Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

W swoim dość krótkim życiu przeżyłam tyle "negatywnych emocji", że na zasadzie porównania, wiele osób mogłoby stwierdzić, że ich sytuacja nie jest tak tragiczna, ale... z drugiej strony porównanie nie ma sensu, gdy problem tkwi w psychice, a nie w doświadczeniach. NIE PODDAWAJ SIĘ. To ty jesteś odpowiedzialny za swoje życie, a nie czynniki i okoliczności, w których zostałeś zmuszeni dorastać/żyć. Ostateczność- ucieczka. Ucieczka w inne miejsce, w inne środowisko... Nie jest to konieczność- możesz zająć się czymś, co zajmie twój czas- czy będzie to książka, codzienne spacery, sport,muzyka, znajomi, film...cokolwiek..oddaj się czemuś...zacznij pielęgnować swoje życie. Ciągła analiza przeszłości nie ma sensu- nie zapomnisz, z drugiej strony:"ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy". Poprzez swoje doświadczenia, tym bardziej kocham życie, bo mam świadomość, że tylko ja za nie odpowiadam.Dla mnie życie kończy się wraz ze śmiercią biologiczną,więc chcę je przeżyć jak najlepiej niezależnie od warunków, w których zmuszona jestem egzystować. Proste stwierdzenia, ale... kocham życie, bo walnęło mnie mocno w dupę i mogę mu teraz udowodnić, że więcej nie dam się kopnąć.W dupę.A może porostu lubię wyzwania...