Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 31 lat i nic poza tym. Nie mam męża, dzieci, jestem bez pracy (firma idzie w upadłość), brak pieniędzy (od 3 m-cy nie mam pensji przez prezesa i jego kombinowania, nie wiadomo czy odzyskam je z FGŚP), zero odzewu na CV, rozmowy, testy- kicha, nie mam przyjaciół, znajomych, nie mam też już pasji, w domu poważnego problemy. Nie mam sił już żyć! Po co cholera męczyć się?

Musisz wyjść wśród ludzi, na jakąś imprezę do klub, kogoś poznać. Musisz dać sobie szansę! Po co żyć? Życie dał Ci Bóg, to On rysuję Twoją ścieżkę życia, Ty tylko nadajesz mu kierunek, może to dla Ciebie lekcja? Pomyśl o tym jak wyglądałoby Twoje życie jak byś podjęła inne decyzje? Nie odbieraj sobie życia, bo to mu kształtujemy całą naszą drogę, którą mamy przebyć na tym świecie! Możesz zmienić swoją sytuacje tylko musisz chcieć!
Pozdrawiam A.

Podłączę się pod wątek

Teoretycznie powinienem być szczęśliwy, praktycznie... Mam już tego dosyć.

Mam rodzinę, mam gdzie mieszkać i mam pracę.
Jestem już zmęczony tym wszystkim, od wielu lat dom praca, praca dom - szalona karuzela.
Moje potrzeby zeszły na plan dalszy, zacząłem żyć obok rodziny a nie z rodziną.

Pozdrawiam

Trzeba bylo nie decydowac sie na malzenstwo, gdzie zyles przedtem? na innej planecie?
Teraz chcesz wylaczyc sie, jak egoista?, wyobrazasz sobie, ze Twoje potrzeby prywatne ( nie wchodzac w szczegoly) sa wazniejsze od potrzeb rodziny, zycia w stadle?
Zycie to kierat, musimy podolac, mamy dzieci, skoro zdecydowalismy sie na posiadanie potomstwa, musimy im zapewnic warunki, a Ty jak to masz zamiar robic skoro w glowie masz " swoje potrzeby"?. Jest takie powiedzenie, ja wedlug niego ukladam plan zyciowy " dzieci, dadza swoim dzieciom ", o sobie myslalam kiedy bylam podlotkiem, w malzenstwie sa obowiazki.