Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 13 lat, dwie młodsze siostry: 10 i 4 lata. Moi rodzice pokłócili się, matka uciekła z siostrami, ja zostałam ( i tak w sumie wolałam ). W końcu zabrała mnie na noc, miałam wrócić po 2 dniach, ale zostałam. Ojciec nas bił, a matka to alkoholiczka. Wakacje spędziłam fajnie pod względem przyjaciół. Matka biła mnie i moje siostry, ale ja umiem się bronić, broniłam też je. Moja matka miała 4 próby samobójcze. Pewnego razu zdenerwowałam się i zadzwoniłam na policję. Ja z najmłodszą siostrą wróciłyśmy do ojca, który teraz jest w porządku. Średnia siostra po jakimś czasie też wróciła, bo taka była decyzja sądu. Moja matka po raz 4 chciała się zabić, dlatego wylądowała w szpitalu psychiatrycznym. Z ojcem mieszka się dobrze, mamy duży dom, niczego nam nie brakuje, prócz przyjaciół. Tęsknię za dzieciakami z miejscowości, w której mieszkałam z matką. U matki mieszkaliśmy w kamienicy, ale pełno było towarzystwa. Nie wiem co mam zrobić, bo jeśli wrócę do matki, to obawiam się, że znowu będzie mnie biła, a ja zrobię przykrość ojcu. Ale z drugiej strony tęsknię za matką i przyjaciółmi. Trzecią opcją jest dom dziecka. Co radzilibyście mi w tej sytuacji ?

...jeżeli u ojca jest wam dobrze, to zostań u niego, to najlepsze wyjście. Chyba nie chcesz być w domu dziecka. A przyjaciół nowych z czasem znajdziesz, może nawet lepszych. U matki pijącej i bijącej nic dobrego cię nie czeka. To ona powinna was-dzieci odwiedzać i to trzeżwa. Z przyjaciólmi i matką możesz smsować lub rozmawiać telefonicznie.

Oczywiście zostań u ojca, jeśli żyje Ci się tam dobrze i nie wkradają się nieprzyjemne rzeczy w wasze życie rodzinne. Dom dziecka to najgorsze wyjście z możliwych, bo po prostu tam nie jest zbyt przyjemnie. Nie wiem czy opłaca się wracać do matki tylko po to aby zobaczyć przyjaciół, chyba na dłuższą metę na tym bardziej ucierpisz, a przecież zawsze możesz poznać kogoś nowego, tylko potrzeba trochę odwagi.

Nie ma nic cenniejszego od poczucia bezpieczeństwa (może z kilkoma wyjątkami). Jeżeli czujesz się bezpiecznie to doceń to jako ogromną wartość. W tym wieku nie powinnaś żyć w strachu, że ktoś (tutaj matka) zrobi Ci krzywdę. A gdyby ojciec się zmienił, zawsze pozostanie Ci ta trzecia opcja (dom dziecka czy rodzina zastępcza) więc nie spiesz się nigdy z taką decyzją, uznaj ją raczej jako ostateczną drogę ucieczki, kiedy jest źle. Na swoich barkach opierasz również odpowiedzialność za młodsze rodzeństwo, które chcesz chronić. To godna podziwu postawa, ale czasem bierzemy na siebie zbyt wiele. Spróbuj czasem też pomyśleć o sobie i pamiętaj, że po każdej burzy przychodzi słońce. Wydaje mi się, że już przyszło, ale gdyby coś było nie tak, zawsze możesz napisać i rozważymy co w danej sytuacji zrobić. Uszy do góry, myślę że będzie dobrze, jeśli zostaniecie z tatą.