Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam, mam straszny problem, niektorych moze on smieszyc, ale ja czuje, jakby swiat mi sie walil na moich oczach. Mam dziewczyne, ktora przed matura zaczela miec leki, zaczela sie bac kazdego dzwieku w nocy, bac sie sama chodzic do lazienki. Matura zdana, zamieszkalismy razem na studiach, kazalem jej pojsc do psychiatry. Zgodzila sie, poszla, byla na dwoch 5-minutowych wizytach, po drugiej lekarz przepisal jej Seronil w najmniejszych dawkach. Poprawilo sie, zaczela nabierac pewnosci siebie. Oczywiscie, bywaly klotnie, jak wszedzie, glownie z mojej winy, gdyz nie potrafilem jej wybaczyc pewnej rzeczy z przeszlosci. Pare dni temu, dzien przed moim wyjazdem na wakacje znow sie poklocilismy, ale dzien pozniej pogodzilismy. Tuz przed wyjazdem pozegnala sie ze mna czule jak zawsze, wszystko wydawalo sie bycw porzadku. Pare dni temu, podczas gdy bylem juz za granica na wakacjach, powiedziala, ze sprobowala odstawic seronil, gdyz lekarz powiedzial jej, zeby odstawila, kiedy poczuje, ze moze. Nie przywiazywalem do tego wiekszej wagi, nie wiedzac tez, ze trzeba to robic stopniowo. 2 dni pozniej zadzwonilem do niej, a ona powiedziala mi, ze przemyslala pewne rzeczy, chcialaby sie wyprowadzic, zaczac wszystko od zera, czuje sie wypalona i czuje jakby cos w niej umarlo przez nasze klotnie (mimo, ze przed wyjazdem pogodzilismy sie i wszystko bylo w porzadku). Czy moze to byc skutek odstawienia leku? Czy organizm sie przystosuje i wszystko wroci do normy? Czy powinna z powrotem zaczac brac Seronil, a jesli tak, to jak ja przekonac? Prosze o pomoc.

Seronil utrzymuje się w organiźmie do 5 tygodni, przy dłuższym stosowaniu nawet dłużej, więc nie w tym rzecz. Zaryzykowałbym nawet stwierdzeniem, że z czasem powinno być lepiej jeśli chodzi o to wypalenie. Jako ciekawostkę dodam, że również "kurowałem" się seronilem i tak jak twoja dziewczyna w końcowej fazie leczenia jak i po czułem silne wypalenie i niemożność odczuwania głębszych uczuć. Chociaż od leczenia minęło kilka lat wciąż w pełni do siebie nie doszedłem, ale jest wyraźnie lepiej. Pozdrawiam i życzę najpomyślniejszego rozwiązania sytuacji.