Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam wszystkich.
Słowem wstępu, mam na imię Magda, mam 23 lata, męża i córkę. Aktualnie mieszkamy z moim ojcem w 2 pokojowym mieszkaniu, mąż pracuje za granicą. Kiedy kończyłam szkołę średnią, moi rodzice rozwiedli się. Matka znalazła sobie kochanka, był to mój kolega z klasy licealnej.. Mój ojciec nadużywa alkoholu,jest alkoholikiem.
Odkąd wyprowadziła się moja matka, nie mam spokoju. Ojciec obwinia mnie o rozpad ich małżeństwa, twierdzi że zataiłam przed nim prawdę. Ja zajmuję się całym domem, nie pracuje. Wszystko co zrobię jest źle, twierdzi że do niczego się nie nadaję, że nic nie potrafię, że jestem beznadziejna. Dodatkowo zabrania mi spotykania się z rodziną od strony matki. Nie mam rodzeństwa. Do domu nie mogę nikogo zaprosić, ani babci ani cioci, matki, nikogo. Twierdzi że jestem z nimi w zmowie przeciwko niemu. Siedzę jak w więzieniu.. to nie mój dom..
Nigdy nie miałam wsparcia w rodzicach, przez matkę przeżyłam najgorsze upokorzenie w szkole z powodu jej romansu. Obydwoje obgadali i nadal obgadują mnie za plecami.
Wiecie, że najgorsze jest to, że próbowałam walczyć z matki romansem żeby to zakończyła, zanim dowiedział się ojciec. potem się dowiedział i było za późno. Cała wina spadła na mnie. Z ojca nałogiem też próbowałam walczyć żeby poszedł się leczyć, niestety przecież to ja mam urojenia.
Nie wiem jak mam normalnie żyć, nie potrafię oddać się z 100 % swojej rodzinie. Nie wiem jak mam się od tego odciąć, bo co bym nie zrobiła wiem że i tak będzie źle.
Dzisiaj usłyszałam ojca rozmowę ze swoją obecną partnerką, powiedział jej że mój mąż powinien mnie zostawić, spakować i wyprowadzić. Dodam że nie mam z nią żadnych stosunków, a ona jest z moim ojcem tylko dla pieniędzy. Obecnie od utrzymuje ją i jej dziecko a mnie co chwile odgraża się że mnie wyrzuci z domu.

Pomocy, proszę o dobre słowo wsparcia. Próbuję być twarda, znosić to wszystko ale już wymiękam, tracę siły, mam dość

Jesteś bardzo młoda i bardzo dzielna. Dużo jest na twoich barkach i dlatego ci ciężko. W tym wieku powinnas cieszyć się życiem,a nie zajmować się problemami rodziców. To oni powinni ci pomagać i troszczyć się o ciebie a nie odwrotnie.
Sytuacja jest postawiona na głowie,w twojej rodzinie,tak nie powinno być.
Jedynym wyjściem z tej sytuacji,jest wyprowadzka i życie na własny rachunek. Musisz odciąć się od toksycznych rodziców,bo inaczej problemy będą narastać. Oni niech robią co chcą,a ty zajmij się sobą,dzieckiem i mężem,na plotki nie zważaj.
Serdecznie cię pozdrawiam i życzę spokojnych świąt.

Ja też uważam, że powinnaś się wyprowadzić z tego toksycznego środowiska. Masz dziecko nie pozwól mu patrzeć na to wszystko (pijany dziadek, nerwowa atmosfera). A co na to Twój mąż??

Na chwilę obecną nie możemy się wyprowadzić z przyczyn finansowych, po prostu nas nie stać na mieszkanie. Mąż wyjechał, żeby zarobić, żebyśmy mogli się wyprowadzić. On tego wszystkiego nie widzi, nie zdaje sobie z tego sprawy, że aż tak to krytycznie wygląda. Wie tylko to co mu opowiem, nie jest naocznym świadkiem.

Dodam, że ja z mężem nigdy nie kłócimy się na ''noże'', zero wyzwisk, ani przemocy. Więc dziecko jest świadkiem takich rzeczy tylko od strony dziadka, strasznie się wtedy boi, pyta dlaczego dziadek jest pijany i dlaczego na mnie krzyczy.
Czasem na niej też się to odbija, dziadek krzyknie, zmusza ją żeby mówiła mu że go kocha a jak nie powie to się obraża... to jest chore. Marze o własnym kącie, mam nadzieje że to niedługo się ziści .
Moja złość głownie odbija się na mężu.. wylewam to na niego,wiem że nie powinnam i staje się to coraz rzadsze ale on rozumie i wie dlaczego czasem wybucham bez powodu. Z natury jestem osobą która wszystko w sobie dusi, mam za dobre serce, znoszę te krzywdy, czyli jednym słowem jestem marionetką w rękach ojca?

mów otwarcie o tym co czujesz do ojca, to jest podstawą zdrowia psychicznego . Mów często do "ściany" ale tak, by twój tato słyszał co wg ciebie nie jest w porządku . Nie wiem czy wyprowadzka coś da bo wówczas dziadek i tak będzie przychodził do was, i nie będzie poprawy . Nie słuchaj go, że nie wolno ci być z krewnymi, nie ma on prawa tego zabraniać . Do dziecka mów że dziadek jest chory, aby nie zostało otumanione .