Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam mam problem z żoną on odkąd poszła do pracy totalnie zaczęła mnie zlewać jest wiele drobiazgów które mnie drażnią np nie potrafi usiąść obok mnie i się przytulić mówi ze jest zmęczona ale jak się kładziemy do łóżka to nagle odpala komputer i siedzi do 1 w nocy jak zaczynam z nią rozmawiać na temat co jej jest to ona mówi żebym przestał wymyślać ja w tej chwili mam urlop i siedzę w domu z dzieckiem także zajmuje się domem mi to nie przeszkadza a ona jak wróci to tylko potrafi krytykować nie wiem o co jej chodzi ja się staram on jak by mogła to by mnie wysłała gdzieś daleko z dzieckiem bo twierdzi ze jest zmęczona i chce się wyciszyć i odpocząć jak jej proponuje jakiś wspólny wyjazd na parę dni to nie chce ja kocham swoja zonę i zależny mi na naszym związku tylko nie wiem jak ja mam do niej dotrzeć proszę o poradę góry dzięki

bo to jest trudny problem, bardzo trudny.
nie myslałeś o terapii u psychologa, ale dla dwojga (rodzinnej).??????
nawet gdyby nie chciała żona pójść z tobą, zakładmy że nie i kropka, (choć jest to modne i powszechne dzisiaj)
to czy sam nie myślałeś o terapi u psychologa dla siebie??????.
takiemu psychologowi możesz powiedzieć co i jak, na bieżąco, a on wysłucha, moze cos podpowie . Nie zapominaj że jest jeszcze dziecko, które chcąc nie chcąc widzi,czuje że jest coś nie halo.
wielu rodziców uważa - dziecko małe, dziecko zapomni i będzie cacy . błąd.
jeżeli masz mozliwość idź do psychologa, on naprawdę może ci pomóc .

Ona nie pujdzie do psychologa. Tak podejrzewam. Unika z obą szczerej rozmowy, więc z obcm mediatorem nie będzie chciała gadać. Znajdź dobry moment na rozmowę. Ona musi mieć na to czas, być zrelaksowana i nie w łużku. Pamiętaj też że dobry sex nie załatwi sprawy. Zaakceptuj to, że żona się zmieniła. Kobiety w zależności od pełnionych społecznie ról zmieniają się. Jest *** bo uważa, że tylko ona potrafi tak doskonale wszystko zrobić w domu i jast zazdrosna, że to ty teraz możesz się zająć tym czym ona skrycie by chciała. Powiedz jaj jak się będzie uskarżać na twoją niedoskonałość, że ją kochasz, starałeś się i jeśli może niech da radę i że się postarasz by było lepiej. Może nie przejść Ci to łatwo przez gardło, ale kochasz ją, więc nie wszystko stracone. Zobaczy Twoje starania i miłość dojdzie jej w końcu do głosu.

Ponoć pierwszy miesiąć w pracy jest najbardziej stresujący. Zrozum ją. Pomyśl dla czego nie chce z Tobą porozmawiać? Szuka kontaktu, ale w sieci? Co ją rani? Czym ją denerwujesz? Czy jej słuchasz? Czy jesteś szczeże zainteresowany jej życiem? Czy jesteś jej życzliwy? Czy dobrze jej życzysz w KAŻDEJ dziedzinie życia? Nie znam Cię i nie obwiniam, ale poszukaj przyczyn w sobie dla których nie chce w pełni dzielić się swoim życiem z Tobą.
Możliwe, że to chodzi tylko o jej nową "rolę" w życiu, stara się z niej nie wypaść i relaksuje się izolacją.
Ona ma "nowy świat". Jest zafascynowana i pochłonięta. Możesz jej tego skrycie zazdrościć. Nowych znajomości, "zdobywania szczytów". Stań się dla niej "nowy". Pamiętasz szaleństwo pierwszych spotkań? Oszalej na chwilę dla niej. Zrób coś za czym tęskni... Olewaj jej dąsy, ale nie ją. Powodzenia.

jest coś w tym co piszesz trochę racji masz wiesz my jesteśmy razem 5 lat i trochę może za bardzo traktowaliśmy się jak stare małżeństwo najgorsze jest to ze ja dopiero teraz się ocknąłem z tak zwana "ręką w nocniku"

Czasem wydaje mi się, że mężczyźni to jakiś inny gatunek. Nie obrażaj się, bo chodzi o to, że niby ich znam a nie rozumię. Daleka jestem od wojen męsko-żeńskich, ale myślę, że i mężczyznom tródno zrozumieć kobietę. Tak na prawdę nasze mózgi pod względem neurologicznym trochę się rużnią, mamy inne poziomy chormonów, proporcje tkanki mięśniowej do mięśni... Mój facet od dawna traktuje mnie jak rzecz nabytą i starą. Docenia mnie. Już przyzwyczaiłam się do tego, że mnie nie słucha, nie jest zainteresowany tym co myślę, doświadczyłam. Jestem "kurą domową" i groziłam mu nieraz, że moje często nadmierne zainteresowanie jego osobą zniknie kiedy będę miała "swoje życie". Na razie jestem zazdrosna o jego świat. Jest atrakcyjny a mój wydaje mi się nudny. Często czuję się osamotniona, przez to, że nie mam z kim pogadać. On ciągle zmęczony nie ma sił słuchać mnie dłużej jak 30sekund. To nadal boli, bo nie potrafi się "poświęcić w imię miłości". Musiałam znaleźć wyjście z sytuacji. Milczę. Nie narażam się na jego krytyki i brak zaangażowania. Początkowo dziwił się i pytał "co ty taka zmęczona ciągle jesteś?". Też szczerze nie odpowiadałam. Nie chciałam tłumaczyć. Unikałam przykrej sytuacji. Od 3 dni mówię mu, dlaczego milczę i zwracam mu uwagę, że to co mówię w 90 procentach napotyka na kontrę, sprzeciw lub krytykę z jego strony. Kiedyś myślałam, że to moja niestabilność emocjonalna jest zażewiem sporów i napięcia. Dzięki milczeniu widzę bardzo dużo. Zaakceptowałam to jak jest, choć czasem mam załamany głos kiedy muszę się przed nim "bronić". Opisuję to by Ci pomóc. Każdy jest inny, ale może do czegoś Cię to zainspiruje.

Wiesz co czuje się trochę podobnie ale do dla tego ze nie dość ze teraz siedzę w domu i zajmuje się dzieckiem ale też wyprowadziłem się z mojego rodzinnego miasta i zostawiłem tam znajomych i przeniosłem sie do miasta z którego pochodzi żona on nie dość ze pracuje to ma tu wszystkich znajomych i w pewnym sensie jestem troche zazdrosny ja mam tu kilku znajomych ale tylko kilku. A dzieki za pomoc bo troche otwożyłas mi oczy co moze myslec moja żona dzieki

I znowu nie tak ja już nie wiem co jest grane nic nie pomaga staram się odbudować relacje wczoraj zabrałem żonę do kina bo dawno nigdzie sami razem nie wychodziliśmy dzisiaj rano zaserwowałem śniadanie do łózka a ona co zrobiła zjadła wstała ubrała się i poleciała na zakupy jak jej powiedziałem ze pójdziemy razem to się dzieckiem wymawiała ze on za bardzo rozrabia w sklepie a na koniec powiedziała mi ze później umówiła się z koleżanka a ja miałem trochę inne plany chciałem zabrać ja na spacer tak trochę razem czas spędzić ja już nie wiem co mam robić jak ja przekonać do siebie zaczynam się zastanawiać czy ona faktycznie nie mam kogoś na boku bo się tak dziwnie zachowuje ja nie chce jej do niczego zmuszac ja tylko chce z nia rozmawiac tak jak kiedy czy to az tak wiele

Zafunduj wczasy w górach albo nad morzem.

Mam taką jedną radę. Porozmawiaj z jej najlepszą przyjaciółką, jej matką. Powiedz, że martwisz się o nią i chcesz nawiązać z nią jakiś kontakt ale ona ucieka od rozmowy z Tobą.