Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Ostatnio jest coraz gorzej. Myślałam, że może jestem chora na BPD, może mam depresję bądź schizofrenię. Teraz to już niczego nie jestem pewna. Od kilku dni nie umiem siebie samej odnaleźć. Nie wiem, o co chodzi. Mówię, ale to nie moje słowa, czuję pustkę, płaczę, a zaraz potrafię się śmiać. Tnę się, śmieszy mnie krew, lubię ból. Dokucza mi samotność, chociaż mam przyjaciół. Cierpię na duszy, nie umiem powiedzieć, co mi tak naprawdę dolega. Ranię innych, manipuluję ludźmi, chociaż sama oczekuję od nich wierności, szczerości i dobroci. Chcę, aby ktoś mi powiedział, co się ze mną kur***a dzieje. Nie wiem już jak mam to sobie tłumaczyć. Potrafię się śmiać, bo kogoś doprowadzam do szału, karmić się tym, a sama umierać z przerażenia, gdy zostaję pośród pustki i ciszy. Boję się ciemności i ciszy. I samotności, chociaż jestem samotnikiem. Boję się bliskości, boję się istnieć i umrzeć. Nie wiem już kim jestem i czego chcę, jestem bezmyślną istotą, która błąka się bez celu po świecie. BOJĘ SIĘ. CHOLERNIE się boję, bo nie wiem, co się ze mną dzieje. Nie wiem dlaczego śmieszy mnie cierpienie innych, a swoje przeraża. Jestem egoistką. Widzę rzeczy, których nie chcę, każde moje słowo to kłamstwo, mam po kilka osobowości. Nie wiem już kogo widzę, patrząc w lustro...

Niepotrzebnie założyłaś 2 te same wątki. Masz powazny problem ze sobą. Przede wszystkim musisz iść do psychiatry, bo niepotrzebnie się tak męczysz. Trzeba, aby lekarz zdiagnozował, co ci w końcu dolega. Wtedy, zacznie cię leczyć. Wątpię, czy sam psycholog udzieli ci jakiejś pomocy. Pierwszy krok, to iść do psychiatry. Jeśli wiemy co nam dolega, łatwiej nam z tym walczyć.