Forum: Kółko wsparcia psychicznego

Witam wszystkich, chciałabym się wygadać, chciałabym dostać poradę, ale wiem, że w mojej sytuacji jest to ciężkie.

Otóż poddaję się. Mam dosyć. Codziennie rano walczę ze sobą by pójść do pracy, rano myślę, że dam radę, snuję plany na popołudnie, rozmawiam z ludźmi. Gdy wracam do domu, do pustego mieszkania, które nie jest moje, ogarnia mnie bezradność, lęk, oczy pieką od łez.

Czuję, że do niczego się nie nadaje, nic mi nie wyszło. Ten stan ciągnie się od ponad roku. Rodzina się mną zbytnio nie interesuje, odeszłam od swojej miłości, która też zbytnio się mną nie przejmowała. Jestem samotna.

Nie widzę swojej przyszłości. Wątpię, że ktoś mnie pokocha, że ktoś będzie chciał się ze mną męczyć, boję się jak sobie poradzę w życiu, że stracę mieszkanie, nie będę miała się gdzie podziać, nie mam zbyt dużo oszczędności.

Byłam u psychologa, jego rady aby zacząć ćwiczyć, dbać o dietę, czytać, rozwijać się nie działają. Próbuję, próbowałam. Lubię ćwiczyć, czytać, ale w chwili obecnej nie mam na to sił, nie widzę sensu, bo niby dla kogo, dla siebie samej? Nie potrafię żyć sama dla siebie.

Chcę ze sobą skończyć. Mało ludzi się mną przejmie, rodzina sobie poradzi, kocham ich nad życie, ale nie mam sił już tłumaczyć, czemu nie przyjeżdżam, czemu jestem smutna, czemu źle się czuję.
Ostatnio co raz częściej myślę o samobójstwie, bo naprawdę nie chcę już tu być. Mam dosyć siebie, użalania się nad sobą, swojej bezradności. Tylko cholernie boję się samego kroku. Mieszkam sama, teoretycznie gdybym coś sobie zrobiła, nikt by mi nie przerwał, odeszłabym w spokoju, tylko boję się, że będę cierpieć, że się nie uda Żadnego wypadku też nie chcę powodować, bo zależy mi na innych.
Wstyd mi nawet za siebie, że wyżalam się na forum. Czy myślicie, że cokolwiek jeszcze mogłoby mi pomóc? Wiem, że nie znajdę odpowiedzi jak bezboleśnie ze sobą skończyć, ale może słyszeliście o jakichś przypadkach? Nie widzę aktualnie żadnego powodu, dla którego miałabym tego nie robić

Vanillia to żaden wstyd wyżalać się na forum rób to,pisz,opowiadaj wszystko o tym wszystkim co Cię boli,gnębi,przeraża,przerasta po to ono jest(forum)...Koleżanko

Pod koniec zeszłego roku stukneła mi trzydziestka. Od tamtej pory mam jeszcze większy ból dupy i pretensje do siebie,że nie jestem normikiem....ech...
Moim zdaniem powinnaś zmienić psychologa. Gadaniem idź pobiegaj,inni mają gorzej,weź się w garść,pokaz innym można sobie dupę podejrzeć. Jak cudze nieszczęście ma motywować do czegokolwiek? Może tylko wprowadzić w większe poczucie winy

CYT-"Jak cudze nieszczęście ma motywować do czegokolwiek? Może tylko wprowadzić w większe poczucie winy"
A "większe poczucie winy"? a dlaczego mielibyśmy doznawać poczucia winy? Czy położenie tychże ludzi w jakiejkolwiek mierze zależy od naszego położenia, postrzegania ich tragedii? Czy mamy jakikolwiek wpływ na losy tych ludzi?
Odpowiedz sobie sama na to pytanie, a będziesz wiedzieć, czy "to" powinno w jakiejkolwiek sposób wzbudzić kogoś poczucie winy.
Miłego dnia!

Poczucie winy w sensie"uzalam się nad sobą A w Afryce dzieci głodują,jestem beznadziejnym człowiekiem"
Jak cudze problem może być dla mnie odnośnikiem? Porównam się z koleżanką pochodzącą trudny rozwód i to ma mi pomóc rozwiązać swoje problemy?

Ja się poddaję Kabanosiesta.
Życzę miłego wieczoru!

Nawzajem