Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

s

hej. Czytałam Twój wątek... smutna historia ale wierze że prawdziwa... miałam kiedyś podobny problem... bylam z chłopakiem 4 lata - miłość sie skończyła, przeżywałam to dlugo, bolalo bardzo... ale wiesz co chlopaku-glowa do góry... Mi w tamtym czasie pomogli znajomi, skończylam liceum znalazlam prace jakos to zycie plynęlo... Gdyby nie znajomi pewnie dlugo bylabym w dołku... Z charakteru jestem osobą mściwa i jak zobaczylam kiedys bylego chcialam żeby wiedział co stracił i pokazalam mu jaka jestem szczęśliwa bez niego.. Ty tez pokaż udowodnij że umiesz bez tej dziewczyny żyć... Będe trzymac mocno kciuki) pozdrawiam

f

Kurcze napisałam do ciebie bardzo dluga wiadomość ale niestety sie usunęla
ale to nic napiszę ją raz jeszcze...
Wiem jak to jest ze znajomymi jest takie powiedzenie "umiesz liczyć licz na siebie Twoje szczęście innych je..."(tutaj sobie dokończ)... Ja zawsze pomagałam moim znajomym jak mieli dołki zalamki czy depreche, zawsze udawalo mi sie jakos ich z tego wyciągnąc czasem na jakieś dziwne sposoby ale zawsze się udawalo.. teraz wokół siebie nie mam nikogo bliskiego ze znajomych kto móglby mi teraz pomóc... jestem sama z moim problemem i sama musze sobie z nim dac rade... to co teraz napisze może wydawac sie banalne, jest takie powiedzenie "tego kwiatu jest pół światu" ale z wlasnego doświadczenia wiem że prawdziwe wbrew pozorom...
wydaje mi się że ktoś tam na gorze nie pozwoli Ci odejśc z tego świata, ten tam na górze chyba coś dla Ciebie szykuje. Uważam że szykuję coś dla ciebie)
rok temu ja tez mialam wypadek na Quadzie tez dziwie sie że nic mi się nie stalo bo ponoć to wyglądalo bardzo powaznie.. wyleciałam razem z Quadem w powietrze pare razy obkręcilam sie w powietrzu spadlam na jakieś kamienie a na mnie jeszcze Quad o dziwo nic mi nie jest mialam tylko 1 sianiaka i kość mnie bolala biordowa a tak to nic... może coś ten na gorze tez dla mnie szykuje bynajmniej próbuje sobie to tak tłumaczyc....

Dzis w nocy pisałam list do mojego chłopaka. chcialam poprostu przelac swoje smutki na papier i wiesz co ci powiem- pomogło troszkę... znalalam rozwiązanie dla nas bynajmniej tak mi sie wydaje że to mogloby byc dla nas rozwiązaniem... bo jak napisalam mu w nocy sms to odpisal tak jakby nie dotarlo do niego to co mu w nim napisala napisał calkiem co innego i wtedy..wpadlam w szał.... zazwyczaj mam mieszane myśli nieraz zastanawiam sie nad tym c zy to miłośc czy przyzwyczajenie a pisanie tego listu pozwolil mi zrozumiec że go kocham... ale teraz sama nie wiem co z nami bedzie... wyslalm mu przed chwila ten list na email bo jestesmy skłoceni odkad mnie wkurzyl. napisalam tez dziś przed chwila o tym co mnie boli jak wkurza mnie to że nic do niego nie dociera...
odpisal mi że zroumiał i że nie chce mnie już ranic... i to jest chyba koniec między nami...

Teraz naprawde zostaje z tym sama.. nawet z rodzicami o tym pogadac nie moge .. to moj tata mysli że jestem silna- bo do niedawna bylam bardzo silna i nie pokazywałam bólu... a mama hmm z nia nigdy nie miałam dobrego kontaktu zawsze czulam że do niej nic nie dociera zawsze uwazalam jakby byla zacofana...-choc zacofana nie jest...

pozdrawiam Cie cieplutko