Forum: Kółko wsparcia psychicznego

Vanilla, nie wiem, czy cokolwiek Ci da to, co napiszę, ale polecam Ci, żebyś odrzuciła czarno-białe myślenie. To, że raz Ci coś nie wyszło, nie oznacza, że zawsze tak jest lub będzie. Unikaj generalizacji, za to odnoś się do aktualnej sytuacji. Przy ocenie samej siebie bierz pod uwagę kontekst. Przecież jak oceniasz innych, to uwzględniasz to, że byli zmęczeni, zestresowani itd. Dlaczego tej samej miary nie zastosujesz do siebie?

Jeśli chodzi o pójście do psychiatry, no cóż - trzeba się przełamać i pójść. Z mojej perspektywy - zanim trafiłam do psychiatry byłam u lekarza rodzinnego, głównie z pogarszającym się nastrojem, bólami głowy, rozdrażnieniem, itd. Teraz cieszę się, że się wybrałam do psychiatry, mam leki, które pomogły mi - nie od razu, bo czekałam na efekt jakieś trzy tygodnie. Jest mi lepiej. Niedługo mam wizytę u neurologa. Otrzymałam pomoc.

Mam nadzieję, że dasz sobie pomóc i pójdziesz do lekarza psychiatry.

Czy jest ktoś, kto mógłby Ci towarzyszyć? Samemu czasem jest ciężko się wybrać, jeśli chcesz - mogę Ci potowarzyszyć, o ile mieszkasz gdzieś na Śląsku.

Wiem co może ci pomóc. Duże dawki magnezu z b6 w postaci cytrynianu lub mleczanu, potas warto, dużo sportu, oddychanie przeponą i przede wszystkim adaptogen o nazwie Ashwagandha ) to są rzeczy które Ci pomogą

Cytuję:
"Poczuć się jak człowiek, a nie jak zwierzę"

Proszę mi tu nie obrażać naszych starszych w wierze braci!

Poza tym cała reszta ok

K9Mifune, ja odnośnie tej piramidy potrzeb Maslowa - to należy ją czytać w jaki sposób? Że najpierw trzeba mieć zaspokojone te potrzeby u podstaw piramidy, żeby móc osiągnać te wyższe? A jeśli u człowieka pojawiają się potrzeby te z samego topu, a nie osiągnął np. jakiejś potrzeby ze środka - to jest z nim coś nie tak?

Odnośnie pierwszego pytania. W dużej części - tak. Postać piramidy nie jest przypadkowy. Potrzebne są solidne podstawy, o które można oprzeć następny szczebel. Jeśli osiągać będziemy potrzeby z topu, zaniedbując to co na dole, to będziemy posiadali braki, będzie miało to chwiejne fundamenty i może się rozlecieć (tzn. my możemy się rozlecieć lub to nad czym pracowaliśmy).

Piramida ukazuje też kolejność zaspokajania potrzeb i Naszej motywacji do ich zaspokajania, od "najważniejszych" po "następne w kolejce". Staram się tu nie używać określenia "mniej ważnych", bo każda z tych potrzeb jest człowiekowi niezbędna. Lecz dopiero na pewnym etapie. Odbywa się to najczęściej tą a nie inną kolejnością.

Oczywiście nie jest to piramida definiująca każdego człowieka, tylko pewien ogół. Wiążą się z nią pewne kontrowersje. Jak brak np. potrzeb estetycznych (część uczonych twierdzi że powinna mieć więcej poziomów), czy fakt iż opisuje osoby wykształcone. Wiadomo też że potrzeba samorealizacji może mieć różną siłe i u niektórych będzie przed innymi potrzebami (jak miłość).

Piramida Maslowa przedstawia człowieka który się chce realizować, dążyć do rozwoju. Ma "potencjał" do czegoś "więcej". Część osób zatrzyma się na drugim szczeblu, czyli bezpieczeństwo i nie będzie przez większość życia odczuwała motywacji do osiągania dalszych szczebli.

Reasumując, każda niższa potrzeba stwarza okazję do zrealizowania wyższej potrzeby. Tak więc człowiek bezrobotny nie będzie myślał o sztuce. A człowiek bez rodziny nie osiągnie poczucia własnej wartości.

Pomagając innym, można posiłkować się teorią Maslowa. Wtedy łatwiej skutecznie pomóc.

Dziękuję wszystkim za tyle dobrych słów, naprawdę to bardzo miłe. Wiecie, zdarzają się lepsze dni, kiedy czuję że coś się zmieni, że dam radę, tylko ciężko jest mi ten stan utrzymać. Koniec końców i tak dopada mnie przeświadczenie, że i tak nie ma to sensu, może i ma ale niekoniecznie dla mnie. Jakoś czuję że na to nie zasługuję.
Sporo z Was pisze o psychoterapii. Może kiedyś zdobędę się na odwagę. Muszę przełamać tą barierę, że to jest lekarz i nie będzie mnie wyśmiewał czy bagatelizował, choć i tak czuję się jak nieudacznik z takimi problemami przy innych, ale to już wspominałam. U psychologa byłam prywatnie, nie odczuwałam tego, że ja płacę więc wymagam pomocy, nie myślałam o pieniądzach, tylko coś w rodzaju narzucania się. Teraz zdaje sobie sprawę że to głupie, ale w tamtej chwili tylko o tym myślałam.
Czasami też sobie myślę, że może ja to sobie wszystko wymyślam, że tłumaczę tak sobie swoje lenistwo, nic nierobienie. Może boję się, że psychiatra tak stwierdzi.

Nie mam kogoś kto mógłby mi pomóc, zwierzałam się garstce osób, którzy się mną nie przejmują. A od jakichś trzech miesięcy, nie spotykam się już z nikim, spoza rodziny. Izoluję się, boję się pytań, opowiadania co u mnie słychać.

Jakąś suplementację stosuję, ale chyba potrzeba dłuższego czasu żeby zaczęło coś działać.

To, co napisał K9Mifune, to wszystko prawda w moim przypadku. Jestem nieszczęśliwa. Żałuję że tak potoczyło mi się życie, że do tego doprowadziłam. Nie mam dla kogo wprowadzać tych zmian, nie potrafię tak dla samej siebie. I to mnie niszczy. To jest jakiś paradoks, bo brakuje mi wsparcia, kogoś bliskiego, a jednocześnie izoluję się od wszystkich.
Moja piramida właśnie chyba się rozpadła. Nie mam zapewnionych fundamentów, wszystkim się przejmuję co przeszkadza mi w realizacji swoich celów. Ba, nawet nie mam już żadnych celów, bo kompletnie nie widzę dla siebie przyszłości i to mnie dobija.

Dziękuję raz jeszcze za wszystkie wypowiedzi, tym bardziej, że naprawdę nie mam z kim pogadać o wszystkim, bo nikt mnie nie rozumie.
Ostatnio cały czas w każdym miesiącu powtarzam sobie - tak, ten będzie już lepszy. Zaczyna się dobrze, a później znów jest tylko dół, dół i otchłań. Wracamy do początku i nic się nie zmienia. Taka wegetacja jest wyniszczająca. Najgorsze, że ja już właśnie zaczęłam naprawdę mieć tego dosyć, tylko nie myślę, aby to wyleczyć, a skończyć. Słowo "najgorsze", a może to nie jest znów takie najgorsze.

Wszyscy chcą z Tobą rozmawiać każdy na forum "najgorsze" to nie najlepsze wyjście z sytuacji z którą się borykasz ..nie masz nikogo z kim możesz o tym pogadać w realu ? Gdzie pracujesz?Czym się zajmujesz ? Koleżanko?...pisz o swoich problemach,kłopotach Vanillia

Witam Vanilla!
Faktycznie chyba u Ciebie ten stan za długo trwa( co prawda nie piszesz od jakiego czasu to Cię przytłacza). Ale jeżeli do tej pory nie ma znaczących postępów, to bezwzględnie nie ma na co czekać. Moje powyższe doradztwo dotyczy osób które w jakikolwiek sposób są wstanie sobie poukładać wszystko samemu. Ale jeżeli Twój stan ma naturę nawrotową to nie ma co tego przedłużać.
Każda depresja przedłużająca się powoduje niekorzystne zmiany w mózgu, a zatem faktycznie wizyta u specjalisty wydaje się być nieodzowna.
Żle postrzegasz i interpretujesz zachowanie lekarzy specjalistów w dziedzinie psychologii, bądź psychiatrii. Oni wcale nie patrzą na Ciebie z politowaniem, ich spojrzenie jest specyficzne bo ten człowiek musi Cię cały czas obserwować i wyciągać wnioski z zachowania, mimiki twarzy, ogólnie są dla nich ważne każde komunikaty wysyłane przez Ciebie, te werbalne i pozawerbalne.
Także nie ma co się stresować ten człowiek jest tam po to, aby Ci pomóc, i w żaden sposób na pewno nie ma zamiaru Cię oceniać. Twoja obawa w tej kwestii jest zwyczajnie bezzasadna!
Farmakologia stosowana w chorobach depresyjnych nie jest zbyt inwazyjna, także spokojnie możesz się niej poddać, a za parę tygodni powinny przyjść pierwsze rezultaty.
Trzymamy za Ciebie kciuki i życzymy powodzenia.
Pozdrawiam

Vanillia, może czas zmienić strategię. Samo nic się nie zmieni na lepsze. Nie możesz liczyć na to że utrzymasz "dobry stan", "dobre dni", jeśli nie Jesteś w sytuacji i pozycji, aby rzeczywiście to utrzymać. Zbyt wiele od siebie samej wymagasz w tym momencie. Potrzebujesz wsparcia. Wymagasz pomocy. Złe dni będą powracać i należy brać pod uwagę to, że jeżeli nie zaczniesz temu prawidłowo przeciwdziałać, tych dni będzie coraz więcej i więcej. Dlatego tak ważne jest abyś się przełamała i udała się do lekarza specjalisty - psychiatry. Udała się na terapię. Nie zwlekała z tym bo każdy dzień działa na Twoją niekorzyść, oddala Cię od normalności, przedłuża cierpienie.

Trzeba być realistą, lekarz MOŻE BAGATELIZOWAĆ Twój przypadek. Co wtedy należy zrobić? Udać się do innego! Aż do uzyskania pomocy. Vanillia, potrzebujesz nauczyć się walczyć, o siebie, o własny interes (od tego jest psycholog, aby Cię w tym wsparł). O własne życie. O własne szczęście. Lekarze którzy bagatelizują przypadki, zdarzają się. Nie można pozwolić się zbywać. Dawać popychać.

Brak wsparcia ze strony ludzi, otoczenia, wynika z tego że nie chorują, nie mają odpowiedniej wiedzy o tego typu zaburzeniach, problemach. Żyją swoimi sprawami, nie posiadają skali porównawczej. Jeśli Ty podchodzisz do swojego problemu w taki sposób (mówisz sobie że to lenistwo, nieudolność etc.) a doświadczasz tego, to co dopiero mają pomyśleć osoby z otoczenia o tym? Jeśli potraktujesz swój problem poważnie, inni również to zrobią.

Dobrze iż zauważasz fakt, powiązanie, że izolowanie się od ludzi, szkodzi, a nie pomaga w zmianach w życiu. Aby poznać wartościowych ludzi - należy do nich wyjść, pokazać się im, dać im okazję do poznania. Tak jak to zrobiłaś tu na forum.

Każdą piramidę da się odbudować. Należy przemyśleć dlaczego się rozpadła, zmienić parametry techniczne likwidując wady konstrukcyjne i zbudować ją ponownie. Będzie stać jeśli dobrze za to się weźmiesz. Skup się na tym co trzeba (należy) teraz zrobić.