Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Dotarłem tutaj, gdyż potrzebuję pomocy, doświadczenia. Sytuacja jest delikatna, muszę wiedzieć, jak odpowiednio postępować-a zupełnie nie wiem...

Mianowicie-mam do czynienia z osobą homoseksualną, która nie akceptuje swojej orientacji. Wiem, że przeszedł próby bycia z kobietą (7 lat...), różne psychoterapie, brał leki. Jednak po ich odstawieniu wszystko od nowa się zaczęło.

Teraz jest pod opieką psychologa, ale jednocześnie liczy na moje wsparcie. Tyle tylko, że zupełnie nie wiem, jak mam się zachowywać. Co mówić, a czego nie? Trwać bezczynnie?

Bardzo proszę o pomoc, jeżeli napisałem za mało-dopiszę wszystko, co będzie potrzebne.

Pozdrawiam.

Tu by mógł tak fachowo raczej doradzić psycholog......a takiego tu nie ma.......na mój rozum trzeba te osobe przekonac, utwierdzać w tym że to nie koniec świata.....cieżko jest cos doradzić, żeby nie zaszkodzić....na pewno nie zmieniac przy nim swego zachowania, on musi sie przed kimś otworzyc, a wtedy trzeba go wspierać i dodawać otuchy.....to że jest homoseksualistą to nie jest ani gorszy, ani tredowaty.......daj mu do zrozumienia że akceptujesz go takim jaki jest......ważne jakim jest człowiekiem, liczy sie wnętrze.....a nie orientacja sexualna.....
Mam nadzieje że nie napisałam tego zbyt chaotycznie .....powodzenia...pozdrawiam

Dzięki.

Sam nie rozumiem całej sytuacji. Ponoć się leczy, ale czy tak jest? Pojęcia nie mam. Jedyny kontakt to rzadko wysyłane smsy, ponoć element terapii. Nie rozumiem, nie wiem. Nie chcę naciskać. Z jednej strony ktoś prosi mnie o wyciągnięcie ręki, z drugiej-unika kontaktu. Nie wiem, czy mam w takiej sytuacji sam ten kontakt 'organizować', czy też czekać. Ech...

To może próbuj organizowac ten kontakt......zobaczysz co z tego wyjdzie......bo inaczej sie chyba nie dowiesz.....

Utrzymuj z nim kontakt, bo na pewno tego potrzebuje. Wsparcie psychiczne jest bardzo ważne. To sprawa bardzo delikatna i skomplikowana.

przecież homoseksualizm to nie jest choroba która można leczyć lol, to nic złego przecież, okaż mu wsparcie i weź mu przemów do jego katolskiej głowy że to nic złego.

A jednak kryje sie z homoseksualnymi sklonnosciami, wie, ze Pan Bog stworzyl Adama i Ewe, a nie Adama i Edka.

Im wcześniej siebie zaakceptuje tym lepiej......niech przyjmie to czego zmienić nie może ....powodzenia

...Ale kto powiedział, że nie może?

Kochana Autorko wątku, spróbuj może zapoznać się ( w internecie i może gdzieś u Fachowców), z Ofertą kliniki krakowskiej, która ponoć zajmuje się leczeniem zaburzeń osobowosci rźnego typu.
To dobrze, że Chory nie akceptuje w
Sobie orientacji homoseksualnej, ale Siebie powinien mimo to akceptować, bo przecież człwiek nie składa się wyłącznie ze swojej płci...
Na Twoim miejscu spróbowałabym też czuwac nad Nim, by przypadkiem nie utracił wglądu w to, e jest zaburzony... póki nie realizuje SWoich marzeń i nie wciąga w to innych Osób, to nie ma może tragedii.

Akceptuj Człwieka, nie akceptuj zachowań ( jeśli są)
pozdrawiam serdecznie Ciebie i Chorego

No nie wiem chyba sie nie da zmienić orientacji sexualnej....?