Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

O samobójstwie myślała nie raz. Mam nawet schowane proszki, które chciałam zażyć. Co mnie powstrzymuje? Człowiek, którego bardzo kocham a który (podobno dla mojego dobra- ale to bardzo skomplikowana historia, nie oceniajcie Go źle bo to dobry człowiek i nic nie wie jak bardzo mnie rani, pewnie chce mnie ochronić przed swoją chorobą a pomysły podpowiadają Mu inni. Osoby które chcą, podobno, naszego dobra (?????)). Gdyby nie On pewnie bym to zrobiła, Ale bardzo się boje, ze będzie miał wyrzuty a to nie Jego winna, ze wszystkie osoby, które kocham mnie odtrącają. Może na nic innego nie zasługuję. Starałam się aby nigdy nic złego nikomu nie zrobić ale może zrobiłam i dlatego cierpię.
Jednak uważam, że jeśli człowiek mam własną wolę to i w kwestii życia powinien sam decydować czy chce żyć czy nie. Ja nie chce więc dlaczego mam się męczyć aż Bóg łaskawie przywoła mnie do siebie? Modlę się więc o śmierć...
A to, że osoby, które popełniają samobójstwo to tchórze to nieprawda. Trzeba mieć dużo odwagi aby targnąć się na własne życie. Jesteśmy zaprogramowani do życia a nie do umierania...
Osoby, które na tym forum odpisują takim osobom jak ja tylko po to aby zrobić sobie żarty niech pomyślą czy tymi swoimi wygłupami nie przyczyniają się do tego, że taka osoba jeszcze bardziej chce odejść...

Dziękuje za wsparcie. Tak mam dla kogo żyć - i to właśnie On trzyma mnie przy życiu, mimo, że jest jak jest. Warto jest kochać kogoś i dla Niego być, budzić się, pracować nad sobą... Po prostu kochać, bez względu na wszystko. A myśli samobójcze staram się odganiać, a i pomoc też znalazłam. Tylko są takie chwile, gdy znowu mnie nachodzą ... Życie to walka, więc walczę i mam nadzieję, że wyjdę zwycięsko.