewac dziwne mysli przechodzac przez ulice... nie mam wspacia w rodzicach bo tata wyjechal a mama codziennie jest na piwach by nie myslec o problemach... ;(

Słuchaj dziewczyno jesteś młodziutka i przeżywasz swoją miłość bardzo mocno nie wiem czy uda Ci się od tego uwolnić ale uważam że to że się z nim rozstałaś to dobry krok. rozejrzyj się w okół siebie może znasz jakiegoś chłopaka który nie jest duszą towarzystwa ale dobrze się z nim rozmawia. Najczęściej tacy są najbardziej wartościowi i wierz mi że jeżeli się tylko postarasz to dla ciebie zrobią wszystko tylko że tacy są najczęściej zamknięci w sobie bo mają niską samoocenę więc od Ciebie tylko zależy czy wydobędziesz z nich to co najlepsze. I pamiętaj że takich bardzo łatwo jest zranić więc uważaj co robisz

Eh problem z miłością.. wiem coś o tym. Ja nadal z tym walczę raz próbowałem się zabić. Wiesz to jest trochę jak z rzutem monetą bo kiedy już to robisz wtedy czujesz że nie chcesz umierać, nie tak. Przynajmniej tak było w moim przypadku. Monia darzysz go silnym uczuciem ale wyobraź sobie jakie to życie było by jak byś z nim nadal była często w takich związkach pojawia się przemoc. Nie rezygnuj ze szkoły z czasem uświadomisz sobie że trzeba żyć dalej i wtedy może być za późno. Tak więc przemyśl to sobie bo nie warto. To twoja pierwsza miłość? Musisz go bardzo kochać.. Niestety wiem coś o tym..