Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Hej mam 17 lat i nie chce mi się już żyć .Wszędzie tylko problemy mam ...załamuje się ... Tnę się cały czas lecz od niedawna myślę już o czymś drastyczniejszym,,Proszę pomóżcie mi !!

Spróbuj wbrew sobie pomodlić się o to aby zachciało ci się żyć i abyś odnalazł radość. Jak poskutkuje to daj znać...

Mnie też się nie chce, kto jeszcze wpisujcie się policzymy ile nas jest, w swoim poście zsumujcie ze sobą liczbę poprzednich osób.

2

No i co Ci z tej liczby?

Może lepiej policzmy Tych chętnych do życia ?
Będzie mniej liczenia.
A teraz bez żartów, 17-stolatku całe życie przed Tobą, a czasami potrafi być zaskakujaco fajne, pomyśl, może masz jednak coś do stracaenia .
Dziś może cały swiat zwalił się Tobie na głowę, ale uwierz Ty go udzwigniesz, tylko spróbuj dostrzec to światełko w tunelu.
Nie daj się, trzymam kciuki.

Tak latwo jest pocieszac kogos nie majac pojecia co przezywa((Ehhh....

Witaj, to może opisz dokładnie, co przeżywasz, po to tu jesteśmy. Bo mieliśmy do wyboru: pocieszać Cię, n ie wiedząc, co przeżywasz, lub zostawić Twój post bez odpowiedzi. pozdrawiam

Masz 17 lat,ja jestem trochę starsza od Ciebie mam 19 lat. Posłuchaj w wieku 17 lat czasem przychodzi taki moment zwątpienia w siebie... To normalne. Ale nie możesz myśleć o śmierci.... Ja będąc w Twoim wieku myślałam,że zwojuje cały świat... Głupie jest takie myślenie, ale w takim wieku jest jak najbardziej normalne
Posłuchaj czasem są problemy z, którymi nie możemy sobie poradzić, bo dla osób młodych są one kolosalne... Ale czasem trzeba poradzić się osób starszych, może oni są wstanie pomóc w naszych problemach...
To, że się tniesz nic Ci nie da, po za tym, że okaleczasz swoje ciało...
A śmierć już na pewno nie jest rozwiązaniem.
Powiem Ci tak w Twoim wieku człowiek myśli,że może góry przenosić, ale z czasem przekonasz się,że są ludzie, którzy mogą to robić. To są ludzie bardzo silni i uparcie dążący do celu,a są ludzie, którzy są osobami bardziej uczuciowymi...
Uczuciowi ludzie to znaczy,że mają dużo celów i ambicji w sobie, jednak każda porażka jest dla nich jak koniec świata....
Porozmawiaj z kimś starszym, z rodzicami,pedagogiem w szkole,możesz także iść do psychologa i opowiedzieć o swoich problemach.... Na pewno znajdzie się rozwiązanie Twoich problemów...
Możesz o swoich problemach także napisać tu na forum, a na pewno znajdzie się ktoś kto będzie umiał Ci pomóc...
Pozdrawiam Cię...
Trzymaj się...

Dam wam myślę że dobre lekarstwo na nowe chęci do życia.(bynajmniej mi pomogło Wiadomo iz kazdy sukces jaki osiągamy każdy krok do przodu nie do tyłu wzbudza w nas nowe siły,napędza cała machinę by siegac po kolejny "sukces" Zaczęło się gdy towarzyszyłam koleżance podczas odwiedzin u jej babci chorej na choroby parkinsona .Po raz pierwszy miałam taki bliski kontakt z chorą osobą. Potem wystarczyła jakaś reklama i informacja o wolontariatach i zrobiłam to zajęłam sie wolontariatem w wolnej chwili . Towarzyszyłam i pomagałam chorym ludziom w trudach dnia codziennego miałam zadanie i cel - taka moja misje sprawic by ci ludzie pomimo choroby mieli ochote sie uśmiechać . Uwierzcie każde udane zadanie, kazdy usmiech nakrecał mnie do kolejnego razu.Zrozumiałam dzięki temu sens życia i jego dobre strony:0 Może warto na chwile odstawic swoja osobe na boczek i pomyślec o kimś innym -to daje piękne owoce .Pozdrawiam