Forum: Psychoterapia

Witam.
Od roku 2014.03. rzuciłam marihuanę i dopalacze (dwa razy była feta )
I od tamtego czasu czuje się
-śpiąca non stop
-roztargniona
-Nie potrafię nabywać wiedzy
-nie potrafię logicznie złożyć dłuższej wypowiedzi
-Szybko się męczę
-Nie potrafię się skupić
-Nie potrafię myśleć
-Obraz tak jakby się przprzesuwa, rozciąga
-Na początku miałam halucynacje
- A najgorsza jest nieobecność,praktycznie całkowite odcięcie od świata rzeczywistego, czuję się jak wiecznie pijana, najarana, nie wiem co się dzieje. Gdy spojrzę na światło jakoś pod dobrym kontem wraca mi trochę świadomość ale myśli mam nadal przytlumione. Przez to wszytko mam silną depresję która narasta jeszcze bardziej. Robiłam różne badania rtg, ctg czy inne, byłam u psychologów, chcieli mnie leczyć tylko z depresji a ja potrzebuje zwalczyć tą nieobecność. Mam 17 lat i ledwo żyję, ciężko jest mi normalnie funkcjonować. Chce się dowiedzieć co mi jest, czy to się jakoś nazywa, i jak to leczyć, czy w ogule można to męczyć. Błagam o pomoc!

To minie ale może się ciągnąć, daj sobie czasu. Uwierz i przypomnij sobie kim na prawdę jesteś. To będzie Ciebie męczyć dopóty będzie miało się czym żywić, aż pożre Ciebie całą... lub do czasu aż Ty się w zmaganiach na tyle wzmocnisz aby to dało za wygraną- jednak toto- zawsze będzie już na Ciebie czyhać. Tak więc bądź gotowa. Nazewnictwo nie gra tutaj większej roli, potrzebna jest wiara, silna wola oraz poczucie bycia kochanym- a o to, to już zwracaj się do góry, sama wiesz do Kogo.
Wzmacniaj się fizycznie również.

Ile ciągnąć?
Staram się żyć z tym, jakoś to ignorować ale niszczy mnie to
Rok to dużo, non stop siedzę w domu prócz wychodzenia do szkoły czy na spacer z psem.
Zerwała kontakt z ludźmi których znałam od 4 lat jak własną kieszeń ponieważ to w towarzystwie się nasila, i robie głupie i nie przemyślane rzeczy.
Chce wrócić do normalnego stanu, chce aby było jak kiedyś. Byłabym najszczesliwszym człowiekiem na ziemi, wzięłambym się za naukę, poszła na medycynę, weterynarza, może patologa ale nie mogę... Interesuje się też sztuką, w ten sposób może jakoś się oderwać od tego i współ grać jednocześnie.
Z depresją dam sobie radę jestem z tego typu ludzi którzy są raczej silni ale jak ta nieobecność będzie się tak dłużej ciągła to nie wiem ile jeszcze wytrzymam.
Jestem chora psychicznie i nikt mi nie może pomóc, to nie ma sensu.

A co jeśli powiem Tobie, że to nie minie i że leki nic nie pomogą tak samo jak etykieta chorego psychicznie?
Musisz się przemóc i działać, innej rady nie ma. Jaka nieobecność, (doskonale wiem jaka), to się nazywa bycie samo w sobie też... naucz się tego, przywyknij. Wiesz co lubisz, gdybasz sobie, brzmisz w miarę swojo- czy to nie Ty przypadkiem?
Owszem- nikt- oprócz Ciebie samej przy ewentualnym drobnym wsparciu : P
"Jestem chora psychicznie i nikt mi nie może pomóc, to nie ma sensu."- zgadzam się- to nie ma sensu.
Sens musisz sama odnaleźć i go nadać.

Dobiłaś/łeś mnie, żyłam w przekonaniu ze mi to minie jakoś może niedługo.
Robie co mogę aby żyć z tym normalnie ale to jest silne, bardzo. Jeśli mi to nie minie to szczerze chyba sir poddam. Nie nawidze tego bo wcześniej byłam nie do zagięcia, nigdy się nie poddawalam, nir miałam uczuć, byłam twarda i wgl, chyba wiesz o co chodzi a teraz rosklejam się tylko gdy pomyślę co mi jest. Chce spróbować pomocy psychiatry bo to jest pewnie napewno na podłożu psychiki.
Myślałam nawet ze to może przez wegetarianizm który prowadzę przez 6 lat ale takie coś pojawiło by się pewnie już wcześniej.

Eee...- co by było gdyby, a co będzie... gdybanie to było, a nie dobijanie!
I to właśnie chodzi o to, abyś się nie poddawała!
Bardziej Tobie zależy na wyeliminowaniu objawu niż przyczyny, gdzie jedną z prawdopodobnych przyczyn były dopy i feta. Spróbuj pomocy psychiatry, czemu nie.
Oprócz tego uzupełniaj te wszystkie mikroelementy w organizmie, korzystaj z ruchu wzmożonego i zastanów się co dla Ciebie jest faktycznym sensem oraz czy ma to faktycznie sens.
Może minie, może niedługo. Tak czy siak, istnieje spora szansa na Twój powrót do "żywych".

Psycholodzy mówili mi ze mam młody organizm i pewnie się zregeneruje.
Chcę wydobyć z sb te toksyny dlatego zdrowo się odzywam, biegam, jakieś spacery z psami, non stop coś.
Tez to miałeś\aś?

...pewnie leki z gr. SSRI-antydepresanty pomogłyby, ale trzeba iść do psychiatry.

Podziwiam Cię, ja ledwo daje sb rade z tym rokiem a co dopiero 3-5
W odróżnieniu od cb ja bardzo zaluje, zabawa przy zażywaniu różnych specyfików była przednia ale jakbym mogła cofnąć czas nie brałam tego dzień w dzień przez rok.
Czasami napewno ale nie non stop.
Dzięki za rozmowę, dała mi wiele do przemyślenia. Jakbym Miała jeszcze jakieś pytania czy coś to będę się odzywa.