Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

mam 29 lat, dwójkę dzieci 3i7lat i 7 lat starszego męża,jestem wykształcona, obecnie z powodu choroby (leczyłam się 4 mieś na boreliozę) i z silnej sugestii teściowej i męża (typu "zaniedbujesz dzieci&quot jestem na wychowawczym. Wcześniej pracowałam do 15 a później zajmowałam się domem i dziećmi. W mojej rodzinie zawsze w małżeństwach był układ partnerski, obydwoje pracują, jedno mniej, drugie więcej i proporcjonalnie zajmują się domem i dziećmi.

Od kilku lat obowiązki i żony i męża spadły na mnie, mąż pracuje od 9 do nocy (rano odsypia pije kawę i pa) i nie zajmuje się niczym innym, owszem ma bardzo dużo pracy ponieważ otworzył firmę i rozwija ją. Jednak zaczęły mnie martwić późne powroty do domu czasem zdażyło się że był całą noc (raczej nie podejrzewałam kochanki bo jestem atrakcyjną kobietą i nie każda kobieta potrafi urozmaicić jak ja noce - które jednak rzadko następują 1-2 razy w miesiącu), zauważyłam jednak że mąż gra w grę online i kiedy sprawdziłam logowania okazało się że nie wraca do domu ponieważ gra. Od kilku lat mąż nie okazuje mi czułości, kiedy wraca do domu nie chce mu się podejmować żadnej rozmowy, nawet o tym jak minął dzień. Kiedy chcę rozmawiać o nas słyszę "nie chce mi się rozmawiać" lub milczy, kiedy go pytam czy mnie kocha odpowiada "tak",ale ja tego nie czuję, nie angażuje sie w życie rodzinne wogóle. porozmawiałam ostatnio o tym z teściową (teściowie są po rozwodzie), po wyjściu od niej czułam się jak po praniu mózgu, jej rada na to, to żebym była wobec męża milutka, pokorna, wzięła coś na uspokojenie i przetrwała, bo przecież szczęście męża i dzieci jest najważniejsze, a ja umieram, usycham jak nie podlany kwiat, człowiek może tyle znieść kiedy jest kochany. Nie zabiję się tylko ze względu na dzieci, córka nie poradziłaby sobie z tym. Co noc płaczę i proszę Boga o pomoc.

Nie mam ani złotówki (i dosłownie nic bo dom jest na teściową) do poprzedniej pracy nie wrócę bo moją przełożoną w pewnym sensie jest teściowa i nie wolno mi nawet o podwyżkę poprosić, z moim wykształceniem i umiejętnościami, pracowałam za niższe pieniądze niż koledzy na podobnych stanowiskach. Boli mnie jednak najbardziej to że męża "nie ciągnie" do dzieci do mnie, woli graćw pracy do późna potem kłamiąc mi w oczy że pracował, lub zamiast przytulić się w łóżku zasypia w drugim pokoju na kanapie. Teściowa tłumaczyła mi że u nich w rodzinie zawsze był dystans wobec nawet własnych dzieci i nie potrafią okazywać uczuć (jednak on kiedyś potrafił). Ja ze zwariowanej pełnej energii i optymizmu kobiety, stałam się stłamszoną, nie istniejącą osobą. Nie potrafię nic, bez niego nie poradzę sobie, bo i prawda, nie mam pienedzy, nie mam dokąd pójść. Moja mama bardzo tą sytuacją się martwi ale też nie mają środków żeby mi pomóc, tato mówi "wiedziałaś że to pracocholik" .

A ja poprostu nie mam już siły, dla mnie miłość jest sensem w życiu. Za ok otworzę działaność, jeżeli mąż tego nie sabotuje, a robi to w ten sposób, że poprostu go nie ma, zawsze znajdzie jakąś wymówkę że jeśli potrzebna mi w danym dniu pomoc przy dzieciach zrobi wszystko aby nie doszło to do skutku.

Ostatnio zmienił hasło w grze żebym nie widziała czy gra, potem wrócił o 2 w nocy bo pracował, kiedy poprosiłam żeby pokazał logowania, odmówił,po prostu kłamał. Nie potrafię tego pojąć zrozumieć, może to ja jestem zbyt emocjonalna. Nie mam już siły tak żyć, moja miłość do niego zmienia się w nienawieść. Nigdy nie podniósł na mnie ręki, ale ból psychiczny jaki sprawia mi swoją obojętnością jest gorszy od bólu fizycznego. Kiedy mu o tym wszystkim mówię on odpowiada że "nie rozumiem o co ci chodzi" lub że "żyjsz w bajce, wiesz ile kosztują rachunki, dzieci kiedyś pójdą na studia.." ale za pieniądze nie potrafię kochać

p.s. co do pieniędzy, moje konto zamknięte, o każdy grosz muszę go prosić, mówiłam kilkakrotnie żeby przelewał jakąś sumę na dom żebym mogła spokojne dysponować, bo ja robię wszystkie zakupy, przytaknął i na tym się to kończyło

pomóżcie mi zrozumieć

znajdz sobie kochanka, postaraj sie byc asertywna

czsem niestety trzeba wolnos krwia przyplacic ale tak jest ta droga

Spróbuj mu racjonalnie wytłumaczyć Twoje potrzeby, jeśli chodzi o kasę. To do chłopa może trafić.

Tylko oczekiwania, oczekiwania i oczekiwania.Kobieto nie mozna byc całe zycie na świeczniku.Wszystko sie zmienia, Ty sie zmieniasz, mąż sie zmienia....Ty cały czas COŚ chcesz, czegoś oczekujesz, pragniesz .Jestes niewolnicą własnych oczekiwań i uważasz że tak musi BYC ..bo inaczej umierasz.A TY co dajesz innym???Poza tym cóz to za kontrola haseł w kompie ..myslisz ze On sie przestraszy???Ty jestes święta ??żadnych tajemnic???Ułozna żona i matka?nic sobie do zarzucenia nie masz??

ja msyle ze wrecz mozesz prubwoac wymuszac te uczucia a moze spojrz na to tak ze ona przez ciebie tak osechl,



ja wim ze oczekiwania to pierwszy stopien do destrukcji milosci i traktowani ludzi jak przedmioty



nie mozna wymagac milosc co nawjyzej mozna ją dawac



mysleze potrzebujesz w zyciu jakis zmian, jesli masz dosc energi i czasu by ruszyc z wlasna firma to mysle ze moaz by ci pomogl



a po co piszesz o tm ze nie masz wyjscia? wyjscie zawsze jest

Czesc!

Nie przejmuj sie DOBRYMI RADAMI POWYZEJ!

Po pierwsze mialam to samo co ty. Moj mezczyzna tez byl uzalezniony od gry online- acha napisz mi jak ona sie nazywa moze ta sama co mojego. Moj oprocz grania nieraz po 5-6 godzin wydawal mase pieniedzy na nia, tzn. dokupywal sobie jakies kamienie (aby wzmocnic moc swojego rycerza - jak dla mnie kompletne debilstwo). Mialam tak przez 2 lata, poniewaz mamy 3 letniego syna denerwowaly mnie jego gry do granic mozliwosci, dzien wygladal tak ze obydwoje bylismy w pracy do godziny 5-6 po czym odbiralam syna z przedszkola, jechalam na zakupy, pozniej do domu, gotowalam obiadki, sprzatalam i doslownie padalam na twarz. A moj krolewicz w tym czasie na kompie gierka i tak na codzien, acha nie musze dodawac ze w wekendy gral 3 razy tyle? Nic nie pomagalo, prosby, grozby, nic. Nawet sypiac przestalismy. Nie wytrzymalam i wyrzucilam go z domu, Po tych wydarzeniach nie bylismy razem po okolo pol roku wrocil, przepraszam itp. ok uwierzylam mu i dalam warunek koniec gry - buntowal sie bo chcial dalej grac, nie wiem jak mi sie to udalo, ale niby to przekazal konto komus innemu. Powinnam skakac z radosci ze wygralam z "gra" co? Ale jest miedzy nami do d.....py po tej grze chyba mu sie cos w mozgu poprzestawialo i zmienil sie, zaszyl sie w jakies skorupie, a ja nie moge do niego dotrzec. Nie poddaje sie i jeszcze probuje, acha ostatnio przynal sie mi ze znow probowal grac w jakas gre, ale nieby bezplatna (to jest pic na wode, bo kazda gra na poczatku jest za darmo, a pozniej jak juz sie wciagniesz musi placic i to sporo).

Rozpisalam sie ale chcialam Ci wytlumaczyc jak u mnie to wygladalo. Moja rada dla Ciebie sprawdz w jaka gre gra i moze sama zaloz sobie na niej postac (oczywiscie nic nie mowiac mezowi) wtedy mozesz wiedziec czy jest zalogowany i wybadqaj czy czasem nie ma na forum tej gry jakies kobiety - sprawdz profilaktycznie. Druga opcja szczera rozmowa lacznie z prosba, malo skuteczne, opcja 3 Twoj powrot do pracy jakiejkolwiek, aby to on musial zajmowac sie rowniez domem to i na gre bedzie mial miej czasu. Pozdrawiam

Viki25

Przepraszam za straszne bledy, ale chcialam powyzszy post napisac szybko

Viki25

jest roznica miedzy granie mnalogowym a rozrywkowym



kolejna sprawa to dlaczego gra?



zazwyczaj ga to leczenie pustki emocjonalnej, sensu, niepowidzen, braku realizacji w innych dziedzinach, problemy



dlatego konczy sie gra ale problem jest nierozwiazany

Viki25

ta gra to kingsage