Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Szanowni Państwo,

zwracam się do Państwa z pytaniem dotyczącym swojego stanu zdrowia. Przez ostatnie kilka miesięcy przeżywałem bardzo trudny okres w życiu - silna nerwica lękowa z mocnymi objawami somatycznymi, jak schnięcie i schodzenie skóry z dłoni, bezsenność, ciągłe zaparcia, skurcze mięśniowe, nocne przebudzenia. Po ośmiu miesiącach życia w takim stanie pewnej nocy przebudziłem się z olbrzymim lękiem. Zerwałem się z łóżka, próbowałem coś z tym zrobić, jakoś z siebie zrzucić... Niestety, bezskutecznie.

W pewnej chwili poczułem bardzo silny ból głowy, mniej więcej w okolicach czoła. Był to ból, który dosłownie ściął mnie z nóg, zmusił do doczołgania się do łóżka. Następnego dnia rano, po wstaniu, czułem się bardzo źle - czułem tętnienie w głowie, miałem opuchnięte czoło, czerwoną twarz. Jednocześnie objawy somatyczne nerwicy, o których napisałem wcześniej, zniknęły - pozostał "szum" w głowie i stopniowo normujące się problemy z wypróżnianiem. Doszły do tego jednak inne sprawy, jak brak uczucia głodu, zmęczenia, stopniowy zanik odczuwania emocji, obniżona temperatura ciała, zaburzenia słuchu, odczucie "ściśniętego" gardła, które jednak stopniowo przechodziło. Czułem się "inaczej" również fizycznie - miałem wrażenie, że moje mięśnie bardzo osłabły, oklapły, tak jakby nastąpiła jakaś implozja. O wiele dłużej zajmuje mi teraz regeneracja, jestem słabszy, niż wcześniej.

Z własnej głupoty, niestety, do lekarza udałem się dopiero 7 tygodni po tym wydarzeniu. Wykonano mi wówczas badania EEG i rezonans magnetyczny - żadne z nich nie wykazało nieprawidłowości. Pojawiła się diagnoza - być może przyczyną moich dolegliwości jest bardzo poważne, długotrwałe przemęczenie organizmu. Dziś bardzo słabo odczuwam emocje, potrzeby, w zasadzie nie ma we mnie nic głębszego, niż fizyczność.

Odwiedziłem już neurologa i psychiatrę - usłyszałem poradę o braniu leków antydepresyjnych (Cital i Pramolan), które po 2 miesiącach nie dają żadnej zmiany. Psychiatra stwierdził, że najprawdopodobniej jest to nerwica, której objawy się zmieniły. Ja jednak odczułem wyraźną zmianę jakości życia "przed" wystąpieniem tego bólu i "po" nim. Tak, jakby jakaś granica wytrzymałości została przekroczona, jakby coś pękło, przerwało się. Czy Państwa zdaniem można liczyć, że ten stan będzie w jakiś sposób odwracalny?

Z góry dziękuję za pomoc, pozdrawiam serdecznie,
Piotr

Jeżeli masz stwierdzona nerwicę to leczy psychiatra.
Neurolog zajmuje się problemami neurologicznymi np. urazy, stany po wylewach niedowłady.padaczka itp.

Ale co w związku z tak mocnymi zmianami fizycznymi, jak to osłabienie organizmu, zmieniona temperatura, możność nie wiadomo jak długiego snu?... Co z tym robić?

Czekać, obserwować co się dzieje ... sen to zdrowie - a co ci się śni?

Bo jeśli księżniczka to ok? A jeśli dwie księżniczki to też dobrze .... jakby co

Ja tez sadze, ze jest tu niezbędne dobre i skuteczne leczenie przez psychiatrę .Pozdrawiam i pomysl o chwili, kiedy te objawy ustapia!!!

Witaj Piotrze. Na pewno oczekujesz jakiejś konkretnej porady, bo cierpisz psychicznie i fizycznie i na pewno jesteś bardzo zawiedziony lekarzami do których zwróciłeś się o pomoc, leki,które zażywałeś niestety zawiodły, bo 2 m-ce to wystarczający czas, aby ocenić czy lek działa czy nie. Pewnie już nie poszłeś do psychiatry- rozczarowany tym wszystkim. Na pewno teraz cierpisz i czujesz się beznadziejnie.Cóż ci tu doradzić...z neurologiem daj sobie spokój, gdyż stwierdził, że nie masz jakiejś choroby somatycznej. Pozostaje tylko psychiatra. Ja na twoim miejscu zaczęłabym od poszukania prywatnego, dobrego psychiatry w twojej miejscowości. Wystarczy zerknąć w internet, wystarczy poczytać opinie pacjentów i wybrać. Krokiem drugim, to wizyta, rzetelny opis swoich objawów chorobowych i podanie nazw leków, które brałeś i ci nie pomogły. Nerwicę leczy się tak jak depresję- antydepresantami, bo innych leków na tę chorobę nie ma. Mnie nie wolno wymienić konkretnych nazw leków- bo nie jestem lekarzem, ale mogę napisać, że większość psychiatrów uważa, że skuteczniejsze w leczeniu nerwicy są antydepresanty starszej generacji z grupy leków trójpierścieniowych czy inaczej trójcyklicznych. Cital, który brałeś- głównym składnikiem jest citalopram należy do grupy antydepresantów SSRI, nazywanych nowszymi lekami. A co do Pramolanu...pozostawię to bez komentarza. Kończąc - będę trzymać kciuki, żeby ci się powiodło i twoje cierpienia się skończyły. Pozdrawiam cię serdecznie.

Droga Jolu, bardzo dziękuję za długą odpowiedź. Wiesz, jednak mimo tych rozczarowań byłem w ubiegłym tygodniu u psychiatry, którego odwiedzalem wcześniej... Ale niestety, nic konkretnego nie usłyszałem. Postąpiłem, całe szczęście, podobnie, jak mi radzisz. Dostałem kontakt do - podobno - bardzo dobrej specjalistki, już się z nią umówiłem, za 2 dni mam wizytę. Nie ukrywam, że jestem zawiedziony, rozczarowany i mam mnóstwo pretensji, jednak przede wszystkim do siebie - bo wiem, że mój obecny stan jest wynikiem wielu zaniedbań, ucieczek, etc. Ale o tym nie chcę tu pisać, to forum medyczne.

Piszę, ponieważ ciągle dręczą mnie wątpliwości - dodam jeszcze, że utrzymuje się kilka innych objawów - np. kiedy teraz założę nogę na nogę i siedzę tak długo, noga mi nie drętwieje, jak to było zawsze. Z kolei w rękach mam jakby słabsze czucie, kiedy trzymam rękę w górze przez jakiś czas (np. pół godziny rozmawiam przez telefon), szybko mi drętwieje. Kiedy zacisnę pięść i ją rozluźnię, na dłoni długo zostają jeszcze białe ślady, sporo czasu zajmuje, zanim skóra "dojdzie do siebie". Bardzo powoli odpoczywam, nie potrafię już się zregenerować, jak kiedyś, wszystkie odczucia, nawet impulsy fizjologiczne są dużo słabsze.

Po prostu zastanawia mnie, czy to naprawdę problemy psychiczne - bo te objawy wyglądają, kurczę, bardzo neurologicznie...

Piotrze, mnie też zastanawia, że jeśli masz faktycznie nerwicę, to jej objawy są naprawdę zastanawiające i nietypowe. Jeśli jednak podejrzewasz, że to co się z tobą dzieje, to zaburzenia neurologiczne...to dlaczego rezonans magnetyczny nic nie wykazał niepokojącego- jak stwierdził neurolog i nie zalecił jakichś innych badań. Ja wzięłam diagnozę neurologa za pewnik i radziłam ci kierunek-psychiatra. Jeśli jednak to nie nerwica, to oczywistym jest, że nie ma sensu faszerować się psychotropami. Ale na wizytę idż, bo warto wysłuchać opinii innego lekarza-psychiatry. Wątpliwości, że to nerwica nasuwa fakt, że nie masz objawu głównego- lęku lub i napadów lękowych. Pisałeś, że raz "dopadł' cię lęk, ale jak rozumiem był to tylko jeden epizod. U ciebie dominują objawy somatyczne i to chorobliwe zmęczenie. Sugeruję ci tym razem ponowną wizytę u neurologa. Trzeba w końcu zdiagnozować, co ci dolega, aby to prawidłowo leczyć. Wszelkie wątpliwości rozwiązałaby tomografia komputerowa głowy, ale ponieważ nie jestem lekarzem nie wiem czy to wskazane, gdy robiło się niedawno rezonans magnetyczny. na to odpowie tylko neurolog. Kończę i jeszcze raz życzę pomyślnego rozwiązania twojego problemu.

Acha, Piotrze- zapomniałam dodać, że warto byłoby wykluczyć drastyczne niedociśnienie czyli zmierzyć profesjonalnym ciśnieniomierzem- najlepiej u lekarza ogólnego, no i zrobić proste, ogólne badanie krwi, żeby wykluczyć ewentualną anemię.

Czy tomograf jest w stanie wykazać rzeczy, których nie pokazał rezonans?