Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam!

Czy ktoś z Was ma takie rozpoznanie. Ja przeżyłam to dokładnie rok temu. Teraz jest dobrze, żadnych urojeń i "dziwnych" myśli. Było naprawdę ciężko. No ale, no właśnie, jestem załamana. Życie nie jset już takie same. Mój nastrój jest ciągle byle jaki, nia ma we mnie radości. Nie cieszę się, nie potrafię i ciągle myślę co to będzie dalej. Lekarz na ostatniej wizycie mnie nie pocieszył bo uświadomił mnie, że leki będę musiała brać jeszcze minimum rok. Czy to konieczne? Czy jest w ogóle szansa, że odstawią mi leki? Przez to cholerstwo przytyłam 20 kilo i źle mi z tym. A taka kiedyś byłam wesoła i szczupła, wszystko utracone

Hej. Ja mam bardzo podobne rozpoznanie, ostre wielopostaciowe zaburzenia psychotyczne. Jestem 1,5 roku po wyjsciu ze szpitala i tez czuje sie tak jak Ty. Nadal jednak nie wiem czy to skutek uboczny lekow czy jakis z objawow pochorobowych. Po pierwszym epizodzie bierze sie leki przez 2 lata, ja juz jestem bliska konca, pewnie w marcu zaczne pomalu odstawiac. Tez nie mam nawrotow. Nie wiem czy jeszcze bede choc w czesci taka jak dawniej /radosna, pelna energii, zadowolona z zycia/. Przytylam nieduzo, bo 6 kg i 2 zgubilam po czasie. Nie chce mi sie jednak nic, moje zainteresowania ulecialy, nie potrafie zaangazowac sie uczuciowo i do tego mam zerowe libido. Pozostaje nadzieja, ze po skonczonej kuracji wszystko wroci do normy. Pozdrawiam.

Wiesz co ciesze się, że się odezwałaś i myślę, że Ty już tak blisko końca!!! Gratuluję i oby potworstwo nigdy nie powróciło. Ja również zastanawiam się czy kiedyś będę jak dawniej. Jestem emocjonalnie pusta i a tak jak piszesz, też nie mam zainteresowań, każdy dzień to udręka a ukojenie przynosi tylko sen. A na jakich lekach jesteś?

Obecnie biore 1 mg rispoleptu, po ktorym na szczescie nie tyje Do tego bralam bioxetin na stany depresyjne, ale niewiele mi pomogl. A Ty bierzesz cos na depre oprocz neuroleptykow?

Ja biorę tylko rispolept, po nim waga stanęła na szczęście w miejscu, a te 20 kg zdobyłam dzięki olanzapinie.

Znam ten bol...tez przytylam wlasnie po olanzapinie, bralam ja przez 8 m-cy.

ostre zaburzenia psychotyczne z przewagą urojeń - to było moje rozpoznanie choroby,to juz mineło pół roku jak mnie siekło,mogę obiema rękoma podpisać się pod tym co napisałyście!Ja też na zolafrenie przytyłam 20kg!Teraz na pernazynie spadam z wagi ale dietuje i ćwicze!Mam huśtawkę nastrojów,szukam motywacji żeby żyć,i tak myśle albo praca,albo dziecko teraz motywacje mam w chudnięciu,mam też mysli samobójcze.

Czesc



Ja przeszlam cos takiego. dokladnie mialam ostre zaburzenia psychotyczne z obiawami schizofrenii. Atak mialam troche ponad dwa lata temu. Od prwie 4 miesiecy funkcjonuje bez lekow. Najpierw bralam olanzapine i przytylam rowniez 13 kilo, potem poprosilam lekarza o zmaine lekow, zaczelam brac rispolept 1 mg. Waga stanela w miejscu ale nie spadlla zbyt duzo do tej pory- chyba musze sie jakos sama odchudzic. Bylam ogolnie jak chodzacy trup, zero uczuc, radosci, nic mnie nie cieszylo. Dopiero jak pod koniec jak sie zdecydowalam na wyjazd z kraju poczulam sie lepiej. Lekarka wtedy powiedziala ze moge sprobowac odstawic ale mam nadal chemie ze soba w razie czego. Wlasciwie wrocilam do formy, a nawet czuje sie lepiej niz przed choroba. Ale moze to zasluga otoczenia w ktorym sie znajduje.. Prawie w ogole nie mysle o chorobie, dopiero teraz jakos zaczelam o tym myslec bo musze powiedziec o wszystkim mojemu chlopakowi, On o niczym nie wie, poznalsmy sie jak juz bylo po wszytskim. Troche mi smutno bo przez to moge go stracic.

Tak wiec nie martwcie sie mozna wrocic do zdrowia po tym wszystkim- ale chyba w naszym przypadku wazne jest otoczenie w ktorym przebywamy. Czy czujemy sie w nim bezpiecznie...

Ja tez mialam chlopaka, ktoremu zdecydowalam sie powiedziec o moim epizodzie i przyjmowanych lekach. Przyjal to bardzo dobrze, nie odszedl ode mnie, rozstalismy sie potem, ale z innych powodow. Mysle, ze jesli Twoj chlopak Cie naprawde kocha i jest tolerancyjny to nie zrobi mu roznicy czy bylas chora czy nie. Pocieszyl mnie fakt, ze Ty po skonczeniu kuracji wrocilas do formy emocjonalnej, to daje nadzieje, ze znowu moze byc jak dawniej. Pozdrawiam. Ola

Hej, mi juz uplynal prawie rok od mojego epizodu...to bylo dla mnie ciezkie przezycie....mialem zaburzenie z objawami schizofrenii....głosy, zły nastroj a nawet zly stan fizyczny - wyczerpanie. To jest straszne...w moim przypadku uswiadomilem sobie ze jestem chory dopiero w szpitalu, czulem sie jakbym byl w innej rzeczywistosci.....Teraz juz nie mam glosow ale czasami zdarza sie ze napije sie troche alkoholu i to momentami wraca dlatego nie wiem czy to juz koniec z uzywkami do konca zycia czy nie. Bralem poczatkowo speridan 4mg teraz biore rispolept 4mg ale slyszalem ze to jest to samo. Moje zycie diametralnie sie zmienilo- chodze zmulony, nie ma we mnie pokladow sil tak jak kiedys, znacznie spowaznialem- nie smieje sie tak jak kiedys. Brak mi werwy zyciowej, moje zainteresowania ulecialy. Do tego studiuje a zapal do nauki totalnie wygasl i nawet pomimo duzej ilosci czasu do nauki nie potrafie sie okielznac i uczyc sie. Pomimo tego mam nadzieje, ze gdy odstawie leki moje zycie z powrotem nabierze wigoru. Ale kiedy to nastapi, ktos pisal ze 2 lata sie bierze a mi powiedzili ze rok....nie wiem co o tym sadzic...mam nadzieje jednak ze odstawie leki juz niebawem.. Pozdrawiam