Forum: Nerwica, fobia i inne zaburzenia lękowe

Hej, w grudniu poszłam do lekarza rodzinnego w związku z pojawiającymi się atakami paniki wybudzającycmi mnie w nocy. Dostałam doraźnie afobam, następnie w styczniu od psychiatry dostałam lorafen (który przyjmowałam praktycznie codziennie). Na początku lutego postanawiam iść do innego psychiatry (chciałam się leczyć długofalowo, nie tylko doraźnie),który zdiagnozował silną nerwicę i występującą z nią bezsenność. Lekarz przepisał triticco i diphergan. Ze spaniem i napadami było rożnie, lekarz zwiększał dawki trittico, a ja czułam się coraz gorzej i gorzej, pojawiła się niemożność wykonywania czynności, dezorientacja. Tydzień temu lekarz zmienił leczenie na:

Mirtor 15 mg 0-0-2
Diphergan 25 mg 0-0-2
Pregabalina 75 1-0-1



W ciągu dnia praktycznie nic nie robię, nie mogę się zmusić, czuję się jednocześnie przymulona, ale w głowie tysiąc myśli, zdezorientowana, nigdzie praktycznie nie wychodzę, od trzech tygodni na l4, stan poprawia się trochę pod wieczór, wtedy też wraca mój mąż z pracy i wtedy jest taka sytuacja, ze ja opadam o godz. 18.00 na kanapę bez sił zupełnie i przysypiam z przebudzeniami, biorę o 20.00 diphergan i pregabalinę, a o 22.00 30 mg mirtoru i śpię z koszmarami do 4.00. Czuję, że mój stan się pogardza, zapominam o wszystkim. Czy to jeszcze za wcześnie na działanie leków? czy te leki są wystarczające dla nerwicy, do której moim zdaniem doszła depresja?Wiem, że jestem niecierpliwa,ale czuję się na tyle źle, jakby moje życie dotychczasowe się skończyło. Z kobiety pracującej, towarzyskiej zmieniłam się w "dziecko". Lekarz mówi, że całkiem możliwe, że wraz z nerwicą teraz wkradła się depresja i że mam czekać spokojnie jeszcze tydzień na działanie leków, ale wiadomo dla mnie każda godzina jest cierpieniem. Chciałabym wrócić do stanu poprzedniego, już wolałabym mieć ataki paniki niż niemożność wyjścia z domu i niewykonywania czynności. Marzy mi się powrót do pracy za tydzień....

Pozdrawiam,
Magda