Forum: Zaburzenia psychiczne

Dzień dobry. Mam na imię Sylwia. Jestem nastolatką i nie wiem co się ze mną dzieje. Potrafię rozpłakać z banalnego powodu, a zaraz później wszystko olewać i niczym się nie przejmować. Miewam też myśli samobójcze od 3-4 lat i mam za sobą jedną próbę. Stało się to pod wpływem emocji. Dość głupio to zrobiłam, dlatego nie trafiłam do szpitala. Nic mi nie było. Panicznie się boję, że ktoś umrze z mojej rodziny i zostanę sama, nie będę potrafiła sobie z tym poradzić. Jest to na tyle poważne, że myślę, iż powinnam się zabić, aby na przyszłość nie przeżywać ich śmierci. Potrafię stać się agresywna, często nie panuję nad emocjami. Mówię bez uprzedniego zastanowienia się. Ale miewam stany, kiedy KOMPLETNIE NIC nie czuję. Nie interesują mnie uczucia innych, ich przeżycia. Zdarza się to coraz częściej. Mam też czasem uczucie, że nic nie ma sensu, że po co to wszystko. Raz chcę iść do psychiatry, zaś za dwie minuty uznaję, że nic mi nie jest i żyję dalej. Mam problemy z jedzeniem. Głodziłam się przez 6 dni, potem ograniczyłam dietę do 500kcal (tutaj nastąpiło obsesyjne liczenie kalorii) i teraz wybieram się do dietetyka. Był również czas, kiedy prowokowałam wymioty. Boję się przyszlosci. Czy ktoś może mi powiedzieć, co się ze mną dzieje? Proszę, błagam.

...witaj, to chyba bulimia, psycholog konieczny.

Szoruj do lekarza sie przebadac
I do psychologa!

Ja bym powiedział, że masz problemy natury egzystencjonalnej. Może jakaś zazdrość w stosunku do koleżanek, albo po prostu kompleksy. Na pewno prowokowanie wymiotów to objaw bulimii, ale wydaje mi się, że od dietetyka ważniejsze jest poukładanie sobie w głowie --> wizyta u psychologa