Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Dzień dobry, mam taki problem-Pojawiła się obsesja na temat najpierw prostokąta potem kwadratu a na końcu linii prostej, która uznałem za formę kształtu idealnego, i której istnienie było rozwiązaniem większości problemów; traktowalem ja jako swoja ulubiona rzecz (mimo iz istaniala tylko w mojej glowie), wyobrażenie sobie idealnego kwadratu/prostokąta/linii prostej powodowało ulgę w momencie, gdy maglowałem w głowie jakiś problem (takie luminacje) i ciagle się zastanawiałem czy jest możliwe aby takowa idealna figura istniała, nie mogłem się na niczym skupić. Bałem się ze jest niemożliwa i ciagle zadręczałam się myślami o tym. Czy są to jakieś zaburzenia związane z chorobą/zaburzeniem psychicznym? Czy często zdarzają się takie problemy u innych ludzi? Czy i Wy mieliscie takie obsesje o prostej/figurach geometrycznych?

Witam

Każda zdrowa osoba ma inne zainteresowania.Każda zaburzona osoba, również ma inne zainteresowania.Najczęściej obsesję, dotyczą właśnie, zainteresowań ( wobec tego, różniące się obsesję, w przebiegu, takiego samego zaburzenia ), jak i pragnień, oraz kompleksów ( np, w dysmorfofobii - wyimaginowany kompleks, bądź bardzo niewiele znaczący, wskutek zaburzenia, mocno wyolbrzymiony = cierpienia, obsesję ).Więcej według mnie, powinieneś napisać o emocjach, jak i stanach, w których się znajdujesz, emocjach które są mocno niestabilne ( zaburzenie ), przez to, wyrazie można poczuć, problem psychiczny.Konkretnie więc, na podstawie tego, co opisałeś, nie da się stwierdzić, jakie to może być zaburzenie.A może, to w ogóle nie zaburzenie.Oczywiście widać, iż towarzyszy ci, przy tych myślach, które mogą mieć charakter obsesyjny, możliwy lęk.Co daje podstawę, do tego, by wysnuć teorię zaburzenia.Nawet ty sam, to zrobiłeś.Mimo tego, j/w napisałem, nie da się stwierdzić konkretnie, co to może być.Daj więc powód, a jakąś tezę przedstawimy.

Miejmy nadzieję, że przede wszystkim, odezwie się, ktoś w podobnej sytuacji.

Pozdrawiam

Hej, ja miałam zaburzenia obsesyjne, godzinami nie potrafiłam myśleć o niczym innym tylko o tej obsesji, aż myślałam już chwilami że zwariuję od tego. Nie były to figury geometryczne jak u Ciebie tylko inne rzeczy, ale bardzo uprzykrzało mi to życie i wydawało mi się że nie ma ucieczki od tego. O dziwo ostatnio jakoś przeszło, chyba po lekach od psychiatry. Myślę że to podchodzi pod nerwicę i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Jeśli bardzo Ci to przeszkadza to można udać się z tym do lekarza

Zgodzę się z moimi poprzednikami, że należy skorzystać z fachowej porady lekarza.
Nie ma co na siłę wiesz samemu podejmować diagnozę.

Panie Manet,
Leki doradzam jako ostateczność ze względu na tendencje do przyzwyczajenia.
Proszę opisać swoje zainteresowania (hobby, również myślowe), wykształcenie, oraz stan rodzinny (jeśli sam, opisać rodzinę z której wywodzi się i wiek członków), oraz miasto, z którego pochodzi.
Pozdrawiam
Pi

Witaj Manet.
Od kedy masz takie obsesje?Co rozumiesz pod słowem "obsesja"?
Pozdrawiam.

Witaj Manet.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest chorobą zaliczaną do chorób lękowych,co do zasady, dotyczącą konkretnych,fizycznie istniejących obsesji zwanych też natręctwami lub rytułałami.Czyli musi wystąpić obiektywnie istniejący obiekt obsesji.Idąc dalej,kompulsje są fizycznym rezultatem obsesji.Przykładowo,mam obsesje na punkcie dotknięcia nosa przed wyściem z domu.Obsesja dotknięcia nosa jest tak silna,że nie wyjdę z domu dopóki,dopóty tego nosa nie dotknę.Tu;dotknięcie nosa -obsesja/myśl nie do wyparcia/ wyjście z domu -kompulsja/.Pewien stały rytuał.
Tenisista Rafael Nadal ma taką obsesję,że zanim zaserwuje dotyka różnych rzeczy i częsci ciała:nosa,czapki,buta.Sam się do tego przyznaje, że bez tego rytuału, źle zaserwuje.
Przechodząc do Twojego przykładu.Ja nie widzę tu podstawowych znamion choroby.Obsesja w wyobraźni -raczej nie.Gdybyś te figury np.rysował i bez tego rysunku nie zacząłbyś np.odrabiać lekcji.Rozmyślania na temat linii prostej w zakrzywionej czasoprzestrzeni jest pewnym "myślowym eksperymentem "niż chorobą.
Sądzę,że nie masz powodu do zmartwienia.Dla pewności możesz zasięgnąc opinii lekarza psychiatry.
Pozdrawiam.