Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Dla mnie to trochę wstydliwy temat (seks u mnie w domu to zawsze było tabu), więc proszę o wyrozumiałość i brak kpin.

1.Zacznę od tego, że nigdy mężczyzna (ani kobieta) nie doprowadzili mnie do orgazmu - sama potrafię się zaspokoić, więc problem leży w mojej psychice. Dodatkowo biorę psychotropy, więc ten problem potrafię sobie wyjaśnić i mimo frustracji, wiem mniej więcej co jest nie tak. Mam stałego partnera, mieszkamy razem od ponad dwóch lat, więc on chciałby częściej się kochać, a ja w zasadzie nigdy nie mam ochoty na seks z nim. Zmuszam się do seksu, czasem 'targuję się' z nim, typu - Ty zrobisz zakupy, w zamian ja się poświęcę i będzie seks. Wiadomo, i on nie jest zadowolony z rzadkiego seksu i mnie to męczy - czuję się zepsuta, dodatkowo jak przyzwalam na seks mimo że nie chcę, to czuję się jak dmuchana lala. Myślałam o braniu tabletek zwiększających libido, ale tu pojawia się problem numer dwa.
2.Praktycznie non stop myślę o seksie, często onanizuje się, oglądam porno, myślę o innych facetach i uwodzę ich. Nigdy nie poszłam na całość z innymi, co jeśli moje libido jeszcze wzrośnie i zdradzę ukochanego?
3. Non stop uwodzę mężczyzn, zwłaszcza takich ok. 40stki (mam 21), im bardziej niedostępny (żona / mój wykładowca itp.) tym bardziej mnie kręci. Uwodzę większym dekoltem, spojrzeniem, uśmiechem, czasem dwuznacznym tekstem. Prawie każdy, którego upatrzę sobie za cel, daje się 'złapać' - jestem młodą, nie brzydką, długowłosą blondynką, więc nie jest to trudne. Gdybym szła z tymi facetami na całość, mogłabym uchodzić za nimfomankę, ale dla mnie najważniejsze jest to zdobywanie, jak facet jest 'mój' i np. CHCE mnie pocałować, dotknąć to jeszcze jest ok, ale jak JUŻ dotyka, całuję, to ja momentalnie tracę zainteresowanie, obrzydza mnie i on i sama siebie nienawidzę.
Dodam, że ogólnie mam b. niską samoocenę.

Podsumowując :
- seks mnie obrzydza, a zarazem często o nim myślę.
- mam niską samoocenę, a zarazem jestem uwodzicielska.
- nie mam kolegów, bo powoduję, że większość na mnie "leci".
CO ZE MNĄ JEST NIE TAK?! Sama powstrzymać się nie umiem, zresztą często robię to wszystko nieświadomie, ale chcę z tym walczyć, kto mi może pomóc - seksuolog? Psycholog? Dodam, że nigdy nie byłam molestowana seksualnie.

Cześć. Czytam Twoją wypowiedź i powiem Ci,że Cię doskonale rozumiem. Jesteś młoda, atrakcyjna, pełna życia. Nikt nie może nam wmówić,że seks należy polubić.
Skoro masz chłopaka możesz mu powiedzieć prawdę o sobie on albo Cię zrozumie, albo Ci podziękuje.
Poznasz wtedy prawdziwe jego oblicze czy jest Tobą dla seksu czy z powodu miłości.
Moim zdaniem są pewnie takie osoby jak Ty, które mają podobny problem. Oczywiście z wizyty u seksuologa możesz skorzystać. To nie żaden wstyd, lecz naturalne zjawisko. Skoro chodzą kobiety do ginekologa t czemu nie masz Ty nie skorzystać z wizyty u seksuologa.
Pozdrawiam

mi to wyglada na BPD waza zdobywania a potem dewaluacji

A ja sie nie wypowiem, bo kobiet w zyciu nie pojme...

Jestes normalna. Przejdzie. Jesli chodzi o leczenie, to prawdopodobnie wyjdzie, ze bylas niesmiala, wstydliwa dziewczynka. Ponadto szukasz "tatusia". O twojej mamusi, co nam ciekawego chcesz napisac? Bo na fundamentach problemu, moze byc mamusia.
Hipoteza czlonka forum, nie lekarza.
Nie martw sie, jak znajdziesz odpowiednia osobe i troche zrozumiesz wlasne problemy, sie rozwiaze i problem.

Dziękuję Wam za odpowiedzi.
-"Skoro masz chłopaka możesz mu powiedzieć prawdę o sobie on albo Cię zrozumie, albo Ci podziękuje" - chodzi Ci o brak ochoty na seks? Wie o tym, najpierw ignorował to, tzn. ja mówiłam nie / nie chcę / przestań, on zachowywał się, jakby tego nie słyszał i mnie po prostu bzykał. Rozmawiałam z nim o tym wielokrotnie, obiecywał, że przestanie naciskać, ale na obiecywaniu się skończyło. Dopiero jak jakiś czas temu nie wytrzymałam i dałam mu w pysk, to się zmienił - jest mniej nachalny i jak mówię, żeby przestał, to przestaje. Więc problem niby rozwiązany, ale boje się, że zacznie mnie zdradzać - może nie teraz, ale za rok, pięć czy dziesięć lat. Może lepiej zmuszać się do seksu niż zostać zdradzonym, porzuconym, zwłaszcza, że b. mi na nim zależy..

-Co do Borderline - na wypisie ze szpitala prócz depresji mam wpisane "zaburzenia osobowości" - być może właśnie zdiagnozowali u mnie BPD, nie wiem (w tym szpitalu wyznają zasadę, żeby nie mówić pacjentom, bo potem do końca życia jakieś tam swoje błędy, problemy będą tłumaczyć danym zaburzeniem osobowości, a zaburzenia są uleczalne). Nie pasują tylko do mnie intensywne napady gniewu - co prawda łatwo się irytuję, ale gniewem tego nazwać nie można, bo panuję nad tym - czasem jestem nie miła, złośliwa, W MYŚLACH kogoś nawyzywam, zadźgam nożem, poszarpię za włosy i na tym się kończy.

- Heh, ja również nie rozumiem kobiet, czasem wolałabym być facetem.

- Owszem, byłam nieśmiałą dziewczynką. Co do szukania "tatusia" jest to prawdopodobne, bo z moim ojcem nigdy nie byłam blisko. Z mamą miałam lepsze relacje, choć nie rozmawiałam z nią za dużo - dobra, dobrze ułożona, wykształcona, podporządkowana ojcu, poświęcająca więcej czasu szkolnym dzieciom (nauczycielka) niż własnym.

Wiesz, diagnoza BPD jest dosyć poważna i może niekoniecznie Ciebie dotyczy. Szkoda, że w szpitalu nie zasugerowali Ci terapii, bo same tabletki niestety nie rozwiążą problemu. Moja rada: znajdź psychoterapeutę, który wzbudzi Twoje zaufanie - będziesz mogła otwarcie poruszyć temat trapiacych Cię problemów. Najlepiej, żeby to był mężczyzna, ale nie jest to konieczne - istnieje jakieś ryzyko, że przeniesiesz na niego te wzorce, które przejawiasz co do starszych od Ciebie mężczyzn. Myślę jednak, że warto będzie podjąć to wyzwanie. Powodzenia

Tak naprawdę to cieszę się ze napisałaś o swoim problemie. Nie jest łatwo pisać sprawy związane z tematem "tabu". Moim zdaniem masz silną osobowość i jesteś odważna, ale coś w Tobie jest tajemniczego.
Za każdym razem, gdy czytam Twoje wypowiedzi to momentami odnajduje siebie. Możemy uścisnąć sobie dłonie.

Czesc, Autorko wątku, nikt tu nie ędzie kpił z Ciebie.

Niechęć do seksu....wiesz, dla mnie sex jest zawsze wyrazem miłosci, jeżeli jej nie ma, wspóółżycie często się nie udaje.
Czy Twoja niechęć dotyczy więc tylko sexu z tym 1 Partnerem czy też może ma charakter ogólny? To b ważne.
BO jeżeli mogłabyś swobodnie i z satysfakcją uprawiać seks z Kimś innym, to problem prawdopodobnie tkwi w relacji partnerskiej, a nie w samym współżyciu płciowym.

Albo może, rozaj seksu, preferowany przez Twojego Partnera, nie odpowiada Ci, a nie chcesz o tym mówić, by Go nie zranić/nie stracić?

Inną przyczyną mogą być, odpukać, choroby somatyczne, choćy zaburzenia hormonalne, o których może nawet nie wiesz, oczywiscie nie życzę ich nikomu.

Anorgazmia może mieć b różne podłoże, ja stawiałabym tym razem na psychologiczne.
A czy współżycie, przykładowo, nie sprawia Ci bólu? Fizycznego, mam na mysli? W takim wypadku anorgazmia ma oczywiste podłoże.
Co do reszty Twoich objawów, szczególnie tej "dwoistosci", podpinam się zdecydowanie pod Goscia, tym bardziej, że sama cierpię na BPD, czyli pograniczne zaburzenie osobowosci.
W tym zaburzeniu 1 z podst objawów jest: słaba znajomosc siebie, tym samym, jeżeli mamy rację, możesz mieć kłopot z określeniem, co Sama lubisz w sexie, co i odpowiada, co preferujesz, a nawet...niepewnosc własnej orientacji seksualnej.
Nie przerażaj się.
Ta niepewnosc, chwiejnosc, płynnosc rzeczywistosci ( nie tylko w sexie), stanowi raczej objaw dużej wrażliwosci, to fajnie, dopóki tylko przz to nie cierpisz.

Pozdrawiam serdecznie