Forum: Zaburzenia psychiczne

Ostatni mój temat na tym forum jest dokładnie sprzed roku. Ale moja sytuacja się zmieniła i jest nieco gorsza niż wtedy, a nawet śmiem twierdzić że lekko beznadziejna. Przejdę jednak do rzeczy.
Mieszkam w sumie sam - w wynajmowanym pokoju. Mam pięciu lokatorów i wspaniałych właścicieli, bardzo ugodowych. I to tyle co do zamieszkania. Ostatnio w moim życiu było troszkę przykrości i trudnych sytuacji. Zmarła moja koleżanka, którą dosyć lubiłem, podziwiałem i co do lubienia mnie było to odwzajemnione. Zdecydowałem się zmienić pracę ze względu na charakter zatrudnienia (umowa zlecenia) który mimo wszystko był mi dosyć wygodny. Następnie jak mi się to udało i właśnie mija drugi tydzień w nowej firmie to się wszystko sypnęło. Jednego dnia nie spałem w nocy, w sumie nie wiem z jakiej okazji i nie oszukując całą noc spędziłem szukając nowej pracy. Też chyba pobiłem swój rekord bez snu tego dnia bo na bank przekroczyłem pułap 24h. następnego dnia z rana wysłałem wiadomość o tym że chcę urlop na żądanie - dwa dni. Dostałem. Przeznaczyłem go na odespanie i skłamanie mojego otoczenia że źle się czuję. Teraz zarywam kolejną noc mimo że odczuwam zmęczenie to jakoś nie mogę się położyć i ze spokojem zasnąć, rozmyślam nad tym co się wydarzy w pracy. Co gorsza liczę na to że dostanę wypowiedzeniem w twarz, będąc świadomym że jak to się stanie to wyląduje dosłownie pod mostem a nawet sam bym to zrobił pakując się i pozbywając się części rzeczy wiedząc iż mogę się dogadać z właściciecielami a nawet będąc świadomym że mogli by się zgodzić na to iż kolejnego miesiąca nie opłacę a zrobię to jak znajdę pracę (obecny miesiąc jest nie opłacony ale wykonuję stronę internetową dla właścicielki co mnie zwalnia z części należności jak wykonam ją). Dodatkowo wspomnę że praca nie jest pracą która mi się marzy, jednak w pracy zmienia mi się nastawienie i uznaję ją za konieczność by spłacić moje należności. W samej pracy naciskają na to bym robił szybciej, ale w sumie po upomnieniu przyspieszam, a potem wracam do swojego flegmatycznego tempa pracy przez co inni są zmuszeni pracować razem ze mną mimo iż nie muszą gdybym się wyrabiał sam. W otoczeniu oczywiście każdy sobie robi chwilę wolną i "się obija" jak tylko może, ja natomiast cały czas robię swoją czynność bo jestem nowy. Nie odpowiada mi to i jestem skłonny zawalić pracę by mieć dobre samopoczucie. Próbuję znaleźć rozwiązania też na swoje dolegliwości takie jak niezdecydowanie, niepewność, nadwrażliwość na opinię innych, brak chęci do utrzymywania kontaktów personalnych ze znajomymi w swoim mieście. Utrzymuję tylko znajomości internetowo gdzie wiem iż znajomi Ci są dość daleko (przez rozmowy głosowe i wspólne granie w gry) a i to ostatnio kuleje bo nie mam przyjemności z grania, odsuwam od siebie ludzi skorych do rozrywki internetowej ze mną. Mam konkretne założenie co do pracy, niestety jest ono ściśle powiązane z doświadczeniem i wykształceniem którego mi brakuje, nawet się "uczę" zaocznie, jednak i to ostatnio zawaliłem. W chwili obecnej najchętniej zrobił bym sobie przerwę od wszystkiego usiadł do komputera i zaczął budować swoje portfolio, napisał bym list motywacyjny i szukał pracy w innym mieście do którego bym musiał dojeżdżać codziennie, co też mi się nie podoba, ale jest to jedyne rozwiązanie jakie widzę i tu też mam problem bo nie umiem porzucić tego co mam, a przeprowadzka jest nie możliwa ze względu na moje finanse i brak chęci do przeprowadzki do innego miasta. Dodatkowo zastanawiam się by zacząć coś robić ze sobą, pójść gdzieś się leczyć. Dowiedzieć się co ze mną jest nie tak. Więc zapytam gdzie się najlepiej wybrać? Wspomnę że psycholog odpada, już chodziłem do psychologa i mi nie pomagał, a jego pytanie mnie denerwowały, przynosiły mi tylko marnotrawstwo czasu. A wracając do mojego braku snu to też stwierdzenie iż mam za mało czasu dla siebie. Mimo iż nawet jak go mam to go marnuję w różny sposób to i tak uważam że jest go za mało. Trochę chyba z tego powodu zaczynam zarywać noce by spędzać ze sobą czas i nic z tego nie mieć. To chyba tyle, pewnie gdzieś to napisałem dwa trzy zdania temu, ale pewnie już śpisz czytając to i rzygasz kolejnym takim przypadkiem użalania się nad sobą dlatego piszę to jeszcze raz (tak jestem w chwili obecnej sceptycznie nastawiony do ludzi mimo iż chce by mi ktoś pomógł) Gdzie powinienem się skierować i czy mam szukać nowej pracy? Czy mam się skierować do jakiegoś terapeuty? Czy są jakieś sposoby na tymczasowe uspokojenie tego całego szlamu który się nazbierał we mnie by go spuścić w kanał. Czyli dobra rada bym zaczął myśleć trzeźwo a nie jak w chwili obecnej. Z jednej strony przepracować miesiąc lub, uregulować sytuację finansową i zacząć szukać, a z drugiej. już zacząć szukać i pójść na głęboką wodę jak tylko będę mógł. A wiem że przy tym się wykończę fizycznie do takiego stopnia iż mnie z pracy zabierze pogotowie bo zmęczenie fizyczne, niewyspanie będzie dla mnie wrogiem.

Stres bywa katastrofalny w skutkach, a tym bardziej gdy się myśli o danym problemie przez cały czas. To bardzo przeszkadza i powoduje paraliż, ale jednak jakoś problemy trzeba rozwiązać. Niestety nie wiem gdzie dokładnie pracujesz i jakie masz ambicje, jednak jeśli by Cię zwolnili z pracy to zawsze możesz znaleźć inną. Piszesz, iż nie chcesz się przeprowadzać do innego miasta, a więc w jednym już jesteś i rzeczywiście nie ma tutaj żadnej oferty pracy, która by Cię zainteresowała? Chociażby coś tymczasowo, byle byś stanął jakoś na nogi.

Wiele razy wspominałem, że człowiek do życia chcąc nie chcąc potrzebuje drugiej osoby, aby nie czuł się samotny i miał poczucie, że jest komuś potrzebny. Internetowe znajomości nie dają żadnej bliskości, która oddziałuje na nasze samopoczucie, dlatego więc polecam abyś spróbował poznać kogoś ciekawego, mimo że to może wydawać się trudne, ale tutaj może CI się przydać internet, tylko postaraj się szukać osób, które w miarę możliwości mieszkają w tym samym mieście co Ty. Wiele osób byłaby chętna na takie spotkanie, zawsze to jakaś odmienność w życiu. Z tego co zdążyłem zauważyć to masz jakąś wiedzę na temat komputerów, może znasz się na programowaniu? W internecie jest niesamowicie wiele ogłoszeń dla takich osób i nie wymagają nawet wyjścia z domu, gdyż można pracować bez bezpośredniego kontaktu z pracodawcą. Postaraj się wykorzystać weekend na odpoczynek. Zrelaksuj się i odpocznij od stresu. Co do pytania na temat psychoterapeuty, to uważam że jak najbardziej nie zaszkodziłoby Ci to. Miałbyś z kimś porozmawiać, a ponadto dostałbyś szczegółowe wytyczne co zrobić, aby było lepiej. W życiu już tak jest, że pojawiają się problemy, ale nie ma przeszkód, których nie można ominąć. Zastanów się co sprawia Ci radość, a później po prostu to rób. Pamiętaj, że nie jest tak źle i wszystko się jakoś ułoży.

Pracuję w branży motoryzacyjnej. Aż do chwili poznania stanowiska pracy było Ok byłem zadowolony z pracy, ale nie zawsze jest to coś o czym się marzy. Nie znam się na programistyce jestem Grafikiem Freelancer'em i samoukiem. Obawę mam przed utratą pracy, szukanie pracy sprawia mi trudność, mieszkam w mieście w którym jest niewiele miejsc pracy w kierunku jakim chciał bym pracować. A obecnie jestem na tyle zdesperowany by jeździć do innego miasta. mam jakiś taki chamulec do pracy trzy zmianowej, męczy mnie i do pracy na specjalnej strefie ekonomicznej. chciał bym przyjść do pracy o 8 do 16 czy nawet do 20 i w tym czasie robić co kocham. Zarabiać dobre pieniądze. Niestety nie mam ukończonej szkoły i żadnych kursów w tym kierunku.

P.S. Nigdy bym nie powiedział że się stresuję. Podchodzę do uwag do mojej osoby w pracy oportunistycznie. Nie interesuję się tym co mówią na mój temat w pracy do póki nie mówią o moim zachowaniu i wyglądzie. Temat stosunku do pracy w firmach takich jak ta w której pracuję i wcześniej w innej pracowałem jest mi obojętny.

A ja po wypowiedzi mam wrażenie, że nie wchodzisz "głębiej" w przyczynę. Nie zastanawiasz się, tylko skupiasz się co jest.
"Wspomnę że psycholog odpada, już chodziłem do psychologa i mi nie pomagał, a jego pytanie mnie denerwowały, przynosiły mi tylko marnotrawstwo czasu. " - muszę powiedzieć, że w takim razie bardzo dobry psycholog Psycholog zadaje pytania, a skoro Cię denerwowały to znaczy, że nie wchodziłeś głębiej w te pytania, a na tym przecież polega pomoc psychologiczna. I tu znów mam wrażenie, że sam nie wiesz co się dzieje, ale innych też nie dopuszczasz. Będzie ciężko.

Agnieszka Niewiadomska
tandem-psycholog

Może byś spróbował terapii grupowej?

Cześć Runa, pogadasz ze mną? Plz

Zależy o czym i się przedstaw, bo mama mi nie pozwala rozmawiać z nieznajomymi. Ok?

A mi nie pozwala się przedstawiać nieznajomym . Już mi się trochę odechciało rozmawiać. Jakoś źle się czuję ostatnio i nie mam z kim porozmawiać

Wiesz, różni goście tu piszą i niektórym trzymają się głupie żarty albo głupie teksty i teraz nie wiem,czy to serio,czy znowu głupi żart.

Nie, to nie żart, naprawdę chciałem z kimś porozmawiać. Nie lubię pisać o sobie na forum dla tego się nie przedstawiam.