Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Życie to dla mnie porażka
Fakt faktem mam gdzie mieszkać mama wszystko za mnie robi w domu tj sprzata,prasuje,gotuje aja pomimo tego nie ciesze sie zyciem
Moim calym zyciem byl internet gry medal of honor czy inne bijatyki
Mam juz prawie 30lat na karku i nadal mieszkamz rodzicami ktorzy pomagaja mi jak moga a ja nie potrafie znalezc przynajmniej w tym sensu ze to przeciez powinnismy milowac blizniego jak siebie samego
Mysli samobojczych nie mami nie bede mial
Lecze sie u psychiatry na schizofrenie paranoidalna,wprawdzie pracuje ale to taka praca gdzie by nawet 10latek dal rade,dorabiam sobie troszke
Poza praca nic nie robie i mozna powiedziec ze tylko spie w domu a moja mama jest nadopiekuncza wszystko za mnie zrobi nawet spodnie oddaje do krawca/szewca
Widzicie nawet nie wiem do kogo daje te spodnie
Jestem niedojrzaly emocjonalnie
Zeby zrobic sobie herbatke albo zrobic kanapki to mam trudnosci
Ludzie krzywo na mnie patrza
Moze cos doradzicie,jaki cel znalwzc sobie w zyciu?

POzdrawiam Szymon

Trochę więcej zacząć od siebie wymagać. Znajdź bardziej wymagająca pracę, wytłumacz mamie, że powinieneś przejąć część prac domowych, bo to dla twojego dobra. Zrob coś czasami dla innych. Np znajdź przepisi w internecie, kup składniki i ugotuj rodzinie coś, proste jest spaghetti. Zacznij dojrzewać do samodzielności, bo nie wszystko można usprawiedliwić choroba. Chcesz zawsze już być,,starym,, dzieckiem. Nie siedz w internecie, nawiaz znajomości z ludźmi. To tyle i aż tyle. Powodzenia.

Ksiądz w Kościele mówi że ten się starzeje kto się nie uczy, a więc głowa do przodu i idź na przód

Na naukę nigdy nie za późno. Miej wiarę i miłość w sercu a będzie dobrze.