Forum: Depresja

Hej. Zapisałam się tu przypadkiem .... wiadomo mam problem a raczej nie mam z kim o tym porozmawiać. Mam 22 lata, 1 rok studiów (który jeszcze nie jest zaliczony wrzesień przede mną) właśnie wróciłam do domu bo mieszkałam w innym mieście (bo studia)i okazało sie że mu tata leczony alkoholik znowu pije i nie zamierza przestac a moja mama mu na to pozwala już po prostu ma dość . Troche wali mi się świat a ja nie wiem co zrobić, nie chce tak żyć . Wymyśliłam sobie plan B ale czy to dobrzy pomysł? Więc wymyśliłam że pójdę do pracy jak to na wakacje bo zawsze chodzę ale do pracy przyszłościowej a nie zbieranie owoców, wynajmę mieszkanie za jakieś 500 zł a szkołę ... studia rzucę i tak tylko stres i kupa kasy na to idzie a pójdę do policealnej nawet znalazłam w swoim mieście taka nawet w porządku, wymyśliłam to po to by się wyrwać by stanąć na własne nogi i zacząć żyć swoim życiem... czy źle myślę?

Studiuj nie rzucaj nauki. Poza tym wspólczuję Ci, że Twój tata jest alkoholikiem. To ogromna tragedia dla rodziny i najbliższych.
Nie bardzo pasuje mi ten Twój plan B. Zawsze jako studentka można gdzieś przecież dorobić. Tym bardziej, że piszesz - to praca przyszłościowa. W swoim mieście tak czy inaczej będziesz blisko domowych problemów.
Szkoda tylko mi Twojej mamy. Nie myślała o tym, żeby tatę posłać na przymusowe leczenie?
przydatny link: www.infor.pl/prawo/pomoc-spoleczna/przemoc-w-rodzinie/250000,Przymusowe-leczenie-alkoholika.html
Jak się nie podda leczeniu czeka go wyrok.

Dziękuje za link. Relacja mojej mamy z moim tatą jest specyficzna... Mama mu wierzy, ulega ja mam bardziej radykalne podejście do tego tematu . Tata próbował ale nie może bez tego wytrzymać ... Trudno . Ja nie chce tak żyć po prostu jestem zdania że to jest ich cyrk i ich małpy ja umywam ręce naprawdę dużo już zrobiłam ale widocznie nie wystarczająco. Studia i praca już łączyłam ale nie wyszło studia dzienne, jeszcze medyczne więc sporo nauki natłok wszystkiego, wiem szkoła i wykształcenie jest ważne ale chyba to nie ten moment ...

nie zalogowałam się ale pisałam to ja

wiec współczujemy ci wszyscy trzymamy kciuki.......nie bardzo....mi się to podoba ze chcesz rzucić studia......wiem ze na razie chaos mętlik w głowie.....jest klub dla ...dla zon alkoholik..aanon...zaprowadź tam mamę..ona już nie ma sil...wiem ze takie życie ci nie w smak....ale alkoholika trzeba krotko...albo się leczysz....albo walizki....nikt nie ma prawa niszczyć życia drugiemu......i tak jak ci u góry poradzili....to dobra rada...

Nie rezygnuj ze studiów medycznych w żadnym wypadku! W dzisiejszych realiach w Polsce jest to zawód bardzo potrzebny.
Poradzisz sobie.

Witaj. Oczywiście zgadzam się z koleżanką żebyś nie rzucała studiów, bo na pewno poszłaś na nie z dobrej woli i był to twój cel żeby je skończyć, a tym bardziej, że niespełnione cele, marzenia z młodości mogą się na nas odbijać później przez całe życie. Mogą później padać teksty takiego typu: "Gdybym skończyła studia to miałabym lepszą pracę itp. Na pewno o tym wiesz osoba uzależniona nie widzi świata poza alkoholem jest on dla niej czymś najważniejszym to jest strasznie smutne egoistyczne podejście, więc czemu miałabyś zmieniać plany dla osoby, która się tobą nie przejmuje....? Kolejna rzecz to wyszłaś już z domu, rozumiem, że to twój ojciec, ale takie życie wybrał i jak to u alkoholika nie będzie łatwego i szybkiego powrotu do rzeczywistości. Dodatkowo jest taka zasada o której mało osób wie i jeszcze mniej się do niej stosuje; że rodzice nie mogą obciążać swoimi problemami swoich dzieci. Ty masz mieć wolny umysł, zajęty studiami czy swoimi planami. Jeśli już wróciłaś na wakacje po sesji do domu i będziesz w tym brała udział w sensie problemy z twoim tatą ciebie nie ominą to pomysł na pracę żeby nie siedzieć w domu jest bardzo dobry, ale na pracę tylko wakacyjną żeby dodatkowo się uniezależnić i mieć umysł zajęty czymś innym. Chciałbym również zachęcić cię do poczytania pewnego artykułu, który może cię wzmocnić w tym wszystkim-bardzo interesujący: wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1102008123?q=alkoholizm&p=par

Bardzo Wam dziękuje na co dzień jestem z tym sama i wstydzę się nawet rozmawiać ze znajomymi na ten temat ... czasem spojrzenie z boku jest lepsze niż to wprost . Przemyśle to wszystko, na studia poszłam bo chce tak naprawdę robić coś co daje coś dobrego . Zobaczę jak będzie w czasie tych wakacji, i tak jestem uziemiona w domu więc te miesiące przesądzą o wszystkim .Jeszcze raz dziękuje to miłe że chciało Wam się czytać moje wypociny i wyrazić szczerą opinie

uzbrój się w cierpliwość....pacz na ludzi z wyrozumiałością...ze możne oni nie zaznali dobra i skąd oni maja je dawać...odsuń się od zła.....i walcz o siebie...walcz