Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

:-o

mam ponad 20 lat i za soba juz pewne przejscia, m.in. anoreksie oraz epizody psychotyczne i depresyjne

nigdy nie bralam zadnych lekow, ani nie leczylam sie u specjalistow (psychologow, psychiatrow), w zasadzie mam silny charakter, jestem racjonalistka i zawsze sama sobie radzilam z tego typu problemami - po prostu wychodzilam z tych dolkow, poza tym malo kto o nich przewaznie wiedzal,

w ciagu ostatnich kilku lat moje zycie ukladalo sie pomyslnie, nauka sprawiala mi przyjemnosc, mialam duzo znajomych, umialam sie cieszyc, itp.

ale ostatnio dopadlo mnie cos prze-dzi-wne-go:

- nic mnie nie cieszy

- czesto placze zupelnie bez powodu - w autobusie, na zajeciach

- izoluje sie od ludzi

- mam problemy ze wstaniem z lozka

- potrafie przesiedziec kilka godzin w towarzystwie znajomych i nie odezwac sie ani slowem (tzn. ja bardzo chce sie odezwac, ale teraz zupelnie nie potrafie) - boje sie spotykac z ludzmi, nie chce, bo wydaje mi sie ze nie mam im nic do powiedzenia

- mam mysli samobojcze

- w niczym nie widze sensu

- wszyscy sie mnie pytaja co sie dzieje/dlaczego, a ja nie potrafie odpowiedziec - po prostu nie wiem

- bardzo mnie to irytuje, bo zawsze ze wszystkim radzilam sobie sama, a z tym jakos nie umiem

- NIE MOGE SIEBIE ZNIESC -

bylam z tym wlasnie u psychiatry i wszystko mu opowiedzialam, ale on powiedzial, ze to nie jest zadna choroba psychiczna tylko przejsciowy kryzys i nie dal mi zadnych lekow, skierowal tylko na psychoterapie...

tylko ze mi sie wydaje, ze nie jestem juz na tyle silna, by sama z tego wyjsc.

Czy moge liczyc na odpowiedz specjalisty, albo w ogole jakakolwiek odpowiedz...

nie jestem specjalista,ale problem ze wstawaniem i obnizony nastroj to objawy depresji.depresje diagnozuje sie po 2 tygodniach smutku.jesli ten stan trwa u ciebie dlugo to nie ma sie nad czym zastanawiac i udac sie do lekarza.

jak chcesz moge z toba porozmawiac jutro na czacie?nie jestem expertem tylko czlowiekiem ktory duzo widzial i sam przezyl.Nie jestas sama,dzisiaj musze konczyc,daj znac jak masz ochote

dzieki, bardzo chetnie, daj znac, bo ja naprawde nie wiem co robic (a uzalanie sie nad soba to nie w moim stylu...)

jakbym słyszał sam siebie, to depresja jak nic, a po myślach samobójczych to widać że powinieneś poszukać pomocy, wiem że ciężko ale warto, ja jestem na etapie że walcze z tym i się cieszę każdym dniem i każdym nawet małym sukcesem(bez leków, bez nałogów)

ja mam podobnie i tez do tej pory tego nie leczylem, ale teraz juz chce zaczac, bo chyba warto

Ja mam początki i trudno mi nw co robić?

Iść do psychiatry po pomoc.Początki szybciej wyleczysz

Ja mam podobnie nie wiem co robic biore leki na lęki ale nie pomagaja,mam wrazenie ze cos dzieje sie strasznego i wtedy placze,jestem rizdrazniona,boli mnie klatka piersiowa tak jak by ktos na mnie cos mnie przygniatalo,nie wiem co robic nie potrafie o tym nikomu powiedziec boje sie ze nie zrozumieja,w zasadzie ja sie boje wszystkie, oje sie ze zrobie cos i przeze mnie stanie sie krzywda komus z moich bliskich i nie tylko,ze bd musiala komus pomoc a nie bd potrafila, czuje tak jakby to sie teraz wszystko dzialo,(mam uczucie wewnettznego bulu ) nie wiem co sie dzieje ale mam juz tego dos, nie moge ze soba wytrzymac,uz nawet mysle o,,skonczeniu z tym,,