Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Proszę podpowiedzcie co robić?

Mam wspaniałego męża od 1.5 roku jestem szczęśliwą mężatką.Oboje pracujemy, choć 350km od domu rodzinnego. Mój problem to bardzo chcę mieć dziecko, ale-no właśnie.Teraz nie możemy chcemy wziążć kredyt na kupno mieszkania, mamy trochę oszczędności ale to za mało na dziecko narazie nas nie stać, mimo to codzinnie wylawam łzy, snując marzenia o potomstwie.Mąż twierdzi, że najpierw mieszknie, aby dać mu dach nad głową, ja również wiem o tym, ale trudno mi się pogodzić z tą sytuacją że najpierw mieszkanie a potem dziecko. Bo zdecydowaliśmy że poczniemy dziecko dopiero za dwa lata to jest normalna kolej rzeczy ale ja nie wiem czy dam radę tyle czasu nie mysleć o dz.i więcej nie płakać, bo mąż dostaje szału, że tak myślę nie rozsądnie.Jesteśmy młodzi i na wszystko przyjdzie czas-twierdzi...Może ma rację, próbuję go zrozumieć bo wiem że bedzie nam w życiu lepiej ale czy wytrzymam aż dwa lata, bo jak narazie wylałam morze łez

MAM 35 LAT.PO 12 LATACH MAŁŻEŃSTWA URODZIŁY SIĘ NAM BLIŻNIĘTA Z WYBORU.MUSISZ ZDAĆ SOBIE SPRAWE ZE WYCHOWANIE DZIECI TO OGROMNY OBOWIĄZEK,A NIE CHWILOWA ZACHCIANKA.W WASZYM PRZYPADKU,GDY JESTEŚCIE Z DALA OD DOMU,NIE MA WAM KTO POMÓC,A ZRESZTĄ MACIE JESZCZE WIELE LAT PRZED SOBĄ,ACZKOLWIEK NIE CZEKAJCIE ZBYT DŁUGO.JEŚLI NAPRAWDE CHCECIE BYĆ DOBRĄ RODZINA,MUSISZ ZDAĆ SOBIE SPRAWĘ ŻE DECYZJA NALEŻY NIE TYLKO DO CEIBIE LECZ RÓWNIEŻ DO TWOJEGO WSPÓŁMAŁÓŻONKA,GDYŻ MOŻE SIĘ ZDAŻYĆ TAK ŻE ZOSTANIESZ SAMA.I CO WTEDY ZROBISZ?

Dziękuję za odpowiedż. Muszę przyznać, że maż byłby bardzo szczęsliwy z narodzin tak i ja. problem jest taki ze ciągle płaczę że chcę być mamą, boję się że kiedy przyjdzie spłata kredytu trzeba bedzie zajać sie pracą a nie wychowywaniem dziecka czy bedzie nas na to stać czasy są ciężkie a kredyt trzeba spłacać...

hej wiesz ja tez bardzo pragne miec juz potomstwo,mój maz ciagle mówi mi ze jeszcze czas,ale ile mozna czekac.Ja jestem juz gotowa zeby miec dziecko,ciagle mysle ze moze wkoncu sie uda bo kochamy sie bez zabezpieczenia.Ale pomalu trace nadzieje i zarazem dochodze do wniosku ze moze lepiej jeszcze poczekac.Pozdrawiam

Witajcie ja tez jestem w akiej sytuacji mieszkam w niemczech i cochwile sie przeprowadzamy chlopak pracuje w wojsku w nastepnym roku na poczatku idzie na studia nie mamy mieszkania ze by sie zatrzymac na dluzej bylo by nam ciezko jak by bylo dziecko jeszcze ja teaz nie pracuje nie mamy pieniazkow odlozonych i tez bardzo pragne miec dziecko nawet teraz w Polsce wykupilam tab ktore pomagaja zajsc w ciaze i nie wiem czy zaczac je brac z jednej strony bardzo chce a z drogiej sie boje bo nie wiem jak bedzie

Ten pierwszy wpis to mój, zimą rozpoznano u mnie chorobę, hashimoto. Do unormowania hormonów nie możemy sie starać o dzidzie czy to jakiś znak??? Pragnę ponad wszystko dziecka

Wiesz, instynkt macierzyński ujawniający sie na pewnym etapie życia jest naturalną reakcja kobiety.

Faktem jest, że narodziny dziecka zobowiązują do odpowiedzialn0ości za jego rozwój i wychowanie. Warunki materialne nie pozostają więc bez znaczenia.

Ale materialna strona życia nie zawsze zaczyna satysfakcjonować, kiedy osiągamy to, co wcześniej miało wystarczyć, by mógł zawitać w progi owoc naszej miłości.

Sięgamy wciąż po więcej, by naszemu dziecku, na które się zdecydujemy, zapewnić większe możliwości.

I tak okazuje sie, że wciąż to jeszcze nie właściwy moment.

Ale jednocześnie, by radość z narodzin ukochanego i upragnionego dzieciaka była pełna, musi to być decyzja obojga małżonków, co nie ulega wątpliwości. Tylko wtedy Wasz związek nadal będzie nasyconą miłością i będzie sielanką.

Ale patrząc widzisz z przez pryzmat czasu, jaki upłynął od momentu, kiedy podjęłaś ten wątek, los chyba sam układa nam splot zdarzeń.

Choroba jaka się ujawniła u Ciebie, a której wcześniej nie byłaś świadoma, z pewnością nie miałaby pozytywnego wpływu na płód, a tym samym potem na dziecko.

Kiedy stan Twojego zdrowia sie ustabilizuje, wszystko sie ułoży tak jak pragnęłaś.

Przysłowia są mądrością narodów, a stare polskie mówi, że " nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło".

Więc może dobrze, że mąż nie spieszył sie z tą decyzją? A może to siła Niebios podsuwała mu myśli?

Nie uda nam sie pewnych rzeczy nigdy zgłębić do końca, bo jak pisał Ks. Twardowski, czasami "coś co nas spotyka przychodzi z poza nas".

I nie warto sie zamartwiać, bo często wszystko i tak toczy sie swoim torem.

Życzę Ci powrotu do zdrowia i wielu łaskawości losu.

Witam.

Podobnie jak Wy też przyszedł okres w którym pragnę mieć dziecko. Ale mój narzeczony nie przejawia żadnego zainteresowania. Zawsze mi mówi, że mamy jeszcze czas, że musimy mieć swoje mieszkanie, musimy się ustawić. Czasem się zastanawiam czy On kiedykolwiek zdecyduje się na dziecko? Podejrzewam, że obecna chęć pragnięcia dziecka wynika z mojego wieku (mam prawie 30 lat, On ponad 30). On nie rozumie co to jest instynkt macierzyński. Ja poprostu chce mieć dziecko i tyle

A ja jestem facetem i ja już w wieku 25lat chciałem mieć z żoną dziecko.Ale żona leczyła się ginekologicznie i wyszło że dopiero teraz w wieku 30 lat zostanę ojcem.



A po drugie nie można traktować dziecko jako jakiejkolwiek przeszkody!!



Masz racje że czujesz potrzebę dziecka a po drugie ile wkońcu można czekać i na obiecanki!!!???

Jestem mężatką od prawie 4 lat. Mieszkałam z mężem 2 lata przed ślubem. Wcześniej, tj. 2, 3 lata temu, mój mąż chciał mieć bardzo dziecko. A ja myślałam o skończeniu studiów, znalezieniu pracy, własnym mieszkaniu,...... Kiedy teraz osiągnęłam cele, do których dążyłam, przyszła pora na dziecko, które zawsze chciałam mieć, ale czekałam na odpowiednią chwilę.

Niestety od roku moje małżeństwo przechodzi kryzys. Mój mąż nie chce mieć dzieci, nie sypia ze mną, jesteśmy małżeństwem tylko "na papierku". A ja obcesyjnie myślę o dziecku. Nie rozumiem jak ktoś kiedyś chciał mieć potomstwo, a teraz nie.