Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 24 lata, mam średnie wykształcenie, maturę i parę kursów na swoim koncie. Niewiem co mam dalej robić ze swoim życiem. Czuję się wyczerpany psychicznie, emocjonalnie i fizycznie. Wszystko jest dla mnie jakieś takie nijakie. Wiem że to wina moich starych. Niechcę mi się żyć. Co mam robić? bo czuję że co raz bliżej mi do samobójstwa.

Ogólnie dziwnie się czuję, nic nie robi na mnie najmniejszego wrażenia, czuję jakieś ciśnienie w głowie, pustkę. Może powinienem zacząć brać jakieś leki stymulujące mózg, coś w rodzaju prozaca?

prozac nie stymuluje mózgu zapewniam cię

Znajdź sobie psychoterapię. A żeby znaleźć w sobie motywację do podjęcia tej formy rozwoju, przypomnij sobie, na czym Ci w zyciu dawniej zależało, o czym dawniej marzyłeś, co uważałes za źródło szczęścia. I co teraz sie stało z tymi marzeniami?

Te marzenia nie zostały spełnione i już nigdy nie zostaną bo czasu nie da się cofnąć. Chciałbym znowu cofnąć czas i być znowu dzieckiem, wtedy wiedziałbym co robić aby teraz być szczęśliwym. A tak, moje życie nie ma sensu.

Podobno jest możliwość cofnięcia czasu i odczynienia tego co się stało w przeszłości. Trzeba tylko mocno chcieć i nie dawać się sparaliżować temu co było. Wyobraź sobie też, że mnie podobnie sparaliżowała jakiś czas temu świadomość, że to już koniec, i nic nie da się odtworzyć, że raz przegranym zostaje się zawsze - co brzmi przerażająco. Udało mi się w miarę pokonać najgorsze i mimo, że nie udało mi się całkiem wrócić do poprzednich marzeń, zawsze pozostaje satysfakcja, że się nawet nie powiodło, a mimo to kontynuuje się poszukiwania i zachowało się trochę szlachetności...której wszędzie już tylko brakuje.



Idź na studia, czytaj książki, zajmij się rozwojem własnych zainteresowań, nie myśl dużo o sukcesie innych, bo nie wiadomo na ile on jest prawdziwy i ile byś z niego miał dla siebie, gdybyś w nim partycypował.

Autorze wątku! czy możesz napisać o jakich marzeniach myślisz, gdy piszesz, że one sie nigdy nie spełnią? cos mi sie wydaje, ze przesadzasz

Ależ znalazłem piękny cytat, taki prosty, a taki piękny: "Jakie to szczęście, że istnieje śmierć. " Autor: Paulo Coelho . Podczas depresji cały czas myślę o śmierci, ale czuję, że wita mnie ona ciepło. Po przeczytaniu tego cytatu uświadomiłem sobie co by było gdyby moje życie nie miało końca. To by była dopiero katorgia. Mam nadzieję że śmierć jest ostatecznością i nic po niej niema tak jak i przed urodzeniem. Zastanawia mnie tylko jedno, dlaczego ludzi świadomie decydują się na wydanie nowego życia na świat. Nie mówię tu o nieświadomych przypadkach typu: bara bara,o k,urwa gumka mi pękła. Nie. Mówię tu o świadomym stwarzaniu. Osobiście gdyby to do mnie należał wybór to raczej na 99 % nie zdecydowałbym się przyjść na świat pod żadną postacią. Przecież życie to pewien rodzaj tortury, a może i jedna wielka tortura w której zdarzają się momenty kulminacyjne bólu. Najgorsze jest to, że człowiek czuje ból fizyczny, że nie można go wyłączyć/mam nadzieję że medycyna,człowiek sobie kiedyś z tym poradzi/ że jesteśmy jak żywe rośliny. K,urwa pisze ten tekst i nierozumiem po co istnieję. Gdybym w tym momencie miał spluwę pod ręką, raczej niezawachałbym się jej użyć. "Posprzątał" bym jeszcze jedynie po sobie i to wszystko.

Stwarzają chyba z własnego egoizmu, nierozumiem tego po co jest całe to życie, o co tyle zachodu, praca, rodzina, i inne *** jak i tak wszystko to śmierć. Wszystko zaczyna się i kończy na śmierci. Moja teoria życia to: bezsens bezsens i jeszcze raz wielki bezsens, wszystko zaczyna się i kończy na bezsensie. Nieróżnimy się niczym od karaluchów, mrówek, bakterii, zwierząt. Dla mnie punktem wyjścia jest śmierć i jeszcze nigdy nie czułem jej tak wyraźnie jak teraz. Jak patrzę np. na discovery jak na safari bydło przemierza stepy i wp,ierdala trawę to mi się kojarzy z ludźmi którzy zamiast trawy wp,ierdalają całe to g,ówno w postaci rozrywek, wzajemnego adorowania się, seksie, przyjemnościach, myśleniu o tamtym i sramtym jak i tak to wszystko jest jeden wielki h,uj. Sorry za wulgaryzmy, ale tak to widzę. Wg śmierć jest wybawieniem i ukojeniem, wiecznym odpoczynkiem po wyczerpującej drodze życia, i wiem że nie odkryłem ameryki, ale osobiście zdałem sobie z tego sprawę.