Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

witam mam 23 lata i od 2 lat jestem mezatka. staramy sie o dziecko od ponad2 ale nic z tego nie wychodzi. powolo juz mi zaczyna brakowac sil jak widze kolezanki ktore zaszly w ciaze, maja dzieci to mi sie chce plakac. na domiar tego wszystkiego jestem chorobliwie zazdrosna o meza i nie umiem sobie z tym poradzic. na kazdym kroku mysle o jego zdradzie a na dodatek to mysle ze wszystko mu jedno czy to dziecko bedzie czy nie mimo tego ze on zaprzecza ze tak nie jest. mam czeste wybuchy zlosci ciagle jestem zmeczona i mam tego wszystkiego dosc pomozcie

jesteś jeszcze bardzo młoda a od 2 lat ubiegasz o dziecko. Radzę jeszcze korzystać z wolności.Znam takich,którzy dopiero po kilku latach mogli mieć dziecko,nie leczac sie .Bardziej skup się na chorobliwej zazdrości,która prawdopodobnie zniszczy twój związek.Przede wszystkim czy masz konkretne dowody na zdradę męża,czy są to tylko nieuzasadnione podejrzenia,które mogą przerodzić sie w realia.Sama podsuwasz mężowi tą myśl,aż w końcu to zrobi,bo każdy byłby zmęczony wiecznymi podejrzewaniami,twoim zmęczeniem, marudzeniem.Więcej serdeczności,uśmiechu,jesteś tak młoda a zachowujesz się jak podstarzała kobieta.Myślę,że powinnaś najpierw wyprowadzić swoją psychikę na prostą a póżniej starać się o dziecko.To jest serdeczna rada mężatki z 30-letnim stażem.

to jest raczej moja wyobraznia tak juz mam i nie umiem sobie z tym poradzic bardzo sie boje jego zdrady i jeszcze te ciagle starania o dziecko caly czas mysle ze jestem do niczego

To jest chorobliwa zazdrość,kt&ampacute;rą trzeba leczyć u psychiatry.Objawia się lękiem,że możesz stracic partnera.Jest to zaburzenie a nie uczucie.Jest w tobie niska samoocena,małe poczucie wartości,spowodowana brakiem dziecka.Tylko dlaczego ty się winisz,może ty jesteś ok.Musisz sie tego natręctwa pozbyć,najpierw poprzez wyciszenie się.Będę brutalna,ale tw&ampacute;j stan jest niebezpieczny dla waszego związku.Moim zdaniem może nie przetrwać,zwłaszcza,że nie ma dziecka.Nie masz wyjścia tylko pozbyc się chorobliwej zazdrości jeżeli kochasz.Jesteście młodzi,zakochani,ale po czasie mąz będzie dostrzegał w tobie tylko nerwowość,zazdrość,będzie zmęczony tobą,twoimi zmiennymi nastrojami i zaczniecie od siebie się oddalać -nie daj B&ampacute;g,ale znając życie.?

on juz powoli chyba zaczyna tak myslec ciagle mysli ze jestem na niego zla prosze doradzcie mi co mam robic.. w ostatnich dniach staram sie to opanowywac nawet dobrze mi idzie ale jak sprawic zeby on byl taki jak dawniej?

Widzę,że moje przypuszczenia się sprawdziły,chyba że to jest znowu twoja wyolbrzymiona opinia.Rób wszystko aby dostrzegł w tobie dobre cechy.Twoje starania może przekreślić jedno wybuchnięcie gniewu.Zacznie zastanawiać sie,czy warto brnąć tak przez życie.Jeżeli miłość zaniknie,to raczej już bezpowrotnie.Odwróćmy sytuację,czy chciałabyś żyć z osoba wiecznie niezadowoloną, wybuchową,podejrzliwą?????chyba nie,na dłuższą metę jest to męczące i nie rokuje na udany związek.Zauwaza sie wtedy tylko negatywne cechy tej osoby a to jest pierwszy krok do utracenia miłości..Wydaje mi się,że chorobliwą zazdrość trzeba leczyć,gdyż trudno przez całe życie być pozerem.Może skorzystaj najpierw z porad psycholog