Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Związek z osobą schizoidalną jest toksyczny ale kiedy wiążemy się nią uczuciowo to tego przecież nie wiemy. Osoba taka we wczesnym okresie związku nie czuje się zagrożona naszym uczuciem i wówczas wszystkie jej zachowania są romantyczne, bliskie nam. W tym tez okresie mamy z nią bliski kontakt w każdej niemal sferze. Opisywane cechy osobowości schizoidalnej są ogólne i nie zawsze tożsame z naszym partnerem. Sex nie musi więc być sferą oziębłą a wręcz odwrotnie - może mieć przejawy nawet seksoholizmu, co jest zrozumiałe, jeżeli przyjmie się za podstawę rozumienia osobowości schizoidalnej strach przed okazywaniem uczucia a raczej niezdolność do wyrażania siebie w tej sferze. Narcyzm może być dla takiej osoby ekwiwalentem za brak uczuć w okresie niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa ze strony jego rodziców. Partnerzy w takim związku są ofiarami - to niewątpliwe. Kwestią jest to, czy są świadomi schizoidalnej osobowości partnera czy też nie. Mogą uwolnić się od takiego związku ale jeżeli dostrzegają tę toksyczność na etapie zbyt silnego zaangażowania uczuciowego to raczej będą miały z tym problem. Są przecież zakochane. Jedynym ratunkiem dla nich może być próba szczerej rozmowy i uświadomienie swemu partnerowi jego osobowości stanowiącej powód problemów w związku. To może - jeżeli partnerowi na nas zależy - uzdrowić związek i pomóc mu wrócić do normalności. W przeciwnym wypadku oboje będą się męczyć a związek wcześniej czy później i tak rozpadnie się. Jeżeli kocha się swego partnera tak bardzo, że przez lata można było godzić się na samotność w związku to tym bardziej powinno mu się podać rękę licząc, że to z jednej strony uratuje związek z drugiej pozwoli mu wrócić do pożądanej przez nas normalności. Można też zakończyć i spróbować otworzyć się na inny co oznacza, że nasz partner pozostawiony sobie po prostu nie poradzi, że będzie szukał nowych związków w których nie odnajdzie się natomiast unieszczęśliwi wiele innych osób sam popadając w skrajne postacie swojej osobowości.

Wg mnie sama rozmowa nie wystarczy dlatego, że sama psychoterapia (!) niewiele daje osobie schizoidalnej. Jeśli psychoterapeuta nie jest w stanie pomóc takiej osobie to partner takiej osoby tym bardziej nic nie wskóra. Osoba schizoidalna chce być wolna, wszystko odbywa się na jej warunkach, a rozmowę taką uświadamiającą może odebrać zbyt do siebie jako napaść na tę wolność. Albo taką osobę bierze się taką jaką jest albo należy się rozejść co na pewno jest trudne gdy się kocha.

To znaczy,ze bycie z taką osobą to wielkie poswiecenie bo jesli się kocha to jest pragnienie blislości i dotyku,przytulania i ciepła a jeśli taka osoba tego nie potzrebuje to czy potrafi zrozumiec taką potrzebe osoby która kocha ?

osoba z tą osobowością bywa zazdrozna,czy takie uczucie jest jej obce?

w tej osob. to nie jest chyba lęk przed okazywaniem uczuc tylko brak odczuwania tych uczuć co powoduje,że taka osoba ich nie okazuje.

nie czuje,czy się boi uczucia?

Chce czuć czy nie chce?Jak to jest z tym czuciem?