Forum: Psychoterapia

Witam
Mam dość dziwny problem z którym nie mogę sobie poradzić. W wieku około 18 lat(obecnie 23) dałem sobie spokój z kobietami, ponieważ moja twarz jest mało urodziwa i skupiłem się na samorozwoju np trening kalisteniczny i marnowaniu czasu na gry komputerowe. Ostatnio musiałem zmienić pracę i tu rozpoczął się poważny problem.
Będąc na szkoleniu poznałem około 2 lata starszą kobietę, która właśnie prowadziła to szkolenie. Jest naprawdę piękna i myślałem, że jest to typowe zauroczenie na zasadzie widzę ładną kobietę przez chwile się uśmiechnę i minie. Po przejściu szkolenia i tygodniu pracy okazało się, że praca bardzo mi odpowiada i wśród nowych osób robię najlepszy wynik. Przez to widzę się z nią codziennie no i wiadomo na luzie sobie gadamy na temat wyników czasami na inne tematy niezwiązane z pracą a ona się przy tym uśmiecha. Cały czas sobie wmawiam, że jest to tylko zwykła relacja z przełożoną, która polega na motywowaniu mnie itd. Problem w tym, że moje ciało i głowa działa w niektórych momentach bez mojej kontroli o to kilka przykładów.
Rano wstaję zmotywowany tylko dlatego, żeby się z nią zobaczyć. Gdy jestem w pracy czuję się naprawdę spokojnie jakbym był w domu pomimo tego, że jest to praca na wynik nie odczuwam stresu.
W domu następuje totalny zwrot akcji. Jestem zestresowany, że się z nią nie widzę. Zastanawiam się co robi i gdzie jest. Ciągle o niej myślę pomimo tego, że staram się zając różnymi rzeczami ciągle nie potrafię "zdjąć" z głowy jej uśmiechu. Męczy mnie to bo moja głowa ciągle o niej myśli.
Przeszło mi przez myśl zrezygnowanie z pracy, żeby się z nią nie widzieć bo mnie to wykańcza. Z drugiej strony nie znajdę innej takiej pracy co robić?

Jesteś zauroczony tą kobietą... A ponieważ zrezygnowałeś z życia osobistego na kilka lat, to tym bardziej Cię wzięło.
Rzucanie pracy w czasie pandemii raczej nie jest dobrym pomysłem. Poza tym, zauroczenie tą kobietą nie koliduje z pracą, nie przeszkadza Ci wykonywaniu obowiązków. Jeśli zrezygnujesz z pracy, to emocje, które teraz przeżywasz, tak szybko też nie znikną.
Może po prostu postaraj się nieco wyciszyć, przekierować w domu uwagę na co innego.
Nie wiesz, czy ta kobieta jest zainteresowana Tobą, może rzeczywiście po prostu jest miła, życzliwa.
Ale nawet, jeśli nie szuka partnera do związku, to nadal wartością jest to, że masz z kimś dobry kontakt.
A Twoje zwrócenie uwagi na kogoś, to też może znak, że jednak nie warto odkładać życia prywatnego na stałe. Może dzięki temu uświadomisz sobie, że i o tę strefę życia warto zadbać. Otworzyć się na nowe znajomości, związać z kimś, nawet, jeśli to nie będzie pierwsza osoba, która od dawna Ci się spodobała.

Generalnie sam problem polega na tym, że właśnie zawsze to szło wyciszyć a tu mam przeszkodę w postaci codziennej pracy. Kolejna rzecz to taka, że przestał mnie cieszyć sport bo gdzieś tam z tyłu głowy jest ona. Wątpię, żeby była zainteresowana bo nic na to nie wskazuję poza luźną relacją w pracy dokładnie taką samą jak z innymi pracownikami.

To jest właśnie opis zakochania...
Jeśli uważasz, że nie ta osoba nie jest zainteresowana, to musisz sam sobie to przetłumaczyć. Z czasem, gdy nie będzie wkręcania się w to, emocje powinny ostygnąć.
Sama zmiana pracy nie pomoże, gdy i tak będziesz kierował wszystkie myśli w stronę tej kobiety.
Poza tym, co zrobisz, gdy i w następnej pracy spotkasz kogoś interesującego, a, np. zajętego?
Warto raczej popracować nad sobą, nad umiejętnością życia wśród innych, bez względu czy przypadli Ci szczególnie do gustu czy wręcz przeciwnie.
Wiesz, to nie jest jednak sytuacja, że byłeś z tą osobą, że rozstaliście się, a Ty nadal ją kochasz. Wtedy przebywanie tak blisko było by zbyt raniące.
Tu jednak jest inna sytuacja.
Zauroczenia, zakochania się zdarzają i trzeba nauczyć się z tym radzić bez ucieczki, gdy są nieodwzajemnione czy niemożliwe do spełnienia z powodu, np. innych zobowiązań (pozostawaniu w innym związku).