Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam mam 17 lat, a od dwóch czuję, że coś jest nie tak. Cały czas się denerwuje moje ręce się trzęsą i pocą. Uczucie noszenia na głowie metaforycznej poduszki która mnie otępia i oddala od rzeczy obok mnie. Ciągłe bóle głowy- które swoją drogą były badane i znaleziono naczyniaka jamistego w lewym płacie skroniowym, który rzekomo ich nie powoduje. Mam ochotę skrzywdzenia kogoś, kogokolwiekmocno bardzo mocno. Miałam już pewien incydent, ale ogarnęłam się dopiero trzymając długopis przy szyi koleżanki. Gdy o tym myślę, choć zabrzmieć może to tandetnie, uspokajam się. Mam podarte tapety w pokoju przez moje "napady' agresji, poobijane kostki w dłoniach. Ostatnio wycięłam sobie głęboko "X" na klatce piersiowej, przez to że nie mogłam wytrzymać myśli połączonych z bólem. Nie chcę skończyć nie wiadomo gdzie. Gdzie szukać pomocy?

A czy rodzice wiedzą,co się z tobą dzieje ? Jeśli nie,to musz im o tym powiedzieć,bo potrzebujesz wizyty u psychiatry,a bez ich zgody,nie zostaniesz przyjęta. Trudno mi sobie wyobrazić,żeby tak detrukcyjno-agresywne zachowania córki,można by było nie zauwazyc,ale wszystko jest możliwe.
Więc tak jak już ci napisałam...wizyta u psychiatry jest konieczna,bo to co się z tobą dzieje, jest niepokojace i niebezpieczne.
Nie bój się leczenia,bo tak to się bardzo meczysz,a przecież może być lepiej. Pozdrawiam serdecznie.

Mangali ma rację,potrzebujesz profesjonalnej pomocy.

Dziękuje za odpowiedzi, mama o tym wie, ale myśli że wszystko wyolbrzymiam z tatą jest ta samo. Wczoraj stałam na moście, chciałam skoczyć, bo popadam w coraz to mocniejszą monotonię. Jak przzekonać mamę?

No ...jeśli mama wie o tym,co tu napisałaś i uważa,że przesadzasz,to ja nie wiem jak to skomentować.
Poprostu musisz zdecydowanie powiedzieć,że chcesz iść do psychiatry,bo potrzebujesz pomocy,czy im się podoba czy nie,chyba że chcą ponieść konsekwencję tego jeśli tobie lub komuś innemu coś się stanie.
Możesz też powiedzieć,żę jeżeli odmówią,to poprosisz o pomoc,pedagog lub psycholog w szkoie. To powinno poskutkowac.

A wogóle,to jest jakiś paradoks. Część osób chorych chce się leczyć,to rodzina nie chce,a jak rodzina zrobiła by wszystko,żeby chory się leczył,to znowu on nie chcę.
Błędne koło .

Mangali ludzie bardzo często nie wierzą,że coś takiego może przydarzyć się w rodzinie.Podejrzewam,że są zarobieni i na nic nie mają czasu.Musisz bardzo poważnie i zdecydowanie porozmawiać z rodzicami.

A mam widziala Twoje rany?Gdyby widziała,to może by do niej dotarło,że potrzebujesz pomocy psychiatry.Możesz porozmawiać też z wychowawczynią i tak jak pisze Mangali z pedagog,czy psycholog.Powinni wiedzieć,gdybyś przez swoje zaburzenia próbowała komuś w szkole zrobić krzywdę i szukać też pomocy u innych specjalistów,bo być może ten,który powiedział,że to nie przez naczyniaka nie miał racji.Dawno go znależli?Może trzeba znowu zrobić badania,rezonans i sprawdzić,czy nie ma znowu jakiś znmian.Daj mamie poczytać o tym co piszemy.To dla Twojego dobra i zdrowia

Były powtarzany rezonans magnetyczny i naczyniak bez zmian. Robione były badania krwi, bo było prawdopodobieństwo chorej tarczycy, ale wyniki mam bardzo dobre. Jeśli nawet mama miałaby mnie umówić do specjalisty to długo się czeka, prawda? Nawet jeśli idzie się prywatnie. :<
A ja nie mam już siły

Zapomniałam napisać, że kiedyś już byłam u psychologa, ale moje wizyty nie wprowadzały nic nowego. Czułam się coraz gorzej i tak jest do teraz.