Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam problem. Od pewnego czasu nie potrafię wytrzymać ze sobą. Nie chcę żyć, bo nie potrafię znieść siebie 24 godziny na dobę. Mam dość moich cech i że kiedy za coś się biorę, chwilę się udaje, a potem znowu spada zapał i czuję się źle.. Mam pełno wad i prawie zadnej zalety. Nie potrafię do niczego się zmusić, ulegam pokusom i potem mam ogromne wyrzuty sumienia. Mam wrażenie, że jeśli ktoś poznałby naprawdę jaka jestem, nikogo bym nie miała. Nawet mój chłopak nie ma pojęcia, jaka jestem naprawdę. Kiedyś byłam wesołą dziewczyną, uwielbiałam rozmowy z ludźmi, teraz nie mam ochoty się odzywać do nikogo, mam wrażenie, że nie mam nic do powiedzenia, że nikt mnie nie lubi, jestem beznadziejna... Wiem, że mam dobre życie jak na ciężką sytuację w rodzinie, patologicznego ojca i brata, przez których mam bardzo skrzywioną psychikę. Nic mnie jednak nie cieszy, ciągle chce mi się płakać, mam żal do rodizny za przemoc psychiczną, jakiej byłam ofiarą. Mam patologicznie obniżone poczucie własnej wartości, wszędzie szukam uznania, bardzo przejmuję się opinią innych... chodzę na psychoterapię od pół roku, która dała mi tak naprawdę tylko tyle, że wiem, że najprawdopodobniej mam borderline. Robię coś pod wpływem impulsu, za chwilę się za to nienawidzę. Chciałabym po prostu, żeby mnie już nie było, bo nie mogę wytrzymać z samą sobą. Nienawidzę siebie. Nie wiem, co mam robić...

Czy w związku z diagnozą chodzisz do psychiatry i czy przyjmujesz leki?

Nie masz borderline.To jakaś moda.Borderline to zaburzenie osobowości we wszystkich wymiarach:od seksualnych/nie wie czy jest homo czy hetero/ po rozszczepienie jażni.To nie oniżona samoocena.Borderline może wszystko i potem nic.Wszystko jest nietrwałe uczucia,związki itp.
Być może cierpisz na zespół lęku uogólnionego,który jest częstą chorobą osobowości lękliwej/którą jak sądzę masz/.Moim zdaniem powinnaś odwiedzić lekarza psychiatrę.
Pozdrawiam.