Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

... dokądś gnam i nie rozpoznaje po drodze znaków ostrzegawczych. tak bardzo pragne, że nie rozpoznaję! ktos mi mówi "nie chcę, nie dbam, żartuję", a ja po prostu nie słucham, albo słyszę "kocham, lubię, sznuję".. potempojawiam się w punkcie wyjścia, na jakiejś pustej stacji mojego serca, zaryczana, pokaleczona, z bałaganem w serc..i brne w następne nieszczęście..
wiecie czego boje się najbardziej? że juz do końca będę sama, że nie będe miała takiej rodziny o jakiej zawsze marzyłam, przede wszytskim dzieci. wiem, że jestem w sobie sama dać radę, ale ja tak nie chcę! nie ma nic gorszego jak wracać do pustego domu, gdzie nikt na ciebie nie czeka, nie ma z kim dzielić smutków i radości.. przyjaciele sa wspaniali ale to nie to samo co ta "druga połówka"
dalej chciałabym dla kogoś żyć, i ciągle brne w to samo, choć wiem, że będzie bolało..
każdy kolejny zawód boli coraz bardziej..coraz mniej jest nadziei, coraz większy bezsens...

Wyrażaj się jaśniej?????????

napisz jakis konkret rozumiem artystyczna wrażliwa dusza tyle zrozumiałem jeśli jesteś w stanie napisz coś więcej nie jesteś sama ktoś z nas wirtualnych przyjaznych ludzi coś zaradzi

napisała ze ma kilka zwiazków i wszystkie to było fiasko
przeciez to jasne
teskni za miłoscia
to tez jasne

szukasz szczęścia, które da Ci inna osoba, poszukaj najpierw szczęścia w sobie ... i dopiero wtedy możesz byc z drugim człowiekiem
ada