Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

zadaj sobie pytanie..tylko jedno...nie śpiesz się z odpowiedzią....pytanie :"czy tak chcesz żyć przez resztę życia" ??? Tak? Czekając, nie wiedząc gdzie jest i co robi, gnębiąc się domysłami, zastanawiając się co sama robisz źle, wzbudzając nieustannie w sobie nadzieję....wydarzy się wiele...raczej spokoju, bezpieczeństwa, stabilizacji, miłości się nie spodziewaj. Niestety to choroba, na którą też będziesz chora, nie mając choroby.

Widzę już teraz jak to wygląda, jak bardzo cierpię,.... I wiem że tak nie chcę żyć, mam złamane serce, rozbitą duszę i bałagan w głowie. Ale jeszcze przede mną... musi zabrać swoje rzeczy a nie nie wiem kiedy, jak...

Odpowiem Ci z perspektywy chorego, chorującego od ponad 10 lat, ale zdiagnozowanego dopiero w zeszłym roku. Nie niszcz sobie życia. Chory postępując tak jak postępuje robi to z powodu choroby (od tak), to nie jest skierowane przeciwko Tobie. On nie zdaje sobie sprawy jak bardzo Cię krzywdzi. A Ty się tym wszystkim utruwasz, i jeśli on nie podejmie właściwego leczenia to tak będzie zawsze. Czy jest sens gromadzić w sobie te wszystkie emocje? Choroba bardzo zniekształca sposób patrzenia. Masz prawo być szczęśliwa, to najważniejsze co powinnaś mieć na uwadze. Już jednemu człowiekowi ta choroba zniszczyła życie, Tobie nie musi. Życzę wszystkiego dobrego, spokoju ducha