Forum: Kółko wsparcia psychicznego

Hej. Piszę pierwszy raz w zyciu na takim forum. Jestem totalnie samotna.
Miałam wypadek. Leżęz nogą w gipsie w łózku zalewając sie łzami.
Obok mnie leca dni, sesja na uczelni, którą zawalam.
Straciłam pracę, która pozwalała mi na samodzielne życie.
Jednak najbardziej boli utrata kogos, kto sprawiał ze chciałam wstać rano.
Po prawie 5 larach zostawił mnie chłopak. A to wszystko z mojej winy. Zawsze miał tyle na głowie, wszystko prucz mnie. Po kilku miesiącach nieudanych rozmów, przepłakanych wieczorów i wielu kłótni udowadniających mi, że "wyolbrzymiam" poznałam kogos (a raczej znałam juz od dziecka ale nawiązalismy kontakt) - był to chłopak, kolega z dziecinstwa, obecnie mieszkający w niemczech, sam, bez bliskich, jego narzeczona zostawiłą go dla innego faceta i wyrzuciła z domu. Bylismy dla siebie wsparciem, ucieczką. Mój chłopak sie dowiedział o wszystkim. O rozmowach, wiadomościach, zdjęciach. Zostawił mniem, oddał moze rzeczy. Odszedł.
Ja nie umiem zyc bez niego. Psychicznie juz nie daje rady i czuje, ze z godziny na godzine jest ze mną coraz gorzej. Nie radze sobie. Jestem strasznie słaba i boje sie... boje się, że sobie z tym nie poradze i zrobie cos głupiego. Zrobie cos, zeby uciec.

Po pierwsze daj sobie miejsce na bol, zrob przestrzen na caly zal, pozwol sobie na zal, nie zadreczaj sie tym ze doswiadczasz takich uczuc. Jestes 'mala dziewczynka' zagubiona we wszechswiecie, pozwol sobie na to, kazdy czasem tak ma. Po drugie uswiadom sobie bardzo trudna rzecz, dla wiekszosci z nas bardzo trudna, mianowicie to, ze uzaleznilas od kogos swoje szczescie. Czy naprawde nie mozesz bez tej osoby zyc? I czy wtedy jest to milosc? Poznaj czym jest prawdziwa milosc. Nie pozostawiaj na powierzchni, wejdz w glebie wlasnej duszy. Masz o wiele trudniejsze zadanie niz studia, czy praca. Przed kazdym z nas stoi zadanie zglebienie tajemnicy swojego zycia. Moze nie zmienisz teraz wlasnych uczuc, ale mozesz uswiadomic sobie pewne rzeczy.. i bedzie Ci latwiej przez to przejsc.