Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam wszystkich chciałbym was prosić o pomoc, mam 21 lat od pół roku ciągle leżę w łóżku, nic mnie nie cieszy ciągle mam myśli że nie chce już żyć, nikt nie daje sobie ze mną rady, parę razy dziennie płacze i patrzę jak wszystko w okol mnie przelatuje, bardzo przytyłem, w nocy się budzę i napływają też fale złych myśli, jestem zamknięty w sobie, wstydzę się ludzi, najlepiej jak nikt mnie nie widzi, czuję się że przegrałem życie wszyscy mówią że nie wiem co chce od życia, że wyolbrzymiam, piszę co czuje i myślę, najgorsze jest w tym wszystkim to że nie mogę patrzeć na swoją twarz, jest paskudna i do tego odstające Uszy to największe co mnie męczy przez które odechciewa mi się wszystkiego, noszę opaski uciskowe ale to nic nie daje, czuję że moja twarz była dwa lata temu inna a teraz jak jakiś za przeproszeniem demon, co ja mam robić (( i do tego mam 170 i ważę 76 kg, nie chce się zabijać, straciłem znajomych, i już tracę powoli rodzinę ...

Ile masz lat?

21

nie drecz sie tylko idz najszybciej do lekarza psychiatry da ci leki i ci pomoze wiem bo sama to przechodze juz 5 miesiecy teraz mam nowe leki i pomału staje na nogach

Po pierwsze wyrośniesz z tego.Po drugie zacznij się więcej ruszać,ogranicz żarcie,kup sobie fajne ciuchy,i zacznij dbać o siebie.I jak to już wszystko zrobisz to co ci napisałem to zacznij się dużo uśmiechać,ludzie lgną do uśmiechniętych ludzi.Powodzenia.

Morss11 przestań bredzić z psychiatrą i lekami .Nie udzielaj głupich rad.

dlaczego myslisz ze moje rady sa złe

Najlepiej byś zrobił, gdybyś poszedł do psychologa, bądź psychiatry, bo stan w którym się znajdujesz pewnie swoje początki ma w psychice, a psychologowie czy psychiatrzy to właśnie lekarze od psychiki i powinni oni stwierdzić czy Twój stan nie wynika z jakichś zaburzeń, bądź choroby psychicznej. Depresja potrafi dopaść każdego, i to nie jest kolejny zły dzień jak i również samo nie minie, bo to zdarza się nader rzadko. Najlepiej połączyć te rzeczy, bo widać, że potrzebna byłaby Ci terapia chociażby po to, aby zaakceptować swoją osobę. Jeśli chodzi o uszy to może rzeczywiście przesadzasz? Ktoś Ci kiedyś coś przykrego powiedział na ten temat, że tym się tak przejmujesz? Wiesz, nikt nie jest idealny, ale też mózg ma predyspozycje do tego, aby zwiększać kompleksy i w lustrze nie widzisz siebie tak jak naprawdę wyglądasz, tylko widzisz swoje kompleksy. To tak jakby przeglądać się w krzywym zwierciadle. Spróbuję to zobrazować na przykładzie anoreksji, a więc polega to na tym, że osoba dotknięta tą chorobą widzi nieprawdziwy obraz swojego ciała, a w tym przypadku chodzi o lęk przed otyłością, chociaż anorektyka może być bardzo szczupła to i tak w lustrze będzie widzieć siebie grubą. Poza tym musisz coś zrobić, chociaż zdaję sobie sprawę, że to jest trudne, ale każdy krok, nawet malutki jest lepszy od bezczynności, bo wtedy jeszcze bardziej się w tym pogrążasz i trudniej Ci z tego wyjść. Zadaj sobie pytanie co tak rzeczywiście chcesz w życiu robić, co Cię interesuje i sprawia satysfakcję i po prostu to rób. Dobrym pomysłem jest również aktywność fizyczna, bo wtedy wytwarzają się endorfiny, czyli tzw. hormon szczęścia co potrafi podnieść samopoczucie choć na chwilę. Spróbuj też zmienić myślenie, bo to bardzo ważne. Postrzegamy świat w taki sposób myślimy i dlatego się mówi, że wszystko jest stanem umysłu. Nie poddawaj się i walcz o swoje życie, bo nikt tego za Ciebie nie zrobi.

Sorki za chaotyczność. ;__;

Morss11 każdego kto ma lekką nadwagę i odstające uszy chcesz wysyłać do psychiatry.

Uważam,że w jego przypadku wystarczy dużo ruchu,bieganie,rower,a wy chcecie z niego zrobić wariata i nafaszerować chemią.Ludzie ocknijcie się.