Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

nie mam siły na cokolwiek, nic nie ma dla mnie sensu. mam dość. to się nigdy nie skończy i nic mi nie pomoże ... co mam robić bo sama już nie wiem?

No to tak jak i ja, ale jeśli coś leży u podstaw tego, że tak to wszystko odbierasz i czujesz a na pewno tak jest to może psycholog albo psychiatra? Oczywiście przyczyny mogą niemieć charakteru chorobowego, ale są następstwem czegoś... bardziej powiedzmy przyziemnych spraw a w takim wypadku wątpię by jakikolwiek lekarz mógł temu zaradzić. Zbyt mało jednak podajesz informacji by można się było bardzie do Twojego problemu odnieść.

Pozdrawiam Bogdan

chodzę do psychologa i psychiatry. od 2 lat męcze się z depresja. nie wiem co jeszcze mogę napisać... po prostu nie jestem zdolna do dalszego życia. do tego dochodzi mi ciągle rozmyślanie: nad tym co jest prawdziwe? po co to wszystko? czy ja na pewno istnieje?
pozdrawiam

Istniejesz tak jak i ja tylko chyba nie w tym świecie… Jesteś zdolna do życia tylko jesteś zbyt wrażliwa by podołać temu wszystkiemu. Jesteś zbyt delikatna by się nie stłuc... To nasze przekleństwo na tym świecie i tak jak ja to wiem tak Ty pewnie też? Nie potrafię Ci pomóc, bo sam sobie nie potrafię pomóc. Sam waham się pomiędzy życiem a śmiercią i nie potrafię się zdecydować. Chciałbym Ci jednak w jakiś sposób pomóc by Twoje życie nie było przegraną, ale sam nie wiem jak? Ty istniejesz tu i teraz i tego się trzymaj, choć nie będzie łatwo. Masz w sobie wrażliwość i dobro a to naprawdę bardzo wiele, ale pozostaje jednak pytanie czy ktoś to dostrzeże? Nawet, jeśli nie to ja wierzę, że dostrzeże to Bóg i może kiedyś... Tak nieznajoma, bo nawet nie znam Twojego imienia, ale wierzę w to, że jeszcze kiedyś będziesz szczęśliwa.

Bogdan

dziękuje Ci Bogdanie, ze poświęciłeś mi swój czas.

Jest noc, czemu nie śpisz ? Bezsenność, czy życie od Ciebie tego wymaga?
jestem tak głupia, skoro istnieję, a nawet nie potrafię się zabić, mimo iż nie chce żyć...

jeszcze raz Ci dziękuje, i mam nadzieję że u Ciebie będzie kiedyś lepiej...
pozdrawiam

Nie masz, za co dziękować, a nie śpię (nie spałem) i z jednego, i z drugiego powodu. Nie mów tak, że jesteś głupia, bo nikt nie jest. Nie potrafisz się targnąć na własne życie, bo tak naprawdę chcesz żyć, a przynajmniej jakaś cząstka Ciebie. Ja też jeszcze nie potrafię, choć przecież tylko tego chcę i tu nie chodzi o strach, bo w moim przypadku większy lęk wywołuje życie, ale choć umysł chce tego to ten sam umysł blokuje informacje wysyłane do mięśni. Czuję się niczym zakładnik we własnym ciele, lecz póki to się nie zmieni to nawet nie będę potrafił tego zrobić... Dziękuję Ci za Twoją wiarę... Ja też wierzę, że i Tobie się w życiu ułoży i przestaniesz w ten sposób myśleć o śmierci.

Pozdrawiam Bogdan

Bogdan ma rację, ja też w to wierzę....nie trac nadziei.. musi się ułożyć.... a co mówi lekarz?
sciskam

co może lekarz... dać leki, porozmawiać. jest coraz gorzej, w nic już nie wierzed. dziękuje wam za wsparcie ...

czasem wystarczy by ktos cie wysluchal

Trzeba sobie wyznaczyc jakis cel w zyciu i go starac sie zrealicowac chociaz po czesci wtedy czlowiek ma wieksza sile do zycia