Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Błagam niech ktoś przeczyta i się wypowie..

Mój ojciec ogólnie żyje tak - pracuje cały dzień lub wyjeżdża na 2-5 dni ze swoją "przyjaciółką" w delegacje. Przychodzi do domu, nie odzywa się do nikogo i idzie spać. Tak cały czas.. a my zawsze baliśmy się odezwać. Uważał, że skoro ma pieniądze ma nad nami władzę - i po części tak było.

Mama pracuje w szpitalu, gdzie dużo nie zarabia. Tata kupując Mamie telefon czy laptop czy jakieś ubranie/biżuterie w prezencie, w czasie kłótni rzucał o ścianę, ubrania ciął albo jak miał zły humor. Mnie bił, bardzo mocno.. Raz uderzył mnie tak pięścią w plecy, że mialam krwiaka około 20cm średnicy. Myślałam, że to normalne! Że każde dziecko dostaje.. mniej czy bardziej.

Mówił, że ja i mój brat do niczego się nie nadajemy i nic nie osiągniemy. Za parę dni przechodziło mu i z nami normalnie rozmawiał, myślał, że wszystko już jest ok i zabierał nas gdzieś, był miły.. do czasu aż znowu nie zmienił mu się humor.. bez powodu albo o błachostkę. Znowu mieliśmy piekło.. wszystko nam odbierał. Dawał i odbierał i tak w kółko..

Wyprowadziłam się z domu na studia do Łodzi, założyłam swoją firmę po studiach na ASP - projektowanie ubioru - raz mi pomagał, wpłacił mi darowiznę.. przy tym mówiąc, że mi się nie uda i w ogóle to może już ni nigdy dobrego nie zaprojektuję.. ciężko jest robić coś dobrego słysząc takie słowa w kółko. Miałam kilka sukcesów to był szcześliwy... Pokazy mody, artykuły w magazynach, za granicą.. dobrze mi to szło, jednak nie byłam bizneswoman. Pieniądze jednak szybko się kończyły, bo bez znajomości ciężko było dobrze to rozreklamować, dostać się do magazynów i telewizji. Firmy reklamujące brały 600zł miesięcznie, butiki podobnie za "wieszak" + prowizja. Strasznie duże koszty. Trwało to rok (firma) było okropnie zły, że w tym czasie nie osiągnęłam sukcesu! Ponieważ ciągle zmieniał mu się humor i co jakiś czas się na mnie wyżywał mówiąc, że nic nie robię (pracowałam jak wół), że jestem beznadziejna, że źle tym wszystkim kieruję itp. stwierdziłam, że koniec.. że nie chcę być dłużej uzależniona od jego pieniędzy i humorów, męczona psychicznie i nie chcę tego znosić - odbiło się to bardzo na mojej psychice, wiele razy myślałam o samobójstwie, o tym żeby już mieć spokój!

Kiedy kupił mi mieszkanie, wypominał mi to każdego następnego dnia.. Wszystko.. mieszkanie, samochód - ja naprawdę nigdy o to nie prosiłam.. po prostu on chciał mieć władzę nad nami, nade mną.. kupował coś z własnej woli i później tym szantażował.

Stwierdziłam, że chcę na siebie zarabiać, odciąć się od tego piekła.. zajęłam się fotografią produktową i idzie mi naprawdę dobrze. Tylko tyle, że jak porozmawiałam z ojcem o tym, że nie chcę być już na jego "garnuszku", nie widzę przyszłości w projektowaniu i wydawaniu w kółko pieniędzy bez jakiś większych zysków.. Powiedział mi, że nie chce mieć już ze mną kontaktu, odcina mi wszystko itp. Teraz w ogóle nie dzwoni, nie interesuje go czy w ogóle żyję, a tak to cały czas się przejmował jak raz nie odebrałam telefonu.

Tekst może być chaotyczny, ale chciałam wszystko zawrzeć w skrócie.


Będę ogromnie wdzięczna, jeśli ktoś przeczyta i się wypowie.. Jest mi strasznie z tym źle, czuje się winna. Czy to normalne? Czy tak się powinien zachowywać ojciec? Bo dopiero po 26 latach życia uświadomiłam sobie, że to nie jest normalne, że nie chcę tak dłużej.

Nie...nie tak,powinien zachowywać się ojciec,czy ogólnie,każdy inny człowiek. Ludzie powinni panować nad swoimi nastrojami i humorami a nie pod ich wpływem, robić i mówić przykre rzeczy,osobom bliskim czy podwładnym w pracy. Twój ojciec,nie posiadał hamulców, nie liczył się z żona i dziećmi, żył jak chciał i robił co chciał. Ranił was przy każdej okazji,to było podłe.
Wg mnie,to on może mieć jakieś zaburzenie osobowości,ale nie musi. Ponieważ dla niego głównym narzędziem,kontroli i władzy,są pieniądze,to jedynym sposobem pozbawienia go wpływu na twoje życie,jest zrezygnowanie,z przyjmowania czegokolwiek od niego. Już zrobilas krok w ta stronę i bardzo dobrze. Jeśli wypomni ci,że kupił ci mieszkanie,samochód,czy co tam jeszcze,to powiedz mu,że to jego psi obowiązek,jako ojca bo to jedyne co ci dał. Niczego więcej,nie umiał lub nie chciał. Nie miej wyrzutów sumienia i dobrze by było gdybyś poszła na terapię,bo masz sporo rzeczy do przepracowania. Powodzenia

Oczywiście, że tak NIE powinno być i to NIE jest normalna sytuacja. Bardzo dobrze, że w końcu zrozumiałaś, że w końcu porozmawiałaś z nim. Myślę, że z czasem ojciec i tak się do Ciebie odezwie i albo zrozumie całą sytuację albo będzie chciał Ci oferować kolejny prezent.
Najważniejsze, to musisz mieć świadomość, że to NIE jest Twoja wina.

Ty masz takiego ojca a ja niestety męża Jestem z nim 18 lat i nie mogę od niego odejść, boję się, że nie dam rady finansowo.On mi wygaduje, że on zarabia dużo więcej i myśli, że nie odejdę bo jestemod niego uzależniona Mowi, że przeżeram jego pieniądze bo moja wypłata mi nie starcza na cal;y miesiąc. Psycha też mi siadła Zmienny nastrój z miłego faceta przeradza się w jedenj chwili w agresora Pomyśl, że to tylko Twój ojciec i nie musisz tego wysłuchiwać co ja...

Wiekszosc z was widac,ze jest przyzwyczajona do kilku rzeczy i siedzicie u faceta w kieszeni(u ojca,u meza,u partnera).Wolicie znosic to co sie dzieje,bo tak jest wam wygodniej,majac pewnosc,ze bedzie wam cieplo i nie bedzie kapac na glowe.Jestescie sklonne przyjac nawet kilka siniakow i zamknac oczy,gdy wchodzi wam do lozka.To swiadczy o tym,ze czesc kobiet lubi sie upadlac a mamone,to juz kazda kocha.Gdybyscie mialy zastepstwo(nie mowie o idealach),szybko o takich facetach ze swojego zycia byscie zapomnialy.Nie bronie facetow o ktorych piszecie,bo to tyrani i sadysci ale chyba jest wam wygodnie,tak jak jest.

Tak tylko łatwo się mówi i ocenia... Żyj za najższą krajową, wychowuj dziecko i opłacaj wynajęte mieszkanie... Jeżeli chodzi o mamone to przyszedł z gołą d..ą ... To co osięgneliśmy razem, może zawdzięczać tylko swojej partnerce. Tylko facet jest debilem i tego nie potrafi docenić.

A kto kaze tobie byc z takim facetem?dlugi?dzieci?bo chyba nie powiesz,ze nadal kochasz takie cos?

Ehh większość kobiet się boi. Na początku związku nie przewiduje takich problemów. Ufa. To oczywiście błąd, który nawet ja popełniłam. Wszystko da się naprawić. Nie trzeba żyć z tyranem. Nie ma sensu całe życie cierpieć. Można samodzielnie stanąć na nogi. Trzeba "tylko" przełamać strach.

Jeśli chodzi o ojca... dobrze, że zauważyłaś to wszystko. Oczywiście to co działo się w domu i to w jaki sposób ojciec Cię traktuje nie jest normalne. Nie czuj się winna wobec niego. To że Ci coś kupił czy pomógł finansowo gdy była potrzeba traktowała bym raczej jako zadośćuczynienie. W końcu zrobił coś pożytecznego. Przecież ułatwiło Ci to życie. Tak jak uzależnił od siebie Twoją mamę, tak i uzależnił Ciebie. Nie przejmuj się. Dajesz sobie radę. Jak nie chce się odzywać to niech się nie odzywa. To jest właśnie jego taktyka na Ciebie. Masz się czuć winna i nieszczęśliwa. Jesteś już dorosła. Masz swoje życie i nie musisz być od nikogo zależna. Pamiętaj też aby nie uzależnić się od swojego męża. Taki wzór wyniosłaś z domu i taki właśnie możesz powielic. A łatwiej uniezależnić się od ojca niż od męża z którym jest się na codzień.
Niestety można spotkać wiele osób które próbują nami manipulować, ale to od nas zależy czy im na to pozwolimy.