Forum: Zaburzenia psychiczne

Od roku chodzę na terapię, ale mało mi pomaga. Nie umiem za bardzo powiedzieć co mnie gryzie, nie wiem czemu, nawet nie wiem co mam powiedzieć, bo jak mi każe analizować swoje myśli, to ja nie wiem co mówić. Ale czuję się bardzo dziwnie. Prawie przez cały ten czas miałam obniżony nastrój, myśli samobójcze (2 razy przedawkowałam leki dane od psychiatry), nie chciałam wychodzić z domu, brak mi motywacji do czegokolwiek, a dodatkowo często czuję się jak w innym świecie, nie mogę się na niczym skoncentrować i mam taką pustkę w myślach. Dosłownie o niczym nie myślę, potrafię się gapić w ścianę i nic. Były lepsze dni, ale przez cały ten rok to potrafiłabym wyliczyć je na palcach obu rąk. Brałam przez jakiś czas asentre a potem bioxetin, bo miałam zaburzenia odżywiania, ale jak przedawkowałam, to psychiatra mi je kazała odstawić. A ja nawet nie wiem czemu przedawkowałam, właściwie to nic takiego się nie dzieje. Czuję się tak dziwnie, czasem beznadziejnie, czasem mi bardzo smutno, a czasem po prostu tak nijak, bez żadnych emocji. No ja nie wiem co mi jest, bo przecież nic takiego się nie dzieje.

Czy lekarz przepisał ci znów jakieś leki antydepresyjne?

Jest jakieś tam prawdopodobieństwo, że twój lekarz nie wie wystarczająco dużo na twój temat, aby dostosować odpowiednie metody. Rok to sporo czasu, więc terapia powinna przynieść efekty, a jeśli się tak nie dzieje to trzeba się zastanowić dlaczego. Pomijając zalecenia lekarza i tak dalej, to pamiętajmy, że nie ma uniwersalnej metody, terapii, czy leku na problemy wszystkich ludzi. Ta kwestia jest dość indywidualna i jednym pomaga to, a drugim tamto.

Myślę że powinnaś usiąść i się chwilę zastanowić, odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Skoro nic się nie dzieje, to nic nie powinno się dziać, ale jest inaczej. Dlaczego? Ja na to pytanie nie potrafię odpowiedzieć, ale zastanów się również nad tym czego oczekujesz od życia, czym dla Ciebie jest szczęście i dzięki czemu możesz to osiągnąć.