Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Udzielałam już się na tym forum, więc pokrótce opiszę sytuację - u 2009 roku rozpoczęłam studia prawnicze dzienne, które oblałam. Powtarzałam rok, ale do części egzaminów nie przystąpiłam, bo zaczęły się u mnie nasilać lęki i nieleczona depresja. Za poradą psycholog, do której się udałam, zaczęłam inny kierunek studiów, który rzuciłam po niecałym miesiącu. Wróciłam na terapię do tej samej psycholog, w styczniu za jej poradą podjęłam pracę - nie mogłam znaleźć żadnej stałej, dlatego chwytałam się prac dorywczych w hipermarketach i przy rozdawaniu ulotek, szło mi znośnie, byłam w stanie zarobić ok 300 - 600 zł miesięcznie. Przyjmowałam leki zapisane przez psychiatrę, leczyłam się na terapii, jakoś dawałam radę z toksycznymi rodzicami. Niestety na przełomie maja i czerwca znowu nastąpiło załamanie - psycholog odesłała mnie do innej specjalistki, twierdząc że nie może mi pomóc, a moja terapia nie daje zadowalających rezultatów, dziś rano dostałam telefon z pośrednictwa dla którego pracowałam, że mnie zwalniają, bo popełniam za dużo błędów w pracy. Planowałam wrócić (mimo sprzeciwu rodziców)na studia prawnicze, ale teraz jestem po prostu przerażona tym, że sobie nie poradzę, myślałam nad wyrobieniem książeczki sanepidu by zostać kelnerką przez wakacje, ale po co wyrzucać 200 zł na badania i lekarza, skoro i tak po tygodniu pewnie mnie wyrzucą i nie dam sobie rady?! Mam naprawdę dość, jak patrzę na ostatnie 3 lata to mam nieodparte wrażenie, że nic z tego, co było ważne i to na czym mi zależało po prostu nie wyszło i nie wychodzi. A jak nie wyjdę nigdy z depresji i zaburzeń osobowości? Moje życie będzie już zawsze takie żałosne? Nie spełnię marzeń o zostaniu prawnikiem, nie ucieknę od rodziców i nie uniezależnię się od nich finansowo? Przyjaciółki zerwą kontakt? Co mam robić?!

Masz uparcie dążyć do celu, rób to czego pragniesz, bo do końca życia będziesz niespełniona.....wiesz czego chcesz i przy dażeniu do celu osiągniesz to......musisz tylko uwierzyć w siebie....Twoje życie jest w Twoich rękach i od Ciebie zależy jak się ono potoczy....ja mogę tylko życzyć powodzenia dla przyszłej prawniczki......pozdrawiam

Psycholog też mi mówiła, że wszystko w moich rękach, ale przecież nic mi nie wychodzi. Pracę straciłam i nie mogę znaleźć innej, psycholog nie mogła mi pomóc, od roku stoję w miejscu albo się staczam...

Czasem w życiu pojawiają się chmury i tego nikt nie lubi, ale słoneczko też musi wyjść, czy widziałaś kiedyś zeby cały rok deszcz padał.....no właśnie.....musisz uwierzyc w to że będzie dobrze, teraz nie ma pracy, może niedługo się coś znajdzie....i podnieś sie i idz do przodu a nie w tył.....postałas w miejscu trochę a teraz naprzód ......a o staczaniu to nie chce słyszeć, nie powinna tak mówić przyszła Pani prawnik....prawda....

Po prostu mam dość. Dopiero jestem po pierwszej wizycie u nowej psycholog, rozpoczęcie studiów już za kwartał. Chciałam pójść w wakacje na kurs językowy, ale boję się reakcji rodziców..., że odmówią i powiedzą, że nie jest mi potrzebny. Kolejne wakacje spędzę w domu, ***, że całe dnie nic nie robię. Nie znoszę moich rodziców, ciągle swoim zachowaniem rzucają mi kłody pod nogi i jeszcze nie uważają, by coś złego robili. Co jeżeli mój przypadek jest na tyle ciężki, że i ta specjalistka sobie nie poradzi? Praca dawałam mi chociaż jakiś powód, by zdezerterować z domu, a teraz, gdy ją straciłam, nawet nie wiem gdzie się podziać,

Nie ogladaj się na rodziców, idz na ten kurs.....rób wszystko to czego na prawdę pragniesz.....nie zastanawiaj się co będzie ......będzie dobrze i dasz rade.....musisz uwierzyć w siebie i przestać się dołować każdą zła sytuacją.....a z rodzicami to próbowałaś porozmawiać tak szczerze o swoich marzeniach i o tym czego Ty chcesz i jakie to jest dla Ciebie wazne.....

Nie ogladaj się na rodziców, idz na ten kurs.....rób wszystko to czego na prawdę pragniesz.....nie zastanawiaj się co będzie ......będzie dobrze i dasz rade.....musisz uwierzyć w siebie i przestać się dołować każdą zła sytuacją.....a z rodzicami to próbowałaś porozmawiać tak szczerze o swoich marzeniach i o tym czego Ty chcesz i jakie to jest dla Ciebie wazne.....

Nie mogę sobie iść na kurs, bo jest płatny, a ja nie mam wolnych pieniędzy, z rodzicami rozmawiałam i ja i psycholog i wszystko jak krew w piach

To faktycznie.....a może się uda jakąś pracę znaleźć....i uda Ci sie na ren kurs pójśc....

Jest praca chroniona dla niepelnosprawnych, czemu nie zaproponowala Tobie psycholog, psychiatra, skoro stwierdzaja u Ciebie chorobe jak mowisz " ciezki przypadek"powinni skierowac Ciebie na komisje o ustalenie stopnia niepelnosprawnosci, wowczas dasz rade, praca jak kazda lecz o mniejszym stopniu trudnosci.Tak mysle, skoro nie widza Ciebie w pracy dla sprawnych trzeba sprobowac, nie jest to jakas praca uwlaczajaca czlowiekowi, jednak stopien odpowiedzialnosci spada na kierownika czyli bossa, ktory ma zadanie dopatrzyc i pomoc niepelnosprawnemu.Niepelnosprawnosc ( stopien moze byc okreslony na podstawie wniosku psychiatry, z przychodni.Sprobuj, po jakims czasie odstresujes sie na tyle, ze pomyslisz o powrocie na studia. Powodzenia